~•AKIL HASTANESİ•~

21.BÖLÜM: KAÇIŞ PLANI

21.Bölüm: Kaçış Planı
"Peki beyaz gül ne anlama geliyordu? Güllerin diline göre masumluk anlamına geliyordu. Ben masum muydum?"
--

Odadan çıkar çıkmaz lavoboya ilerledim. Ağzımdaki ilaçları tükürüp şifona bastım. Yüzümü yıkayıp tekrar içeri geçtim.

Amerika da kurduğumuz No.5 grubundan mesaj vardı.

Berke: Evet arkidişler hallettim dışarıda ki işlerimi. Ablam çok iyi.

Dediğinde şifreli konuştuğumuzu anlamıştım.

Ateş: Geçmiş olsun kardeşim. Sen iyi misin? Ben Enes'in yanındayım toparlanıyor. Uyur birazdan.

Berke: İyiyim iyiyim. Nisa'nın gömüldüğü yere bizim adımıza çiçekler ektim. Çok erken gitti aramızdan.

Dediğinde ise gözlerim dolmuştu.

Beste: Karnım çok fazla ağrıyor. Akşam yemeğine gelmeyeceğim haberiniz olsun. Her şey yolunda.

Sude: Ben yemeğimi erken yedim ilaçları içtim. Şimdi de kendimi uykuya bırakacağım. Çok zor şeyler yaşadık bugün. Her şey yolunda.

Ben: Kendimi pek iyi hissetmiyorum. Uyurum şimdi zaten. Her şey yolunda.

Yazıp gönderdim.

Ömer: Aç değilim. Her şey yolunda.

Grupta sessizlik oluşunca telefonu yanıma koydum. Telefonun titremesiyle tekrar elime almıştım.

"Yarın için izin aldım. Güneş Hoca bizi, Nisa'nın mezarına götürecekmiş." diye yazmış Ateş.

Yüzümde hafif bir tebessüm oluşmuştu. Gözlerimi kapatıp kendimi o derin rüyaların birine daha bırakmıştım.

"Karanlık odalarda gördüğüm rüyalar yerine ilk kez bembeyaz bir odadaydım. Gözlerimi açmak istesemde hareket ettiremiyordum. Dışarıdan gelen çığlık sesleri ise bedenimi ürkütüyordu. Uzaktan gelen çığlık sesleri yakınlaşmaya başlamıştı.

Kafamı kopartıp atmak isteyeceğim raddeye gelmiştim. Beynim susun desede ağzım açılmıyordu. Bir anda tüm sesler kesildiğinde tekrar nefes nefese kalmıştım.

Tek bir ses konuşuyordu şimdi.

Çok net bir şekilde.

'Beyaz en çok sana yakışır,
Aynı güller gibi.
Tek bağın olsa bile onuda alırım.
Son nefesin ben olurum.
Karla kaplı bembeyaz bir bahçe,
Üstünde karanfiller.
Bu sorunu tek sen çözersin,
Aklın başına gelirse.
Aç kapıyı kurtul artık.
Burada herkes seninle.' Diyordu bir ses. Bu ses benim sesimdi. Ve bu bilmece ben hastanede yatarken karşıma gelen bilmeceydi.