Please Try (COMPLETED)

Chapter 21

Agad akong Pumasok sa bahay namin nang makauwi ako. Ang dami Kong gustong itanong sa mga magulang ko. Ang dami Kong gustong alamin. Bakit nagawa nilang itago sakin Ang lahat? Anu pa yung Hindi ko Alam? Anu pang kasinungalingan Ang dapat Kong malaman?

Nang makarating ako sa sala ay agad kong nakita sila Mama at Papa na nakaupo. Tumayo sila nang Makita ako. Akmang lalapit sila sakin nang pigilan ko sila.

"Don't.." I said. Halatang nagulat Naman sila sa ginawa ko. "How can you so this to me?" I asked them. Ramdam ko Ang namumuong luha saking mga Mata. Nakita ko Naman na naiiyak na din si Mama.

"Paano niyo naitago sakin Ang katotohanan? Bakit niyo nilihim sakin?" I asked them.

"Anak.." tawag sakin ni Mama.

"Paano niyong nagawang mag sinungaling sakin?!" Sigaw ko sakanila.

I know.. I know this is too much. I know that I'm hurting them, but damn! I can't help it! Sobrang sakit nang nararamdaman ko.

I mean, they are my parents! Dapat sila Yung nagsasabi nang totoo sakin. Dapat Hindi sila nag sisinungaling sakin. Pero malalaman ko na nag sisinungaling sakin, at galing pa sa ibang Tao.

"Anak..please let us explain." Sabi ni Mama. Nagulat Naman ako nang biglang umiba ang pananalita niya.

"What Ma? Anu nanamang kasinungalingan Ang sasabihin niyo? Na okay Ang lahat? Na walang problema?" I said to them.

"No anak.. makinig ka samin. May rason kami ng Daddy mo." Sabi niya.

Daddy?

Kailan ko pa tinawag si papa nang Daddy? Oh right, I wouldn't know. Nag ka amnesia pala ako.

"3 years ago na aksidente ka, kasama ni Casper. Na coma ka nang limang buwan, Anak. Hindi namin Alam Ang gagawin nang Daddy mo. Nag iisang anak ka Lang namin, kaya sobrang sakit para samin na Makita Kang nasa hospital, walang malay." Sabi ni Mama. Simula pa Lang nang kwento Niya, pero nakakaramdam na ako ng kirot saking puso.

"Nang malaman namin nang Daddy mo na Ang may kagagawan Ng pag Aksidente niyo ni Casper, ay ka-kompetensya Niya sa negosyo. Hindi na kami nag dalawang isip nang Daddy mo na ilayo ka sakanya.." Sabi ni Mama.

Bigla Naman ako nakaramdam Ng sakit. Sobrang sakit. It was Casper's fault Kung bakit kami na aksidente. Kaya ayaw niyang maalala ko Ang alaala naming dalawa, kasi Alam niyang masasaktan Lang ako.

"Nag desisyun kami nang Daddy mo na talikuran Ang lahat. Mas pinili naming bigyan ka nang simpleng buhay, na gustong gusto mo Mula pa nung Bata ka. We were always busy about out business, na Hindi na namin napapansin na lumalayo Ang loob mo samin. We were so thankful Kasi Hindi ka pinabayaan ni Alex, your cousin. Nagkaroon ka din nang mga kaibigan na sila Lauren at Alley. Sobrang nag papasalamat ako sa kanila dahil bumalik ka sa dati, Anak. Yung masiyahing Khacy.. Pero mas Malaki pasasalamat namin Kay Casper, dahil sakanya nakahanap ka nang isang tunay na pag mamahal." Mama said.

Hindi ko na napigilan Ang mga luha ko. This is all the truth. Ito Yung katotohanan na gusto Kong malaman. Pero Hindi ko mapigilan Ang Hindi masaktan.

Bakit kinailangan nilang itago sakin to?

"Sobrang nagsisisi kami nang Daddy mo na inilayo ka namin Kay Casper, Anak. Kaya kahit na Alam namin na Malaki Ang posibilidad na mag Kita kayong muli, Kung mag ttrabaho ka sa Kompanya nila ni Zanna, hinayaan na Lang namin. Alam Naman namin na Malaki Ang kasalanan namin sa inyo ni Casper, at Alam ko, Kung tinadhana talaga kayo. Babalik at babalik ang mga puso niyo sa isa't Isa."Sabi ni Mama.

"P-Pero bakit niyo itinago sakin?" Basag Ang boses Kong tanong sa Kanila.

"Natakot kami, Anak.. natakot kami na baka mawala ka ulit samin." Sabi ni Papa.

"Pero dahil sa ginawa niyo mas lalo Lang akong nasasaktan. Inilayo niyo ako sa mga taong importante sakin. Inilayo niyo ako sa taong Mahal ko." I told them. Lumapit si mama sakin at niyakap ako.

"We're very sorry Anak... Patawarin mo Sana kami nang Daddy mo." Sabi ni Mama.

Hindi ko Alam Ang isasagot sa sinabi Niya. Pero Alam ko sa sarili ko Ang dapat Kong gawin ngayon.

I need to find myself. I need to remember who I am. I need to remember who I was. I need to remember all of the people na nakalimutan ko. Kailangan ko silang maalala... Especially Casper.

Nung gabing Yun ay nag desisyun akong umalis nang bahay. I didn't even know Kung Yun ba talaga Ang tunay na bahay namin. I leave an email to Zanna telling her na mag rresign na ako, and I also said that I'm sorry dahil biglaan.

I leave my phone. Ang tanging dala ko ay kaunting damit ko, at ang perang meron ako. Hindi ako nag paalam Kay mama. Hindi din ako nag paalam Kay Papa. I didn't even leave any message to Casper.

I need to find myself. I need to find the old Khacy.

At Kung kinailangan Kong Hindi kausapin Ang mga taong Mahal ko, gagawin ko. Hindi ko Ito ginagawa para sa sariling interes ko Lang. Ginagawa ko to para sa mga taong naghihintay sakin. Para sa mga taong naghihintay sa dating Khacy.

I will not fail them.. I will not fail my friends, I will not fail my parents, and I will not  fail Casper.

Pag balik ko, sisiguradohin ko na bumalik na din Ang dating alalala ko. I just hope na magiging sandali at madali Lang iyun, because I really really want to be with Casper.

Casper doesn't need to tell me to 'Please Try' to remember him or to remember our memories. Because I will try no matter how hard it is.

I will try...