~•AKIL HASTANESİ•~

1.BÖLÜM: YERDEKİ KAN

1.BÖLÜM:YERDEKİ KAN
'Ne başladığı gibi devam etti...'
--

Ben yatağıma oturmuş aynada kendimi izlerken içeriden "Öykü gel kızım hadi yemek hazır." diye bağırdı annem.

Mutfağa gidince ailemin hepsine bakıp gülümsedim. Her zaman çok aç olduğum için direk yemek yemeye daldım.

"Yavaş ye lan öküz. Boğulcan."diyen kişi tabiikide abimdi. Hiç umrumda olmadan yemeğime devam ettim. Sanki elimden kaçıracaklarmış gibi yiyordum.

"Kızım sakin ol. Elinden kimse bir şey kaçırmıyor." dedi babaşkım.

Ona yüzümün tatlı halini yaparak öpücük gönderdim.

"Anne üniversite için ev işi tamam." dedi abim konuyu değiştirerek.

"Tamam biriciğim." dedi annem abime bakarak.

Efe birden ağlamaya başlayınca tüm ilgi ona kaydı.

"Noldu ablacım niye ağladın birden." diye sorunca Efe gözlerime bakarak konuştu.

"Annemin biriciği abim babamın biriciği sensin, ben kimin biriciğiyim." diyince hepimiz gülmeye başladık.

"Sende benim biriciğim ol kardeşim." dediğimde Efe gözündeki yaşı sildi ve bana kocaman sarıldı.

Ağzıma son zeytini de attıktan sonra ayağa kalktım.

Anne ve babamın yanağından öpüp "hadi ben kaçtım" dedim gülerek.

Annem arkamdan "bir gün gerçekten kaçsa anlamıyacağız kaçtığını bu kızın" diye söylenmeye başladığında istemsizce güldüm.

Ayakkabılarımı giyerken abimde arkamdan geldi.

"Nereye?"diye sordum dilim tutulsaydı da sormasaydım.

"Sanane kızım ne zamandan beri sana hesap soruyorum ben" Ben hiç lafı yiyip susar mıyım abicim? Tabiki hayır!

"Imm. Şey galiba sigara içtiğini bildiğimden beri." diyince abim direk eliyle ağzımı kapattı.

"Bunu anneme yada babama söylersen seni döverim Öykü. Ha şimdi uslu kız olda abin seni okula bıraksın canım kardeşim." dedi.

Bende yüzümü ekşiterek sustum. Sonuçta beleş araba buldum bide otobüs mü bekleyecektim.

Gidene kadar ikimizden de tek ses çıkmadı. Okulun önünde durduğumuzda abim cebinden 10 lira çıkarıp bana uzattı.

"Abi sen çocuk mu kandırıyorsun bu ne bununla sen uçak yap."diyince abim elini tekrar cebine sokup 50 lira verdi.

"Ben ikisinide alıyım akşam sana uçak yaparım söz." diyip yanağına sulu bi öpücük kondurdum.

Okuldaki insanların vıcık vıcık birlikte takıldıklarını gördükçe midem bulanıyordu. Bune abi kimineli kimin poposunda belli değil.

Benim hiç en yakın arkadaşım diyebileceğim biri olmadı Elif'im hariç. Aslında olmuştu ama 8.sınıfta beni sevgilimle aldattı. İnanabiliyor musunuz!

En yakın arkadaşım dostum, beni bir erkek için çöpe attı. O günden sonra erkekler benim en büyük düşmanım oldu. Yani 8.sınıftan beri. Kısacası iki yıldır.

Ben hep böyleydim. İnsanlara çok çabuk güvenen, safkolozun teki.

Sıra arkadaşım ve aynı zamanda her şeyim Elif Yüksel. Çok iyi kalpli bir kız onu çok seviyorum. Okuldaki her şeyden tüm dedikodulardan haberi var. Tam olarak dedikodu makinesi. Ama kimseye söylemez kaynaklarını o yüzden okuldaki herkes sever Elif'i. Tabiiki bende. Sadece güvenebileceğim tek insan Elif onunla her ne kadar kavga etsekte 5 dakika sonra barışıyoruz.