Don't leave me (Υπό Διόρθωση)

ELEVEN

Δεν θέλω να την χάσω...όχι και αυτην...

~Taehyung's POV
Η Savina ήταν γεμάτη αίματα...
Ο ίδιος της ο αδερφός της έκανε κακό...
Ποιος στο καλό θα χτύπαγε την ίδια του την αδερφή?
Πως αντέχει η Savina μαζί του?

Αυτα σκεφτόμουν όση ώρα ακολουθούσα το αυτοκίνητο του Min.

Φτάσαμε λίγο πιο πέρα από το κεντρικό νοσοκομείο της Σεούλ.

Ξαφνικά μπροστά από τον Min εμφανίστηκε ένας τύπος.

Ψηλός γεροδεμενος με μια όχι και τόσο καλή ενδυμασία.

Τα μάτια του κόκκινα.

Από χιλιόμετρα μακρυά φαινόταν μαστουρωμενος.

Ανοιξε την πόρτα από τα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου του Min και πήρε την Savina στα χέρια του.

Την πήρε και την εβαλε στο δικό του αυτοκίνητο.

Εκείνος ο τύπος έμεινε για λίγο εκεί με το αυτοκίνητο του.

Ο Min είχε αρχίσει να τραβάει τα μαλλιά του μέχρι που μπήκε στο αυτοκίνητο του και έβαλε μπρος τη μηχανή.

Ο άλλος ο τύπος που είχε την Savina στο αυτοκίνητο του έβαλε και εκείνος μπρος τη μηχανή και πήγε προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Μα που στο καλό έχουν μπλέξει αυτά τα παιδιά?

Αφού είχα χαθεί στις σκέψεις μου για αρκετή ώρα αποφάσισα να ακολουθήσω την κατεύθυνση που πήρε το αυτοκίνητο εκείνου του τύπου.

Από μακριά άρχισα να βλέπω καπνούς.

Παρκαρα το αυτοκίνητό μου και άρχισα να τρέχω προς το μέρος που έβγαινε ο καπνος.

Πλησίασα και είδα το αυτοκίνητο εκείνου του τυπου το οποίο είχε πιάσει φωτιά.

Εκείνος ο τύπος ήταν έξω από το αυτοκινητο.

Αλλά η Savina πουθενά.

Πήγα πιο κοντά στο αυτοκίνητο και κοίταξα μέσα.

"Μα που στο καλό πήγε?"αναφωνησα.

~Savina's POV
Αχχ πονάει το κεφάλι μου...τα πόδια μου...αλλά η κοιλιά μου ακόμα περισσότερο.

Άνοιξα τα μάτια μου και παρατήρησα τον χώρο στον οποίο βρισκόμουν.

Δεν ήμουν στο δωμάτιο μου και σίγουρα δεν ήμουν στο σπίτι μου.

Πήγα να σηκωθώ από το κρεβάτι που βρισκόμουν αλλά δυστυχώς δεν μπορεσα.

Τα χέρια και τα πόδια μου ήταν σφιχτά δεμένα με Σχοινιά.

Άρχισα να πιστεύω πως όλα είναι ένας εφιάλτης ή μια πλάκα του Yoongi αλλά δυστυχώς δεν ήταν.

Από της σκέψεις μου με έβγαλε ο ήχος από το ξεκλείδωμα της πόρτας.

Μέσα στο δωμάτιο μπήκε ενας ψηλός αντρας.

Δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο του μιας και φορούσε μια μαύρη μάσκα.

Ηρθε κοντά μου και έβγαλε τη μάσκα.

"J-Jimin?τι κάνω εδώ?μπορώ να φύγω ?"

"Όχι πριγκίπισσα μου...Όπως σου ειχα πει είσαι δικιά μου και μόνο δικιά μου!"

Μου είπε και χαμογελούσε πονηρά.

"Jimin σε παρακαλώ άσε με να φυγω..."

Δεν μου είπε τίποτα.

Η μόνη κίνηση που έκανε ήταν να βγάλει το μαυρο δερμάτινο τζακετ του και να ανέβει πάνω μου
_______
Χίλια συγγνώμη που αυτό το κεφάλαιο είναι πολύ πιο μικρό από τα άλλα....

Πως είστε τι κανετε??😆
Ελπίζω να είσαστε καλα❤️

Βάλτε ένα αστεράκι γιατί πραγματικά με βοηθάτε😊