Өгүүллэгийн тэмцээн.

10》The Most Important Person.

Намайг Ким Сүхён гэдэг. 16 настай. Ээжтэйгээ амьдардаг. Бусдын л адил жирийн амьдралтай охин.

Бусдын л адил гэсэн маань их учиртай. Учир нь надад бусдын адил сайн найз, нууцхан хайрладаг хүн байгаа. Нэг их онц гойд юм байхгүй ч хүн бүрт байдаг зүйл надад байдаг.

Тэр нэг сайхан өдөр миний нууцхан хайрладаг хүн надад үерхэх санал тавьсан. Гайхалтай байгаа биз? Тийм ээ. Би ч бас өөрөө маш ихээр гайхсан. Тэгээд мэдээж зөвшөөрсөн.

Ингээд л миний сайхан хайрын түүх эхэлсэн юм.

Би: Ээж ээ. Би Тэхёнтой уулзчихаад ирье.

Ээж: Тэхён гэж хэн билээ?

Би: Миний хайртай хүн байгаа юм. Өнөөдөр бид анхны болзоондоо явна.

Ээж: Хөөх, сайхан хэрэг байна шүү. Тэгвэл цайгаа уугаад гар.

Би: Зүгээр ээ. Замаараа юм аваад идчихнэ. Яараад байгаа болохоор явлаа шүү.

Гэрээсээ гарахад хайртай хүн минь инээмсэглэн угтах ямар сайхан гээч?

Тэхён: Анхны болзоондоо бэлэн үү?

Би: Мэдээж бэлэн. Бид хамтдаа хосуудын хийдэг бүхнийг л хийлээ.

Кино үзэж, гадуур алхаж, тоглоом тоглож, хоол идээд л...

Хайртай хүнээ өөрийн болгочихоод, ингээд л хамтдаа явах жаргал биш гэж үү?

Бид хоёр ч үерхээд олон сарын нүүр үзлээ. Энэ хугацаанд илүү дотно болж, өдрийн ихэнхи цагийг хамтдаа өнгөрүүлдэг болсон. Магадгүй энэ үе л миний амьдралын хамгийн жаргалтай үе байх.

Ээж: Сүхёнаа. Би багштай чинь ярьсан. Чиний сурлага муудаад байна гэх юм. Хичээлээ хийж байгаа биз дээ?

Би: Хийж байгаа.

Ээж: Наад утсаа ширтэхээ болиод надтай яриадах.

Би: Хэцүү юм бэ? Яачихаад байгаа юм?

Ээж: Ирээдүйн чинь төлөө хэлж байна. Хичээл сурлагандаа анхаар л даа. Төгсөх анги юм байж юугаа хийгээд яваад байгаа юм?

Би: Ойлголоо доо. Би хичээлээ хийчихнэ.

Ээж: Алив наад утсаа хураалга. Шалгалтаа өгөөд, онц гарах хүртлээ утастай болно гэж битгий бод.

Би: Ээж ээ! Ээж: Одоо болно оо. Хичээлээ хий.

Ёстой нээрээ... Яг Тэхёнаас чухал асуулт ирж байхад чинь. Одоо хариулаагүй гээд уурлах байх даа?