Mist and Moonlight

CHAPTER 2: Dog Eat Dog

(a/n: I edit it a little.)

Artemis POV

It's raining cats and dogs.

Malalaking patak ng ulan ang naguunanhang bumaba galing sa langit.

Madilim din ang langit. Nakapalibot ang itim na ulap habang sumasabay ang kulog at kidlat na nagpapaliwanag sa langit.

Naglalakad ako sa labas papalabas campus vicinity ng may apat na lalaki. Nakasuot sila ng itim, mula ulo hanggang paa. Ang isa ay nakamask na nakatakip sa bibig nito.

"Sumama ka sa amin." hawak nito sa braso ko.

"Sino ba kayo?"

"Malalaman mo din kung sino."

Hinila ko ang braso ko sa kamay niya. "Bitiwan niyo nga ako!"

Hinila nila ako. Papunta sa sasakyang nakaantabay sa gate ng school.

Asan na ba yung guard?

"Wag ka nang manlaban. Baka masaktan ka lalo"

"Dalahin yan sa sasakyan!"

Pumasok kami sa loob ng van. Heavily tinted ang mga bintana nito.

Pabagsak akong napaupo sa gitna ng dalawang lalaki.

"Bitiwan niyo sabi ako."

"Ang ingay mo ha!"

"Pwede bang tikman muna to?" malisyosing tumingin ang lalaki sa kanan ko.

"Makaranas muna ng langit HAHAHA!" lumabi ang lalaking nasa kaliwa ko.

Iniwas ko ang ulo ko sa pagtangka nitong paghalik sa akin.

Lalabanan ko sana ang mga nasa tabi ko ng haplusin nito ng patalim ang pisngi ko.

"Sayang kung magagalusan ka..." tinignan nito ang mukha ko. "...maganda ka pa naman"

Hahawakan na sana ng lalaki ang hita ko pero nagsalita ang nasa driver's seat.

"Itigil niyo yan. Ang sabi ni Boss tuluyan" seryoso itong tumitingin sa akin sa rear view mirror.

Tumunog ang cellphone ko sa bag.

Mama calling....

"Tss, sagabal."

Tinapon nila ang simcard ng cellphone ko bago ito ibalik sa akin.

Nakarating kami sa isang abandonandong building. Mukhang hindi na ito tinapos pa.

They drag me to the 3rd floor. I'm all wet because of the rain.

Halos walang katabing building ito kung meron man ay malayo ang lalakadin.

"Ano bang kailangan niyo?" nanlilisik ang mata kong tanong

"Ang mamatay ka!"

"Mamatay?!"

"Hindi ka naman bingi di ba?"

"Ireregalo na lang namin ang bangkay mo sa pamilya mo" dagdag ng lalaking nasa likod niya.

Pinalibutan nila ako.

Dalawa ang naglabas ng patalim. Dalawa ang nagbago ng anyo.

Lobo?!

Bakit hindi ko nahalata agad. They concealed their scebt so well.

Inundayan ako ng saksak ng lalaki sa likod ko. Kumonekta ang paa ko sa sikumura niya.

Muntik na akong masaksak sa tagliran. I saw through his move. Binali ko ang kamay niyang may hawak ng kutsilyo.

The wolves throw me to the nearest wall. I hit my head first before landing on my knees.

Apat nga pala ang kalaban ko...

I feel blood trickles down my forehead. May gasgas na din ang palad at tuhod ko.

Tinuhod ko ang kaninang sinikmuraan ko bago siya sikuhin sa panga. Nadaplisan ng kutsilyo ang tenga ko.

Tumulo ang dugo sa maputi kong tshirt.

Inagaw ko ang patalim sa taong nakahandusay sa likod ko. Iwinasiwas ko ito sa harap ng mga lobo.

I feel my eyes aglow.

Not in here baka may dumating.

Kinagat ng lobo ang paa ko bago ako kaladkadin.

I immediately change my form.

"Pureblood?!"

"GRRR..." I let out a little growl.

A warning.

"GRRR!"

The wolves jaw snapped at my front paw. I bite his jaw and tore his skin. Nabangga niya ang kasama niya bago ito nahulog galing ikatlong palapag.

I can smell their fear.

I'll heal faster but at this rate I'm losing more blood.

My gaze wander from the wolf in front of me to the two person. One clutching his wrist the other laid in the floor groaning.

The wolf in front attacked me. I dodged his move. I felt the wind behind me. I'm closer to the edge.

I shift to my human form.

The more space I can use to attack.

Hawak ang kutsilyo sa kanang kamay. Sinabayan ko ang pagatake niya.

Nagpadulas ako para masaksak ang sikmura niya. Malapit na siyang mahulog ng makagat nito ang kaliwa kong paa. Tuluyang nahulog ang Lobo sa baba.

He fell with a heavy thud.

Nakahawak ako sa gilid ng building. Duguan ang kaliwa kong braso.

Naramdaman ko ang pagtapak sa kamay ko.

"Arrghh"

"Sayang maganda ka pa naman kaso mamamatay ka agad."

Ngumiti ito sa akin ng nakakatakot.

Black spots fill my vision.

Shit!

Nanghihina na ako.

Mapapabitaw na ako sa gilid ng nawala ang tumatapak sa kamay ko.

Someone lifted me up.

My vision blurry. I feel tired. I will heal but not anytime now.

Nakasuot ng cap at hoodie ang sumaklolo sa akin. He smell like rain and wet grass.

Retrieving my bag. He carried me bridal style.

"Saan mo ako dadalahin?"

"Sa hospital"

"You can't." my voice almost a whisper.

"Rest. Ako na ang bahala"

Nahila ako ng antok sa pagod at panghihina.

His heartbeat is calm. A lullaby to put me to sleep.

Naramdaman kong umandar ang makina ng sasakyan bago ako tuluyang mawalan ng malay.