Please Try (COMPLETED)

Chapter 10

Sunday ngayon Kaya Wala kaming trabaho. Tinignan ko Ang orasan sa gilid Ng Kama ko. It's quarter to 9. Mamaya na ako bababa, mag sisimba Kasi kami nila mama pero mga alas onse pa Naman Yun.

Tumingin Naman ako sa kesame ng kwarto ko. Nakatulala Lang ako dun habang iniisip ko Ang nangyari kahapon. Hindi ko Naman mapigilan Ang Hindi mapa ngiti.

Pagkatapos Kasi namin kumain no Casper sa KFC, pumunta pa kami sa isang park. Tumambay Lang kami dun at nanonood Lang sa mga batang naglalaro. It's so simple.. napaka simpleng buhay lang ang pinakita ni Casper sakin kahapon. Hindi Niya ako dinala sa mamahalin na restaurant. Hindi Niya pinaramdam sakin na Yung kasama ko ay isang mayaman na business man.

He is very simple. At sobra Kong nagustohan Yun.

I don't know, but after what happened yesterday Hindi na matanggal sa isip ko si Casper.

I know I said to myself that I will distance myself to him.. to them. But can I do? When there's something inside me that pulls me towards him? What can I do, when it seems like I'm a magnet to him?

I know I'm scared. It never change. Natatakot ako sa pwedeng mangyari. Natatakot ako sa mga nangyayari. Natatakot ako sa nararamdaman ko. But, what can I do? What can I do when it feels so right?

I know it's weird. It's weird because I don't know him but I think I already know him.

Pero Kasi... Iba talaga.

Iba talaga Yung nararamdaman ko para Kay Casper. Iba Yung sayang nararamdaman ko tuwing kasama ko siya. Iba Yung nararamdaman Kong saya pag nakikita ko siyang tumatawa.

He's the only one who can make my heart skip a beat. He's the only one who can make my heart beats faster. Siya Lang. Siya Kang ang makakagawa nun.

But the bottom line here is, Hindi ko siya kilala.

Sino ba Kasi siya? Bakit Parang kilala ko siya?

I sighed heavily. I don't what's happening in my life right now. But I don't give a damn, I'm happy. Napapasaya ako ni Casper. At Hindi na ako gagawa Ng paraan na lumayo sakanya.

Nakikinig lang ako sa gospel. Andito na kami sa simbahan. I'm just listening nang bigla Kong naramdaman ang pag vibrate ng phone ko. Hindi Naman tawag iyun, Kaya mamaya ko na Lang titignan at sigurado Naman ako na text Lang Yun.

Pag kalipas ng isang oras, natapos na Ang mass. Napag desisyunan naming nila mama na my na Lang sa labas. Nakasakay na kami sa sasakyan at papunta na kami ngayon sa kakainan namin. Kinuha ko Naman Ang cellphone ko para tignan Kung Sino ang tumawag. Napakunot naman Ang noo mo nang Nakita ko na unregistered number iyun. Kahit nagtataka ay binuksan ko iyun parin.

- Hi, have you eaten?

Mas lalo Naman napakunot Ang noo ko dahil sa nabasa ko. Sino Naman to? I click reply, at nag type na nang irreply ko.

- Sino to?

Pag katapos ay sinend ko na. Tumingin na Lang ako sa labas ng kotse. Itatago ko na Sana Ang cellphone ko nang mag vibrate ulit.

- It's me, Casper.

Bigla tuloy akong napaayosnang upo. Hindi na ako nag dalawang isip na Hindi mag reply.

- Oh, sorry Hindi ko Alam.

Wala pa isang minuto nang mag reply ulit siya.

- It's okay. Have you eaten?

Napangiti Naman ako. Ang concern Naman neto sakin!

- Not yet. Pero kakain na din. Ikaw?

Syempre tatanungin ko din siya nu, tinanong Niya ako Kaya dapat Lang na tanungin ko siya. At para na din Humaba Ang usapan namin.

- I can't eat.

Kumunot Naman Ang noo ko sa sinabi Niya. Bigla tuloy akong nag alala.

- Bakit Naman? Are you okay?

Anung problema Niya? May problema ba siya? Bakit Hindi siya maka Kain?

- I'm thinking about you.

Parang bigla Naman tumibok Ang puso ko. Gosh, paano Niya ginagawa Yun? Kahit sa text Lang talaga? Kahit dun Lang napapakilig Niya ako? Argh!

- Bakit mo naman ako iniisip?

Duhhhh? Malandi ako. Marupok ako. Okay?

- Coz I can't help it. I want to see you. Are you free?

OMG! He's asking me out! Anung sasabihin ko? Napatingin Naman ako kela mama. I can't see him. Kasama ko mga magulang ko.

- I'm sorry, but I'm with my parents e. Nag Simba kami at mag llunch kami ngayon.

Nakakalungkot. Gusto ko din siya Makita e. Bakit ba Kasi wrong timing? Argh!

- Hindi ko naman sinabi na ngayon e. I can wait. Maybe later? After your lunch? Or in the after? Or maybe we can grab some dinner  later? I'm not asking you right now, I just want to be with you. Kahit anung oras pa nang araw niyan.

WTF! KINIKILIG AKO! I can't stop myself from smiling. Kaya Naman para akong baliw na nakangiti habang nag ttype Ng reply ko Kay Casper.

- We can see each other later. After lunch. I'll just text you where.

Agad ko Naman sinend Yun. Mabuti Naman na nasend Yun. Akala ko Wala na akong load e. Putek talaga. Pag ako nawalan Ng load sa mga ganitong tagpo Ng buhay ko? Pagsisisihan ko talaga habang buhay e.

- Yes. I'll wait for your text or maybe I'll call you? What do you think? Thank you. Thank you by the way.

Mas lalo Naman akong napangiti sa tinext Niya. Hindi Naman Kasi siya atat sa pagkikita namin mamaya Anu?

- You can call me later. I'll just text me, okay? But you have to eat first. Kumain kana muna ng lunch. I'll see you later.

Duuhhhh? Concern din ako sa kanya okay?

- Alright. I think may gana na akong kumain. Thank you ulit 😊

Okay. Kinikilig nanaman ako. Ulit. Paulit ulit na Lang talaga. At bakit Naman ako nag rreklamo? Eh nagugustohan ko Naman. Argh! My marupok side is winning!

- See you later 😊

Syempre Hindi Naman ako papayag na siya Lang Yung mag papa kilig sakin nu. Gusto ko din na pinapakilig ko siya.

Argh! Oo na. Marupok na ako. What can I do? It's Casper!

"Andito na Tayo Anak." Napatingin Naman ako Kay papa nang mag salita Ito. Agad Kong tinago Ang cellphone ko sa bag ko at lumabas na.

I will see him later. I just can't wait to see him.