Mist and Moonlight

CHAPTER 12: Stirring Trouble

Artemis POV

"Concentrate! Focus!"

Sigaw ni Coach Herrera, bago hipan ang pito, habang nagiikot sa loob ng gym kung saan kami nagPE.

Training day ng Fencing team ngayon

"Position!"

Pumito si Coach para simulan namin ang pag-eensayo.

Inatake ko ng foil si Cindy pero naunahan niya ako sa depensa. Siya naman ang umatake at ako naman sa depensa. Paulit-ulit kami ng ginawa hanggang sa mapagod kami.

My head's in the cloud this past few days. When it's not it is filled with words, scratch that, train of useless thoughts.

Twice, I've been caught spacing out in class.

Physically present, mentally absent in simple words.

Nagpahinga kami ng 10 minuto sa bench bago magpatuloy.

"Try cutting your hair girl." si Tyler

"Nah, I love it this way"

Naiiling na nakangiti ako sa sinabi niya. Hindi ako nagpapagupit ng buhok. One year na si Tyler sa Pilipinas, exchange student galing New York

Nagpractice pa kami ng dalawang oras bago pinaalis.

"Thank you Coach!"

Sabay-sabay naming bati bago umalis sa gym.

Nagshower ako at nagbihis sa locker area. Napalitan na yung contact lenses na nawala noon. Ang pader kung saan may pulang pintura ay napalitan na ng kulay.

I remembered the day I killed the wolf. Paano kung may nagbabantay din sa kilos ko sa loob ng school na ito. This place is heavily guarded.

Imposible namang makapasok sila kung dalawang guard na ang nagbabantay sa gate.

There's a possibility that one of the students or teacher is the one who did that.

Magkikita kami ng mga kaibigan ko.
Sinundo ako nila Lindsey at Lincoln at dumiretso kami sa Cafe Soleil.
Nandoon na ang lahat kami na lang ang hinihintay.

Pagkatapos umorder ay nagkwentuhan kami habang naghihintay ng pagkain.

"May nawawala daw sa kabilang subdivision." sabi ni Genevieve

"Kidnapping?" si Justin sa tabi niya.

"Siguro... 3 days na kasing nawawala"
Agap ni Lincoln.

"Baka lumayas lang ng bahay." kibit balikat ni Lindsey.

"Kaya siguro hindi pinalabas si Naia" segunda ni Justin

Tahimik kong pinakinggang ang pinaguusapan nila. Di kaya konektado to kaya walang banta sa akin ng tatlong araw.

May tumapik sa balikat ko at nakitang Si Lincoln ito.

"Okay ka lang?" kunot noo niyang tanong

"Yeah, sa practice lang to."

"You sure?"

"Oo, naman"

Maya maya'y hinatid na sa amin ang order naming inumin at pagkain. Gusto ko mang sumali sa kanila ay hindi ko maiwasang isipin ang nalaman ko. Tinignan ko ang masasaya nilang mukha habang nagkukwentuhan. Tinanggal ko sa isip ko ang takot at nahawa na din ako sa mga ngiti nila.

"May nalaman ako" si Lindsey sabay tingin sa akin

Bumilis ang tibok ng puso ko sa sinabi niya, hindi kaya...

"Daniel may kalaban ka na daw kay Eli" segunda nito sa unang sinabi.

"Ah, yung transferee." nakangiting sagot ni Dan sa tabi ko.

Whoo mini heart attack.

"Hindi naman ganoon ang tingin ko sa kanya." dagdag nito.

"Para ko nang kapatid si Dan." tingin ko sa kanila "besides bawal pa ako magboyfriend" ngiti ko.

Bago ko makilala sila Genevieve I am aloof to anyone. They only know me because of the theatrical plays I did before.

Ang tingin nila sa akin isang artistang hindi nakikipagkamay.

Dan approached me in one of our classes.

"Hi! Di ba ikaw si Artemis Jacinto?"

"Oo ako nga."

Siguro dahil minsan lang din akong ngumiti. Everyone thought I avoid friendship.

"Daniel Mendez." showing white teeth grin.

His lanky, tall stature has change to a not so muscular body. His features are to die for as the girls around would say.

Chinky black eyes, thick eyebrows, narrow nose, red lips. Mapagkakamalan siyang babae kapag inayusan.

Tinanggap ko ang kamay niyang nakalahad sa harap ko. From that day on we are friends.

Bumalik lang ako sa kasalukuyan nag marinig ang tawa nila dahil sa sinabi ni Genevieve

"Straight A student as always baka tumandang dalaga ka niyan." agap ni Genevieve.

Nagtawanan kami sa sinabi niya. Tumingin ako sa labas ng Cafe at nakita ang lalaking nakahood na itim.
Nakatago ang mga mata niya, ang malademonyong ngiti lang ang kanyang ipinapakita.

Sudden anger rise in me. 

Naiyukom ko ang kamay ko sa ibabaw ng hita ko.

Baka isipin ng mga kaibigan kong nababaliw na ako. Tinanggal ko ang paninitig ko sa kanya. Nakisali na lang ako sa kulitan ng mga kaibigan ko.

Hinatid ako nila Lincoln. Tumanggi ako noong una pero pinilit ako ng kakambal niya.

Her persuasive words is what the convincing needs.

Umuwi na kami bago gumabi. Tinawagan na din ang iba sa amin dahil sa balitang kidnapping.

Yumakap ako kay Mama pagdating ko sa bahay.

Noong narinig ko ang kidnapping case sa kaibigan ko naisip kong paano kung ako ang mawala.

Ayaw kong humiwalay kila Mama, sa pamilya ko. I'm afraid to lose them. Of the time comes I will not hesitate to sacifice myself.

"Kamusta training? Okay lang?" salubong niya sa akin.

Kahit halos kasing tangkad ko si Mama ay niyayakap ko pa din siya leaning my head on her shoulder.

Tumango ako sa balikat niya.

Madami na akong hindi sinasabi sa kanila. Simula noong may nagbanta sa akin. This time akin muna 'to. This will be my battle. Hihintayin ko din silang magsabi sa akin ng mga alam nila. Maybe it's for my own good kaya nila tinatago.