YARA (Adrianette)

~1K ÖZEL BÖLÜM~

Bu bölümün gerçek hikaye ile bağlantısı yoktur. Sadece ufacık spoiler içermektedir. Onları da siz bulun.

Dışarıyı izliyorum şu an. Karşımda ki manzara o kadar güzel ki. İnsan görünce ister istemez gülümsüyor. Bu öyle bir manzara ki... Kim görürse görsün, anında mutlu oluyor. Hep böyle bir manzaraya bakmak istemiştim. Sonsuza kadar izleyebilirim bu manzarayı. Bu benim hayatımdaki gördüğüm en iyi filmlerden bile daha da iyiydi. Ve bu manzara için teşekkür etmem gereken tek bir kişi vardı. Bana geleceğimi vermişti. Hep hayallerimdeki geleceği. Bana hayatta bulabileceğim en güzel manzarayı verdi. O bana hayatımı verdi. Tamam, belki canım yandı ama bunun için değdi. Kaç gece ağladım karanlıkta, kaç gece kayboldum sokaklarda , kaç gece bağırdım uçurumlarda. O olmasaydı ben çıkamazdım sokaklardan, kaybolurdum yokluğumda, kalamazdım hayatta. Belki olamazdım yanında.

Hayatta hiçbir şeyi boşu boşuna yaşamayız. Herşeyin bir sebebi vardır. Tesadüf te yalan. Herşeyin bir sebebi var. Hiçbir şey boşuna değil. Ben bunları yaşadım, ama sebepsiz değildi. Sebebi hayat arkadaşımla tanışmamdı. Tanıştım. Beraber çalıştık. Birbirimize destek olduk. Kimi zaman aramıza mesafeler girdi. Kimi zaman çok kıskandık Birbirimizi. Yanlış anladık. Ama gözümüz kapalı güvendik. İlk zaman da sadece arkadaşımdı. Sonra en iyi arkadaşım oldu. Sonra bağlandım ona. Sonra herşeyim oldu. Bana mesleğimi verdi, hayatımı verdi ve şimdide en güzel anımı verdi. Bu manzara varya. Oyuncularının bizler , senaryonun doğaçlama olduğu bir filmi oynuyorduk sanki. Herşey güzeldi. İnsan en çok güzel ve iyi şeylerden korkar. Ya birşey olursa düşüncesiyle yaşıyorduk.

Onlar şimdi karşımdalar. Günlerden cumartesi. Aylardan Temmuz. Yıllık izine çıkmıştık. Yazlıkta harika zaman geçiriyorduk. Herşey hayalmiş gibiydi. Dışarıda ki manzaraya bakıyor hayal mi diye anlamaya çalışıyordum. Ama hayır, bu gerçekti. Karşımda ki manzara tamamen gerçekti.

Siz şimdi merak ettiniz karşımda ki manzarada ne var diye. Aslında az buçuk tahmin etmişsinizdir.

Karşımdaki manzarada küçük kızım ve kocam oyun oynuyorlardı. Saçları benim gibi gözleri onun gibi. Beraber parkta oynuyorlardı. Adrian sırf onun için bahçeye küçük bir park yaptırmıştı. Tatilimizi kızımıza adamıştık. Gün içinde çok az görüşüyorduk. İşe gidiyorduk çünkü. İşe gidincede bakıcı bakıyordu meleğimize. Tam 8 bakıcı değiştirmiştik. Yanlış anlamayın kızım istemediği için değil , ben biraz (!) Kıskanç olduğum için. Yemek yerken sadece kocamın kaslarına bakan bir bakıcı istemiyordum. O nedenden dolayı.

Şimdi siz soracaksınız niye dışarıda değilsin diye. Merak etmekte haklısınız. Yemek yapıyordum. Onların en sevdiğini.

Şu anı yaşamak için bütün ömrümü kötülüklerle geçirmeye razıyım. Onların bir gülümsemesi benim en mutlu olduğum andı. Bana dönüp yeşil gözleri ile baktıkları an yaşadığımı hissediyordum. Kızımız bizi çok seviyordu. En çok ta babasını. Evet basına bayılıyordu. Adrian ona bütün sevgisi verdi. Babası gibi bir baba değildi. O çok sevgi dolu bir babaydı.

İçeri girdiler. İkiside yanıma geldi.

"Anne yemeğe ne yaptın?"

"En sevdiğiniz yemeği bir tanem."

"Deyçeç ten mi?"

"Hm hm."

Ellerini yıkamaya gitti. Yanına Adrian geldi.

"Geçen sefer onu şehir parkında bir oğlanla oynarken gördüm."

"Adrian. Sen iyi misin?"

"Evet?"

"Beni yetmedi şimdi kızımızı mı kıskanıyorsun? O çok küçük."

Kahkaha atarak sofraya geçtik. Kızımız geldi ve babasının kucağına oturdu.

"Kızım. Geçen gün senin parkta oynadığın oğlan kim di?"

"Baba çen bini çışçanıyoy muçun?"

"Bilmem. Ama sen bana cevap ver küçük hanım."

"Robert. Çoç iyi biy çoçuk. Ama çen çışçanma. Şen benim ilk açkımçın."

Uzandı ve yanağını öptü. Bende gülmeye başladım. O gerçektende benim herşeyim olmuştu.

_________________

Selamın helü.

Arkadaşlar cidden çok sıkıntı dayım. 2000 kelime yazdığım bölüm silindi ve yazmam en az 2 günü mü alır. Aynı anda 3 farklı bölüm yazmaya çalıştım. Kısa oldu ama üzgünüm. Diğer bölüm en az 2000 olacak. Ve arkadaşlar bu bölümde accek spoi vardı bayağı ileriki bölümler için. Bulanlar yazsın.

Ve bu bölümü benim için çok önemli iki kişiye ithaf ediyorum. Bu kişiler;

Adrien__Marinette ❤💙❤♾❤💙❤
x_iremnur_x❤💙❤♾❤💙❤

Onları çok seviyorum. Bu bölüm onlara ait❤❤❤❤💙💙💙💙💙❤💙💙❤💙❤💙💙❤💙💙❤💙❤❤♾💙💙❤💙❤

Ve arkadaşlar diğer ikizimle yazdığım kitabın bölümü ne zaman gelir bilmiyorum. Oylarınızı ve yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyorum.

Seviliyorsunuz bütün okuyucularım💙💙💙❤💙❤💙💙❤❤💙💙💙💙❤💙❤❤❤❤❤❤💙❤♾💙❤♾❤