က်ိန္ဆဲမိျခင္း/ ကျိန်ဆဲမိခြင်း

႐ုိေသမႈမ႐ွိ...

'သခင္မေလး ေနာက္က်လို႔မျဖစ္ဘူး
သခင္ႀကီးက အားလံုးေ႐ွ႕ဆူလိမ့္မယ္ ျမန္ျမန္ ျပင္ဆင္ပါ'
"ခနေလး ငါက ဘာလို႔အဲ့ဒီေနရာ သြားရမွာလဲ"
'သခင္မေလးတို႔ တစ္လမွာ အျမဲတမ္းစံုၿပီး မိဘေတြကိုကန္ေတာ့ၾကတယ္ေလ'
"သခင္မေလးတို႔ဆိုေတာ့ သားသမီးဘယ္ႏွေယာက္ေတာင္လဲ"
'သခင္မေလးတို႔က အကိုဝမ္းကြဲႏွစ္ေယာက္ရယ္ အမဝမ္းကြဲႏွစ္ေယာက္ရယ္ သခင္မေလးတို႔က အျမဲဒီေန႔ဆံုၾက
ဖို႔ေျပာထားၾကတာေလ'
အား....ဘာေတြလဲ
သူမက တစ္ဦးထဲေသာသမီးေလးကို
"အင္း...အရင္ဆံုး အိမ္ေတာ္ကိုသြားတာေပါ့"
ငါ ဝတၳဳထဲေရာက္ေနတာမ်ားလား
ဒါေပမယ့္ ဘယ္ဝတၳဳလဲ
အလုပ္ကျပန္လာတိုင္း ဝတၳဳဖတ္ေပမယ့္ အနည္းဆံုးေတာ့
ပံုမွန္မ႐ွိ
အပိုင္းသစ္ေတြဖတ္တာရယ္
ဇာတ္လမ္းေကာင္းရင္ အစဆံုးဖတ္တာရယ္
သူမ ဖတ္တဲ့ဝတၳဳေတြကအမ်ားႀကီးကို
ဘယ္လိုလုပ္ အကုန္မွတ္မိမွာလဲလို႔
'သခင္မေလး... သခင္မႀကီးကို ဂါရဝျပဳေလ'
အေနာက္က ခပ္တိုးတိုး​ေျပာလာသည့္ခ်င္ခ်င္
"အင္း..."ေခါင္းကိုညိတ္႐ုံသာ ဂါရဝျပဳလိုက္ေတာ့
"ဒီေကာင္မေလးက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔႐ိုင္းလာတာပဲ
သခင္မႀကီးကို ဂါရဝျပဳတဲ့ပံုစံသာ တျခားအိမ္ေတာ္ကသိရင္
ဒီက သခင္မႀကီးကိုပဲ ရီၾကမယ္ထင္တယ္"
အမ္...ဒါ ငါ့မိဘအရင္းေတြေရာဟုတ္ရဲ႕လား
"ယြမ္ယြမ္ ...မင္းကို ဒီအေဖက အလိုလိုက္တယ္ဆိုၿပီး
သခင္မႀကီးကိုေတာ့ မေလးမစားမလုပ္နဲ႔ ေနာက္တစ္ခါ
အျပစ္ေပးခံရမယ္"
ငါ ဒီဝတၳဳကိုမွတ္မိလာသလိုပဲ ဇာတ္လိုက္မက
သူမရဲ႕ အစ္မႀကီး
အမယ္ေလး ညကငါက်ိန္ဆဲမိတဲ့ ဝတၳဳ ႀကီး
"ငါ့ အမိန္႔ကိုၾကားလား အလိုလိုက္ထားတယ္ဆိုဦးေတာ့ သခင္မႀကီးကို မေလးစားရင္ အျပစ္ေပးခံရမယ္"
ယြမ္ယြမ္ ဘာလို႔မေျဖတာလဲ...
သူမေလး စဥ္းစားေနသည္က ဝတၳဳ အေၾကာင္း
သခင္ႀကီးက သူ႔အမိန္႔နာမခံခ်င္သလားလို႔ ထင္သြားပံု
ေပၚသည္
သူမေလးခ်က္ခ်င္းပင္ "ဟုတ္ကဲ့...အေဖ"
သခင္ႀကီးအံျသသြားသည္ သူမေလး အေဖလို႔မေခၚတာ
အေတာ္ၾကာၿပီ သခင္ႀကီးလို႔ေခၚၿပီး အျမဲတမ္းဆိုးသြမ္း
ေနတဲ့သမီးက ဘယ္လိုျဖစ္လို႔
အခန္းထဲ႐ွိလူတိုင္း သူမေလးကိုၾကည့္ေနသည္
"ဟိုေလ တျခားကိစၥမ႐ွိရင္ ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္"
'အင္း...'
အခန္းထဲ႐ွိလူတိုင္း သခင္ႀကီးကိုၾကည့္မိသည္
တကယ္ႀကီးကို သခင္ႀကီးက ျပန္ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္
အမွန္သာဆို သခင္ႀကီးစိတ္ဆိုးေနရမွာေလ
တကယ္ကို သူ႔သမီးကို အရမ္းအလိုလိုက္မွန္းသိသာေနတာပဲကို