The Illiterate Wife ✔

TIW 24

Kristin

Six long years, mourning for Christina's death. Matagal na panahon na ang lumipas pero 'yung sakit ng nakaraan ay nakabalot pa rin sa puso namin. Lahat ng hirap ay nilagpasan ko ng walang reklamo pero ngayon?

Oras na ang pagbabayad ng may sala. Akala ba nila mananahimik nalang ako sa isang tabi at kakalimutan ang lahat?

Pagkatapos ng masalimuot na insidente sa ospital, inihanda ko ang sarili ko sa pagbabago. Hinding hindi ako papayag na habang sila'y nagsasaya ay narito naman akong nadurusa sa mga kagagawan nila.

Hindi lang basta basta ang kinuha nila noon, buhay iyon ng anak ko. Dahil sa mga kaganapan na, nakapagpasya na akong lumaban at humingi ng tulong sa ina ni Rod. Kailangan kong magsimula muli para mabigyan ng hustisya ang pagkamatay ni Christina.

Sa araw din na iyon umalis ako sa ospital ng walang paalam sa kahit na sino. Para saan pa? Hindi nila kailangan ipamukha na wala silang puso. Wala rin namang kwenta si Rod at ang kanyang kabit.

Dumiretso ako sa bahay ng mga Bezos, kung may tamang oras man para ibunyag ang katotohanan ay kailangan ko na itong unahan. Said na said na ako sa mga nangyayari at ayokong dumating sa puntong sumuko na lamang ako sa laban. Kailangan ako ng mga anak ko at hindi ko sila papabayaan.

Hindi makapaniwala ang ina ni Rod sa natuklasan, halo halong emosyon ang aming naramdaman. Kahit kailan ay hindi niya inisip na makakapatay ang anak niya ng walang kamuwang muwang na bata at ang masaklap ay sarili niya iyong anak. Akala ko papalabasin ako ng kaniyang ina, pagsasalitaan ng mga masasakit na salita at ipaglalaban si Rod. But his mother knew better, I am not a liar.

Kahit kailan hindi ko pa iyon nagagawa sa kaniyang ina lalong lalo na kay Rod sa takot kong masaktan nanaman niya pero wala na ako sa puder niya ngayon, nakalaya na ako.

Without any doubts, Tita Grace believed my words and the shocking truth? Matagal ng nagsusumbong si Clark sa kanyang lola. He saw the pain and agony that I was going through but he kept his mouth shut and every time he met his lola, he told everything to her.

That's when I had it enough, my son could suffer from emotional stress dahil sa mga nakikita niya noon.

Rod's mother made a plan, ilalayo niya kami sa anak niya at magsisimula muli kasama ang mga magulang ko. I had my new hope, si tita, tatay, nanay, si Kaleb ang aking nakababatang kapatid, and Clark. We stayed at Baguio City for quite some time at tinotoo lahat ni tita ang kanyang pangako, ginawa niya ang lahat para hindi kami matunton ni Rod. Then, I felt happiness with my new hope. I studied for years and made countless efforts just to achieve this success. Everything I did was for my new found hope.

That happiness grew overtime when I met Aaron in one of the classes that I attended. I never felt the overflowing positive emotions na mas lalong nag-alab ng dumating si Sofia sa buhay ko.

Aaron, Clark and Sofia are my n-

"Mommy? Are you up?" Napabalik ako sa realidad nang dumungaw sa aking silid si Clark.

Looking at him right now, I can say that he grew up as a lovely child. Matalinong bata ang anak ko and I am very proud of his achievements in life but despite those I know better, my son suffers from emotional pain that was caused by his father. Kung pwede lang na akuin lahat ng sakit na nararamdaman niya. Kung pwede lang ay ginawa ko na.

"Yes anak? May sasabihin ka ba?" As soon as I uttered those words, naramdaman ko na ang pag-aalinlangan niya sa kaniyang nais sabihin.

"Clark, is something bothering you?" I will do everything in my might just for my son's bright smile and laughter. Hindi ko hahayaang may mawala pa muli sa aking pamilya.

"Nothing mommy, I just want to see you." But that's not the real reason. I went near him and hugged him so tight. Letting him feel that I got his back and the very least thing that I wanted to see from Clark happened.

It was heartbreaking to see your child shed tears. He is still young to suffer from anything this serious. His tears. All because of the pain that his father caused and I'm afraid that the pain that my son is feeling would scar his life. I would never allow that.

For the past years, we set Clark up for a therapy session with a psychologist but there are still times wherein he would break down.

Gustong gusto kong sisihin si Rod sa nangyayari pero alam kong may kasalanan din ako sa mga ito. Sana noong una palang na sinasaktan ako ni Rod ay gumawa na ako ng aksyon para umalis sa puder niya. Kung sana nagawa ko iyon ng mas maaga, hindi ito mararanasan ng anak ko ngayon.

Iba talaga 'pag tanga sa pag-ibig dati.

"Anak lagi mong tatandaan na nandito lang ako para sayo ha? I love you son." Wala akong narinig na sagot mula sa aking anak ngunit naramdaman ko ang pagyakap niya sa akin ng sobrang higpit.

Suddenly, I thought about Christina.

Anim na taon na sana siya. The thought of never having the chance to be with her longer adds up to my heartbreaking emotion. We would all be happier if she made it though with us kung kayakap yakap ka namin siya ni Clark.

I just felt so sorry dahil naging mahina ako dati but everything made me stronger now, katulad ng pinangako ko, bibigyan ko ng hustisya ang pagkakamatay ni Christina.

Nang naramdaman kong nawala ang higpit ng pagkakayakap sa akin ni Clark ay agad kong napagtanto na dinadalaw na siya ng antok marahil sa pagod. Inaya ko na ang aking para mahiga sa aking kama. Nag-usal ako ako ng maikling dasal at naghanda na para sa pagtulog sa kanyang tabi.

"Mommy?" He called me softly and tried to fight of his slumber.

"Hmm?"

"I miss Christina." As soon as he said those things I felt like crying but I will not do that. Not in front of my son. Kailangan niya ng lakas at makakapitan and I need to be the person who'll give him that.

"I miss her too, son. Good night and sleep tight. I love you."

VOTE | COMMENT | FOLLOW