~•AKIL HASTANESİ•~

7.BÖLÜM:PART1 NO5.

7.BÖLÜM:NO5.
'Öykü Erdem ya kül olup ölecekti. Yâ da küllerinden doğmayı bilecekti.'
—

Dolapta tek bıraktığım birkaç eşya arasından okul formalarımı giyip saçımı yukarıdan topladım. Kulaklığımı alıp hiç içeri girmeden dışarı çıktım.

Saat daha 7.15 ti. Şimdi okula gitsem bile beni okula almazlardı. 8.30ta ders başı olduğu için.

Nereye gittiğinin farkında olmadan yürüdüm. Sadece, sadece yürüyordum.

Şarkının değiştiğini bile anlamamıştım.

"Sokağımda tek başımayım
19 yaşındayım
Hayatın başındayım
Bu yolun sonundayım"

Diyordu şarkı şarkının sahibi beni çok iyi anlatıyordu. Ayça Özefe. Hiç prim yapmadan hayallerinin peşinden giden kadın. Bende eşlik ettim şarkıya.

"Derdim çoktu, kimsem yoktu
Sustum, kalbim boştu
Yoruldum, sorunlar doğdu
Tekrar, tekrar ayağa kalkıp baştan yola koyuldum"

Tekrar düşündüm. Derdim çok büyüktü yanımda bir sürü insan vardı ama ben hiçbirine bir şey anlatamadım.

"Hep başa dönüp durdu
Anlat'cak kimsem yoktu
Şarkılarla konuş'tum
Onlar sırdaşım oldu"

Sırdaşım hep başka bir şey oldu. Genelde yıldızlar, geceleri en sevdiğim özellik yıldızlar. Sabahları da severim bana geceyi getirip yıldızları verdiği için. Bazende nefret ederdim sabahtan benden geceyi aldığı için.

"Yıkılmam asla, güçlüyüm değilsin farkında
Kırılmam asla, toparlarım dağılsa da
Üzülmem asla, canım yansa daima hep sendin aklımda"

Üzülmemem gerekirdi. Olumlu bir tarafından bakarsak olaya, oraya gidince bir çok arkadaş edinecektim belkide. Yâ da 10 yıl boyunca orada çürüyecektim.

Hiçbir zaman Bana bu kadar yük biner diye düşünmemiştim. Her şeye güzel tarafından baktığım için kötülükleri hep kaçırdım. Şimdi ise hayat beni iyilikten alıp kötülüğün ortasına atıyordu.

Öykü Erdem ya kül olup ölecekti. Yâda küllerinden doğmayı bilecekti...

Aklımda deli sorular kafamda milyon düşünce. Hepsinden kaçmak istiyordum sadece. Ben belki güçlüydüm ama farkında değildim. Hepsi bundan ibaret ya...

Okula geldiğimde herkes bana bakıyordu. Yâ da ben öyle hissediyordum.

Elif yanıma ulaştığında kendimi güvende hissettim. İlk önce süzdü beni sonra sarıldı. Bende dona kalmış bir şekilde ona bakıyordum.

Birlikte sınıfa çıktık sessizce. Ne olduğunu bilmediğim bir nedenden dolayı Elife çok kızgındım.

"Öykü şey barıştık değil mi?" diye sorunca sadece kafamı salladım.

Sonra başımı dışarı çevirdim. Her şey burada başlamıştı. O şey benim hayatımı etkileyen şeydi. Kan.

"Tamam mı?" diye sordu Elif ne sormuştu acaba. Hiç bişey duymamıştım.

"Olur." dedim neyi kabul ettiğimi bile bilmeden kabul ettim.

"Çocuklar tatilde ne yapmayı planlıyorsunuz." diye sordu matematik hocamız.