Wat ik denk

Hoofdstuk 47: We zijn eindelijk weer eens alleen

Het is een week sinds Florian en Rein bij ons wonen als ik zaterdagochtend wakker word in Reins armen.

Ze beschermen me tegen de koude en ik voel me geliefd.

Ik verplaats me een beetje zodat ik Reins gezicht kan zien. Het is zo vredig en rustig dat hij terug zeventien lijkt.

Deze week was een beetje hectisch, maar op één of andere manier wel leuk.

Er zijn al enkele papieren in orde gemaakt dat mam de voogdij krijgt over Rein en Florian en dat is geruststellend.

De broers voelen zich hier gelukkig al snel thuis. Florian heeft de studeerkamer meer tot zijn kamer aangepast en nu staat er een fatsoenlijke kast in die hij samen met Valerie is gaan kopen.

Kasper heeft enkele foto's en posters meegebracht om de muur wat op te leuken en natuurlijk hebben Rein en ik geholpen.

Het gaat ook een stuk beter met de jongens sinds ze hier wonen. Mam denkt wel nog steeds dat Florian beter naar een psycholoog gaat. Eerst dacht ze dat ook over Rein, maar hij lijkt het goed te verwerken en kan altijd met mij en Ally praten.

Het is niet zo dat Kasper dat niet doet voor Florian, maar de jongens zijn een jaar jonger en voor Kasper twee jaar. Hij moet nog wennen aan een vriendje te hebben en mam denkt dat het voor Florian beter gaat werken als hij naar een psycholoog gaat.

Ze moet het alleen nog aan Valerie en Florian zelf vertellen en dan kijken wat er gaat gebeuren.

Over het algemeen heb ik wel een leuke sfeer in het huis sinds dat de twee jongens hier ook rond lopen.

Het voelt een beetje alsof ik al samen woon met mijn vriendje en eigenlijk een broer heb vermits, wanneer Rein moet werken, Florian en ik behoorlijk goed met elkaar kunnen opschieten.

'Jules,' gromt Rein dan. 'Stop met bewegen.'

Ik had niet eens door dat ik opnieuw op zijn blote borstkas ben gaan liggen.

Hieraan kan ik wel wennen, al is mam aan het denken om de zolder op te ruimen zodat Rein niet bij me hoeft te slapen al denk ik soms dat ze het om te lachen zegt.

Misschien wil ze de zolder een beetje verbouwen tot een nieuwe bureau.

'Sorry,' mompel ik zachtjes.

'Maakt niet uit,' zegt hij en hij slaat zijn arm beter om me heen en trekt me dichter tegen zich aan.

Hij plant een kusje op mijn voorhoofd waardoor ik een goedkeurend geluidje loslaat en Rein zachtjes grinnikt.

'Goede morgen, cutie,' zegt hij dan.

Ik rol lachend met mijn ogen en leg mijn kin op zijn borstkas zodat ik hem kan aankijken.

'Goede morgen,' mompel ik en Rein haalt zijn vingers door mijn haar.

'Ik wist wel dat je die bijnaam iets vond,' zegt hij zacht.

'Ik vind hem niks, ik kan er gewoon niks aan doen dat jij hem steeds gebruikt,' zeg ik en ik rol een beetje van hem af en wil uit bed stappen, maar Rein houdt me tegen.

'Nog niet weggaan,' zegt hij en hij trekt me dicht tegen zich aan. 'We kunnen nu eens genieten van elkaar. We zijn eindelijk weer eens alleen.'

Daar heeft hij gelijk in. Rein en ik hebben de afgelopen dagen niet eens meer fatsoenlijk kunnen zoenen of mam, Valerie of Florian stonden aan de deur.

'Is dat vandaag?' vraag ik en ik glimlach.

'Ja,' zegt hij en hij kust me zachtjes.

Mam is samen met Valerie de stad aan het verkennen en Florian is bij Kasper waar hij deze avond ook blijft slapen.