Ήταν πρωί πρωί και θα ήταν η μέρα που θα πηγαίναμε με τον Jungkook να δούμε την μαμά.
Παει καιρός από τότε που πέθανε ο μπαμπάς μας και είμαστε ακόμα όλοι αναστατωμένοι πιο πολύ η μαμά και έχω αρχίσει να φοβάμαι για αυτήν.
Δεν τρώει είναι συνέχεια στον κόσμο της νιώθει ότι ακούει τον μπαμπά ώρες ώρες να της μιλάει αλλά όλοι ξέρουμε πως δεν είναι αλήθεια και καταλήγουμε να κλαίμε εγώ και ο Jungkook όταν βγαίνουμε από το δωμάτιο της μαμάς μας.
Απο τις σκέψεις μου με έβγαλε ο Jungkook ο οποίος μπήκε μέσα στο δωμάτιο μου με έναν δίσκο στα χέρια του.
"Καλημέρα μικρη!"είπε ο Jungkook με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
"Καλημέρα Kookie!"του είπα και του χαμογέλασα.
Για λίγα λεπτά στο δωμάτιο επικρατούσε ησυχία και ο Jungkook φαινόταν σκεπτικός λογικά θα σκεφτόταν για την μαμά όπως και εγώ.
Δεν πέρασε πολύ ώρα και ο Jungkook αποφάσισε να σπάσει την ησυχία.
"Από τότε που πέθανε ο μπαμπάς βλέπω ότι δεν μιλάς πολύ σε κανέναν τι θα έλεγες να πάμε κάπου μετά να μιλησουμε?"είπε και μου έδωσε τον δίσκο με το πρωινό μου.
"Θα ήταν σίγουρα μια πολύ καλή ιδέα!"είπα και μετά από λίγο του ζήτησα ευγενικά να βγει έξω για να ντυθω.
Έψαχνα αρκετή ώρα στη ντουλάπα μου μέχρι να βρω το τι θα φορέσω και τελικά κατέληξα σε αυτά:
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Γύρισα πίσω στο κρεβάτι μου να πάρω το κινητό μου και είδα τον δίσκο με το πρωινό που μου είχε αφήσει ο Jungkook.
Πηρα το κινητό μου και τον δίσκο και πήγα στην κουζίνα εκεί είδα τον Jungkook να μιλαει και να κοιτάει πολύ σοβαρά και θυμωμένα έξω από το παράθυρο.
Οταν με κατάλαβε πήγε στο δωμάτιο του.
Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι που ο Jungkook βγήκε από το δωμάτιο φορώντας αυτά:
