~•AKIL HASTANESİ•~

8.BÖLÜM: EN PARLAK YILDIZ

8.BÖLÜM:EN PARLAK YILDIZ
'Kendimi şu an gökyüzünde kalan en parlak yıldız gibi hissediyorum.'

—

'Karanlık olan yerler birden aydınlandı. Bir tarafta annemle babam vardı bir tarafta Ateş vardı. Ateş elini uzatıyordu bana güven diyordu sanki. Annem ise git diyordu. Arkana bakmadan kaç. Yolun ortasında abim ve efe vardı. Bana kaç diyorlardı. Nedenini bilmediğim bir halde güvendim onlara arkamı dönüp koşmaya başladım. Uçurum yolun sonu uçurumdu ailem beni uçuruma terk etmişti. Ateş üstüme üstüme geliyordu. Geriye doğru bir adım atmamla Ateş'in belimden kavraması bir oldu.'

Etraf tekrar kapkaranlık oldu. Sadece karanlık. Gözlerimi açmak istiyordum onların yanına gitmek istiyordum. Kendimi ne kadar zorlasam da bu ise yaramıyordu.

'Şimdi ise arabanın içindeydik. Babam, annem, abim, ben ve Efe. Hepimiz arabadaydık. Uçurumdan yuvarlanır bir vaziyetteydik. Ben onları izliyordum. Bir dakika uçurumdan düşüyoruz biz!! Nefes nefese kalmıştım. Annem arabanın içinde babam kanlar içinde yerde yatıyordu. Abim yok kaybolmuştu. Efe arabadan uçmuş öyle çimlerin arasında yatıyordu. Etraf alev alıyor hepimiz cayır cayır yanıyorduk. Hepimiz yanıyorduk. Kendimi zar zor oradaki gölün içine attım."

Kalp atışlarım çok hızlanmıştı. Korkuyordum hemde çok korkuyordum.

'Suyun içine atladığımda bir kafesin içindeydim. Kafes boyumdan biraz uzundu etrafı camla kaplıydı. Aşağıdan su dolmaya başlamıştı bile. Nefesimi tutarak aşağıdaki kilidi açmaya çalışıyordum. Boğuluyorum." Sonra o sesi duydum.

"Kalbi durdu?"

Boğuk boğuk gelen sesler arasından bu ses çok net çıkıyordu. Kimdi acaba bu. Kimin kalbi durmuştu.

Gözümün önüne küçük kız geldi ve elimden tuttu. Kimdi bu kız?

Bu-bu bendim.

"'Hadi baba gelsene' diyordu küçük Öykü. Babam benimle birlikte koşmaya başlamıştı. 'Öykü yavaş düşeceksin' diyordu babam. Öykü babamı dinlemeyip daha hızlı koştu. Bu sefer yere düşmüştü kız. Ellerini dizine götürmüştü. Dizleri kan içindeydi. Ama canı acımıyordu. Kız o gün bir şeyler fark etmişti hayatının değişeceğini babasına sarılınca sakinleşti küçük kız. Sonra babası kızı sırtına alarak yürümeye başlamıştı." O an içimi bir huzur kaplamıştı. Öykü o gün ilk defa mutlu olduğunu hissetmişti. İlk kez o küçük dudaklarından "Kendimi şu an gökyüzünde kalan en parlak yıldız gibi hissediyorum." diye tekrar etmişti.

Öykü ilk defa o gün mutlu olmuştu.