My Dream Guy

Chapter 36

ANDREA

"Where are we going?" Takang tanong ko nang mapansing iba ang daan na tinatahak namin. Hindi naman ito ang daan pauwi samin eh. Nilingon ko siya nang wala akong nakuhang sagot at nakitang seryosong seryoso ito sa pagda-drive.

Here we go again. Hindi parin ba siya magsasalita? Magmula ng sumakay kami sa kotse niya ay hindi na siya nagsalita kahit na kanina pa ako tanong ng tanong sakanya. Para bang hangin lang ako sakanya.

"You're really not going to answer me?" Kumunot ang noo ko. "Come on, what do you really want, Kuya?"

*Screeeetchhhh!!!*

Muntik na akong sumobsob sa dashboard nang bigla siyang pumreno. Buti nalang may suot akong seatbelt at buti nalang din sa tabi ng kalsada siya huminto.

Naguguluhan akong tumingin sakanyan. What's wrong? Bakit ba bigla bigla nalang siyang tumitigil sa gilid ng kalsada? Nilingon niya ako at medyo nagulat pa ako ng makasalubong ang malalamig niyang mata.

"Kuya huh?" Bigla siyang ngumisi. "And what i want? I want to ask you a question."

"W-what is it?" Nauutal kong tanong dahil bigla niyang inilapit ang mukha niya sakin. Pero hindi naman ganun kalapit, may enough space pa.

"Why did you go out with that guy?"

Napatitig ako sa mga mata niya bago nagiwas ng tingin. "Dahil gusto ko."

"What?" Hindi makapaniwalang tanong niya. "Are you serious? Are you really going to date that guy, huh?"

"Ano naman kung Oo?" Matapang kong sagot. Hindi parin ako lumingon sakanya dahil kapag ginawa ko baka mawala ang tapang ko. "Wala namang masama. Natural sa mga babaeng tulad ko ang magkaroon ng lovelife hindi ba?"

"Don't be ridiculous, tch." He tsked. "You can't date that guy."

My eye twitch. Sinalubong ko siya ng matalim na tingin. I don't really get this guy! He's too unpredictable! What now? Is he acting like my big brother?

"Why i can't? I'm already old enough to date someone, you can't stop me!" I can't help it but to yell in annoyance. I love him, yeah. Pero hindi naman ibig sabihin nun hindi na akong pwedeng mainis o magalit sakanya.

"I know you can't."

"How can you be so sure?" Tinaasan ko siya ng isang kilay.

"Because..." He held my chin and lean closer to me. Nagulat naman ako dahil sa ginawa niya. I didn't expect him to do things like this! How so mean of him, he's owning my heart again. "I know Andrea. I know you like me."

Napaamang ako sakanya. I'm really surprised because he said those words nonchalantly! Like he was so sure of it! I don't know what to say or what to do. He caught me off guard.

"Andrea.." Biglang lumambing ang boses niya and his eyes... it's full of emotions i can't name. Kung kanina ang lamig ng mga mata niya ngayon naman ang dami-daming kong nakikitang emosyon.

What's really happening? Paano? Paano niya nalaman na may gusto ako sakanya? Am I too obvious or he is just guessing and he wants me to confirm it kaya niya ginagawa 'to? Pero bakit? Ano pa bang mapapala niya kapag nalaman niya ngang gusto ko siya?

Ngunit isa lang ang alam ko. I need to end this and move on.

Tinabig ko ang kamay niya na ikinagulat niya. I distanced myself from him saka tumingin sa gilid ko. Ramdam ko na ang pagiinit ng sulok ng mga mata ko. I sighed before looking at him again, daretso sa mga mata niya.

"Tama ka. Gusto kita. In fact i'm already in love with you." I confessed and suddenly his eyes became calm and gentle. "Well, nagsimula lahat iyon six years ago. When we met at the restaurant. Hindi pa ako aware noon na may gusto na pala ako sayo until noong bumalik na kayo sa England. Since then hindi ka na nawala sa isip ko, and little did i know my feelings starts to grow. Lumalim ang pagkagusto ko sayo to the point na i waited for six years. I waited for you. I waited for you to come back at umasa ako na magugustuhan mo din ako. But i was wrong. I waited for nothing. I'm such a fool. Right?"

"No. Andrea-"

"I rejected." I cut him off. "I rejected all the guys who tried to court me. I rejected them for you. Dahil ikaw lang ang laman ng isip ko. Nakakaguilty nga eh. Nasasayang lang ang lahat ng efforts nila that's why i did my best. Ginawa ko ang lahat para masuklian ang mga ginawa nila para sakin. Pero naisip ko din na, paano naman kaya kung ikaw ang tumanggi sakin? I prepared myself. Hinanda ko na ang sarili ko para diyan. Pero hindi ko naman akalain na ganito pala sakit."

Humawak ako sa dibdib ko, sa may bandang puso kasabay ng pagtulo ng mga luha ko.

"Hindi ko alam na ganito pala kasakit magmahal. Oo noong una masarap sa pakiramdam pero habang tumatagal sumasakit yung puso ko. Lalo na kapag nakikita ko kayo ni Calyne." Pinunasan ko ang pisngi kong basa na ng mga luha. "Natatakot ako. Natatakot ako na baka dumating sa punto na hindi ko na makayanan ang sakit kaya habang maaga pa inaagapan ko na."

Huminga ako ng malalim para pigilan ang paghikbi ko. Para makapagsalita pa ako ng maayos.

"Alam ko na mahirap din para sayo. Alam kong nahihirapan ka ngayon dahil may iba ka ng mahal tapos bigla bigla akong umamin sayo. But don't worry." I smiled sincerely at him. Wala akong pakialam kung nagmumukha na akong baliw. May tumutulong luha sa mga mata ko pero nakangiti parin ako. "After this, pangako. Kakalimutan ko na ang nararamdam ko para sayo. Magmo-move on na ako."

"No. I won't let you." He firmly said.

"W-what-"

My eyes widen when i felt his lips on mine. It feels like my heart will burst. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Should i kiss him back? But i don't know how to. It's my first kiss. And why did he even kiss me in the first place?

Ready na ako eh. Ready na akong magmove on pero binigyan niya na naman ako ng bagong pag-asa.

I was about to close my eyes when he slightly pulled away. He cupped my face and wiped my tears using his thumb.

"I will never let your heart go." He gently said. Sa sobrang lapit ng mukha namin sa isa't isa ay naaamoy ko na ang mabango niyang hininga. Even his manly scent na talaga namang paborito ko.

"W-why?" Tanong ko. "Isn't it unfair?"

I want to know. I want know kung ano ba talaga ang ibig niyang sabihin. Kinuha niya bigla ang kamay ko saka niya iyon dinala sa dibdib niya where i can feel his heartbeat. Surprisingly it's beating so fast like mine.

"My heart already belongs to you, baby."