15.BÖLÜM: HUZURSUZLUK

420 121 124
                                    

15.BÖLÜM:HUZURSUZLUK
'Benim ailemi son kez görmem gerekiyordu. Ben onları görecektim. Görmeliydim...'

--

ATEŞ...

Resmen gözüm dönmüştü. Enes'in böyle pat diye söyleyeceği aklımın ucundan geçmezdi. Öykü'yü o halde gördüğümde yemin ederim kendimden geçtim.

Benim söylemem gerekiyordu. Enes'in değil! Dün öğrenmiştim öldüğünü bugünde haberlere çıkmıştı. Keşke dün söyleyebilseydim.

Ben kimdim lan? Ateş Doğan kimdi? Benim Öykü'yü üzmeye ne hakkım vardı. Ben babası için ölümü göze alan Ateş. Başka bir masum için neler yapmazdım. Lan ben o kız için neleri göze aldım. Onu üzmeye hiç hakkım yoktu. Olamazdı,Olmamalıydı...

Ben ailemin ailem olduğunu bile bilmezken Öykü ailesini kaybetmişti. Ben kendi anneme hocam derken Öykü kendi annesini, dostunu kaybetmişti. Ben babamın yüzünü zar zor hatırlarken Öykü daha dün hatırladığı babasını kaybetti. Ben kardeşimin yüzünü bir kere bile görmezken Öykü biriciği olan kardeşini kaybetti.

Ben, Deniz ve Güneş'in oğluyum. Ben Ateş'im. Güneşte kavrulan, Deniz de kuruyan Ateş.

Beni Deniz öldürürken Güneş kurtardı. Ailem yaşıyor evet ama biz yaşayan ölülerdeniz. Babam, Deniz Doğan mafya çetesinin başı. Annem, Güneş Gün. Siz onu Güneş Hoca olarak biliyorsunuz. Evet, Güneş Hoca benim annem.

Beni babamın elinden kurtarıp hayata geri döndürdü. Beni Deniz Doğan öldürürken, Güneş Gün kurtardı. Beni annem kurtardı. On üç yaşında beni buraya getirdi. Ben deli miydim?

Evet ben cinnet geçirecek kadar deliydim. Eğer cinnet geçirirsem insanları döverek rahatlardım. Ama iki yıldır geçirmiyordum. Çünkü annem benimle çok güzel ilgileniyordu. Her akşam ilaçlarımı veriyor ve beni her zaman kontrol ediyordu.

Öykü... Çocukluğum... Her şeyim... O benim nefes kaynağım... Ben Öykü ile çocukluk arkadaşıyım. Babam Deniz sayesinde tanıştık Öykü ile. Yedi yaşım Öykü, benim çocukluk arkadaşım. Öykü benim ilk aşkım. Ben daha neyin ne olduğunu bilmezken Öykü geldi.

'Ben Ateş Doğan. Yedi yaşındayım. Annem, için Amerika da çalışıyor. Babam hiç istemese de annem bizi bırakıp gitmiş. Her gün görüntülü konuşuyoruz onu çok seviyorum. Bugün yeni bir eve taşındık. Bu değiştirdiğimiz bilmem kaçıncı evdi. Babam çok iyi bir insan onuda çok seviyorum. Hava almak için balkona çıktım. Evimizin önündeki banklarda bir kız oturuyordu. Bende babamdan izinsiz çıkmıştım evden. Kızın yanına geldiğimde ağlıyordu. Yanına oturduğumda hemen kafasını bana çevirdi.

~•AKIL HASTANESİ•~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin