Please Try (COMPLETED)

Chapter 26

Kanina pa ako kinakabahan sa possibleng nangyari. Nag ddrive na ako ngayon papunta sa bahay ni Kuya Laurence, at Hindi ko pa rin maiwasan Ang Hindi isipin Ang sinabi Niya kanina.

What does he mean?

May nangyari bang masama? May nangyari bang Hindi maganda?

Gosh!

What the fuck is happening?!

Bigla Naman bumilis Ang tibok nang puso ko nang makakita akong mga pamilyar na kotse. Fuck! Nandito ba sila?

Alam na Alam ni Kuya Laurence na Hindi ko pa silang pwedeng Makita! Alam Niya Ang pwedeng mangyari Kung sakaling bumalik ako ngayon. Kung sakaling mag pakita na ako ngayon.

He knows so well that all of my friend's life and family's life will be in great danger!

Kaya ko nga tiniis Ang Hindi makasama at Makita Ang mga Mahal ko sa buhay, dahil Alam ko ilalagay ko Lang Ang buhay nila sa panganib.

I called kuya Laurence. Hindi ako papasok. Hindi ako tutuloy. I know na nasa loob silang lahat. At Hindi ko Kaya.. Hindi ko pa kayang Makita sila ulit.

"Where the hell are you?!" Bungad sakin ni Kuya Laurence. Nagulat Naman ako sa pag sigaw Niya. It was the first time na sinigawan Niya ako. Narinig ko Naman na tinawag ni Hazel Ang pangalan niya. "Where are you, Khacy?" Tanong ulit ni kuya Laurence pero sa mababang tono na Ito. But I can still feel the seriousness in his voice, at mag sisinungaling ako pag sinabi ko na Hindi ako natatakot sa kanya ngayon.

"O-Outside your house.." nauutal Kong Sabi.

"Then go inside." He said before ending the call. Napatingin na lamang ako sa cellphone na hawak ko.

Shit. This is all fucked up.

I sighed heavily before going out of my car. I know na nandun sila sa loob. Meron sakin na gustong gusto sila Makita. I miss them. I miss all of them. But.. there's also something in me that is scared. Natatakot ako sa pwedeng mangyari sa kanila.

Hindi ako natatakot sa possibleng mangyari sakin. But to them? Hindi ko Alam Ang gagawin ko pag Isa sa kanila Ang masaktan dahil sa kagagawan ko.

Nanginginig Ang kamay ko nang buksan ko Ang malaking pintuan sa bahay ni Kuya Laurence. I open his main door...

Then I saw them.

I saw each and everyone of them. Gustong gusto Kong ngumiti sa kanila. Gustong gusto ko silang yakapin. But I cant. I just can't.

Bigla Naman napako Ang mga Mata ko Kay Casper. His looking at me.. shocked is written all over his face. Oh, I miss you Mi Amor. I miss you so damn much.

"Khacy!" Agad akong napalingon nang Makita Kong tumakbo papunta sakin si Alley. Nagulat Naman ako nang maramdam ko Ang pag iyak niya.

"Hey, Al. Are you okay?" I asked her. Hindi Niya magawang mag salita dahil sa pag iyak niya.

I looked at them, and they are just looking at me. Kagaya sa nakita ko Kay Casper, gulat na gulat din Ang mga mukha nila.

"S-Si Alex.." basag Ang boses na Sabi ni Alley. Bigla Naman akong kinabahan nang marinig ko Ang pangalan nang pinsan ko.

"What happened to him?" I asked Alley. Bigla Naman itong umiyak ulit. I just hugged her.

Tumingin ako Kay kuya Laurence. He is just looking at me as well. I'm trying to read what's in his mind, but I can't.

Fuck! What's happening?

"Wait. Come here." Sabi ko bago hinawakan si Alley pa-upo sa sofa. Umiiyak pa din Ito.