SOĞUK TON

43.BÖLÜM

Günlüğümü elime aldığımda son bir yılda yaşadıklarım gözümün önünden bir zaman tüneli gibi geçti.

İlk üç ayım terapiste gitmek ile geçmişti.Yaşadığım kaçırılma travması,ayrılık acısı,aldatılma...bunları atlatmam pek kolay olmamıştı.
Tam olarak atlattığımda düşünülemezdi.

Bunun yanı sıra günlerim okula gitmek ile sınava çalışmak arasında mekik dokumakla devam etmişti.
Okul demişken hiçbir şey eskisi gibi kalmamıştı.Sinem,Uraz,Aras,Batu...
hepsi gitmişti.

Sinem yaşananlardan dolayı kaydını başka okula aldırmıştı.
Uraz ise hapishanede hakettiği hayatı yaşıyordu.Bunlar tabii ki benim için iyi gelişmelerdi.

Aras'da yurtdışında üniversite okumaya gitmişti ki bu durum İstanbul'da üniversite kazanan Ela için iyi bir haber değildi.

Ve Batu...onunla ayrıldıktan sonra hiç konuşmamıştık.Ne yaptığı konusunda en ufak bir bilgim yoktu.Sadece terapiste gittiğim ikinci ayda Amerika'ya taşındığı haberini almıştım.Bu da benim için bir yıkım olmuştu.

Bu ayrılık ikimizin kararıydı.Ne ailemin ne de başka birinin...bu sadece ikimizin karşılıklı konuşup vermiş olduğu bir karardı.Çünkü ikimiz içinde en doğrusu ayrılmaktı.Onca yaşananlar ikimizin birbirine iyi gelmediğinin kanıtıydı.Birde ilişkimizin bize zarar vermesi vardı.Her geçen gün zehirlenecektik.Olmayan şeyi zorla oldurmaya çalışıp zamanla birbirimizi yıpratacaktık.Bizim için bir gelecek yoktu.Bu yüzden bunu yol yakınken bitirmek en doğrusuydu;kalp acısı dayanılmaz olmasına rağmen.

Onu hâlâ seviyordum ve hâlâ unutamamıştım.Ama ne yapabilirdim ki yoluma devam etmekten başka?

Hem belki her şey bir anda değişirdi kim bilir?Belki üniversite bana yeni bir hayat ile göz kırpardı.Ben de her şeyi geride bırakarak yeniliğe kucak açardım.

Gelelim üniversite sınavına...geçen hafta girdiğim,tüm emeklerin iki saate sığdığı sınava...
Açıkçası bu sene ayrılığı,kaçırılmayı,aldatılmayı...
kısaca tüm yaşananları aklıma getirmemek için her günümü ders çalışarak geçirmiştim.
Belki de bu benim için krizi fırsata çevirmek olmuştu.
Bu çabam ile hayallerime ulaşır mıydım bunu da zaman gösterecekti.

~

Bu sene ile ilgili çokça hayal kurmuştum.Fakat tüm hayallerim yazın yaşananlardan sonra tepetaklak olmuştu.
Diplomamı hevesle almak,mezuniyet balosuna Batu ile gitmek,gecenin sonuna kadar Batu ile dans etmek...her şey bir hayalden ibaret kalmıştı benim için.

Balo aslında bir hafta sonraydı fakat benim ne baloya gidecek hevesim ne de dans edecek enerjim artık yoktu.Bir de her şey Batu olmadan anlamsız geliyordu.Nasıl geçen sene hayatıma girerek her şeyi değiştirdiyse bu sene de hiç girmemiş gibi çıkarak büyük bir boşluk yarattı bende.
Bu yüzden Esin'e bir bahane bulup mezuniyet balosuna gitmeyecektim.

~

Batu'yu gerçekten çok merak ediyordum ve çok özlüyordum.
Acaba o da benim onu düşündüğüm kadar beni düşünüyor mudur?

Ne ara bana silinmeyecek bir şekilde kazımıştı kendini?
Sadece bir senede bu kadar büyük yer kazımak mümkün müydü?
İşte Batu tam olarak bunu yapmıştı bana.

Ve şimdi onsuzluk büyük bir eksiklikti.

Her ne kadar son bir aydır başka biriyle konuşsam da Batu'nun bendeki yeri hep sabitti.