YARA (Adrianette)

~BÖLÜM ON ALTI:- Son mu?-~

Arkadaşlar geriden alıyorum.

________________

~ Alo sağlık bakanlığıyla mı
görüşüyorum?

- Evet buyrun.

~ Ben AGRESTE HASTANESİ doktorlarından Uzman Kardiyalog Dr. Marinette Dupain. Bu gün hastanemize gelen hastaya ilk müdahaleyi yapan doktorum. Yanımda diğer doktor arkadaşımda var. Eğer o hastada ebola var ise bize de bulaşmış olması muhtemel.

- Bayan Dupain. Öncelikle arkadaşınızla temastan kaçının. Oraya ambulans ve izolasyonlu sedye ile sizi alacağız. Eğer maske veya eldiveniniz var ise takmanızı rica ediyorum. Adresinizi e mail adresimize gönderin. En kısa zamanda sizi oradan alacağız.

~ Bekliyoruz.

______________

E mail uygulamasına adresi göderdim. Odamdan bir çift eldiven ve maske aldım. Adriana uzattım. Anlamaz gözlerle bana baktı.

"Al ve tak."

Dediğimi yaptı.

"Marinette neler oluyor? "

"Adrian öncelikle sakin ol. Kate aradı. Bu gün kanaması durmayan hastaya son çare olarak ebola virüs testi yapıldı. İlk testin sonucu pozitif çıktı. Eğer kadında ebola var ise bize de bulaşmış olması muhtemel. Her yerimize kan sıçradı. Sağlık bakanlığı ile konuştum. Birazdan iki izolasyonlu sedye ile bizi buradan çıkarıp bizim hastanedeki negatif basınç odalarına götürecekler. Orada sonuçlarımız çıkana kadar bekleyeceğiz."

"Şaka mı bu?"

"Hayır. Ve eğer ebolaysak kurtulma ihtimalimiz çok düşük. Bizim hastanedeki herkese test yapılmış. Hepsi negatif çıktı. Hastaların hepsini göndermişler. Bütün hastanenin malzemelerini imha edip ilaçlamışlar. Yeni malzemeler gelmiş. Herkes koruyucu kıyafetle dolaşıyor."

"Marinette peki ilk test pozitif çıktı dedin. İkinci test negatif çıkarsa?"

" O zaman üçüncü testi yapacağız. "

" Peki ya ebolaysak? %90 ölümcül olan bu virüs ya bizde varsa?"

"Tedavi olacağız. Tıp ilerdi Agreste. Ebola tedavisinde kullanılan antiviraller var. Umudumuzu kesmeyeceğiz."

"Kahretsin! Umarım testlerimiz negatif çıkar. "

"Umarım. "

Evin ben bir köşesinde o bir köşesinde oturmuş bekliyorduk. Birbirimize yaklaşamıyorduk. Sarılamıyorduk. Bakamıyorduk tam gözlerimizin içine...

"Bundan sonra ne olacak?"

"Nasıl yani?"

"Ya ikimizden biri ölürse? "

"Bak Adrian. Ya beraber ölürüz ya da birlikte kazanırız."

Sustu. Sustum. Sustuk. Sadece susuyorduk. Sebebi belli değil mi? Birbirimizi kaybetmekten çok korkuyorduk. Evet antiviraller var ama ölme oranı çok yüksek.

Ayrıca bu öyle bir hastalık ki nesnelerin üzerinde yaşayabiliyor. O nedenle eğer bende virüs çıkarsa bütün eşyalarımı imha ederler.

"Marinette ne garip değil mi? "

"Evet."

"Daha 3 saat önce hasta bakmak için gittiğimiz hastaneye biz hasta olarak gidiyoruz. Ve çıkmama ihtimalimiz var. Ölme ihtimalimiz. "

"Her seferinde şunu söyleyip durma! Umut edeceğiz! Anladın mı? Umut edeceğiz! "

"Ya boşa çıkarsa? Zaten hep umut ettiğimiz şeyler kötü olmuyor mu?"