Çeşmiahu, Tümer ailesini; işsiz, gezenti, boş işler müdürü gibi birçok sıfatı layıkıyla taşıyarak gururlandırmaktadır. Yeni başarısı için kuzen evladı Ata'nın düğününden iki saat sonra Kolombo, Sri Lanka'ya gitmeye hazırken, uçağın kanatları babası tarafından kırılır.
İş hayatına atılması gerekiyormuş.
Fakirler çalışsın, diye bağırmak istiyordu.
Tabi, sadece istemekle kalmıştı. Çünkü ailesi yoksa, o da bir fakirdi.
"Peki," dedi, usulca. Haftanın iki günü hayata atılır, iki günü dinlenir, diğer bir günü de hafta sonu tatili için plan yapardı. Çalışmak kulağa o kadar da kötü gelmiyordu artık.
"Yani..." Ragıp Bey şüpheyle kızını süzdü. "Artık iş tekliflerine açık bir mimarsın?"
Çeşmiahu'nun gözleri kısa bir an boşlukta takılı kaldı, sonra şüpheli bir şekilde babasına bakarak, "Ben mimar mıyım?" diye sordu. "Yani... Sanki diplomada daha uzun bir şeyler yazıyordu-..."
Ragıp Bey elini göğsüne koydu ve güçlükle yutkunarak tiz, çatallı bir sesle bağırdı: "Canaaaan!"
"Şaka yapıyorum, baba! Vallahi şaka! İç mimarım ben. Duvarlara Dali, Leonardo falan asıyoruz. Bahçelere de arnavut kaldırımı döşetip, iki çam ağcı diktiriyoruz. Oh mis."
"Buradayım Ragıp! Kenarda sahnemi bekliyordum." Canan Hanım topuklularına rağmen Usain Bolt'a meydan okuyan bir hızla kocasının yanına geldi ve koluna girerek, kızına baktı. "Kabul ettin değil mi?"
Bu sefer elini göğsüne koyan Çeşmiahu'ydu. "Düşman ebeveynler..."
"Paracı evlat! Her neyse, işin hazır bile. Benim kankim Mükerrem yok mu?" Candan Hanım kısa bir an duraksadı ve hiç kimseden onay gelmeyince, kendi kendine başını salladı. "Var. Oğlu Arhan geçenlerde nişanlandı. Baharda da evlenecek."
"Ben bahara kadar Ataşehir'deki bütün rezidansların içini döşer, dışını da halledip havuz partisi veririm anne."
"Ataşehir'deki bütün rezidansların başında lanet bir müstakbel gelin yok çünkü. Havlupan seçimi bile en az bir ay sürer, görürsün."
"Şaka yapıyorsun? Alt tarafı havlupan! Isıtması yeterli bence."
"Kimsenin yanında sakın böyle konuşma Çeşmiahu çünkü... Çünkü ben kimseye çok sevdiğin gergedan kaybolduğu için Safari'ye gittiğini söyleyemedim. Herkes seni özgün ve serbest çalışan bir iç mimar sanıyor. Ben bile..."
"Anne ya..."
"Detayları sonra konuşuruz, canım. Hadi, konuklar gitmeye başladı. Onları uğurladıktan sonra fotoğraf çekileceğiz."
Ragıp Bey duruşunu dikleştirip, kravatını düzeltirken; Candan Hanım da elleriyle topuzundan firar eden tutamlar olup olmadığını kontrol ediyordu.
Çeşmiahu birkaç saniye öylece bekledi. Sonra dayanamayıp, yavaşça yürümeye başladı. Arkasından hala gelen yoktu. O an ölüm gibi bir şey olmuştu, bu işin sonunda sağ kalan o mu olacaktı merak ediyordu.
Bu gece geliyoruz! ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
