KALBIMIN KARASI (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 24

Nazlı, göz yaşları içinde Poyraz'a baktı. Sonra da,"Bu kadın doğru mu söylüyor" dedi

"Bak Nazlı'm. Bak gül yüzlüm. Ben şeyy."
"Evet sevgili yeğenim. Anlat Nazlı cığına. Yıllardır gizlenen gerçekleri bilsin artık. Senin ona yaptıklarını bilsin.
Irmak'ın tecavüz sonucunda doğan piçi olduğunu bilsin Nazlı cık.
Annesinin benim kocamı nasıl ayarttığını bilsin."
"Sussana sen be. Benim annemin adını ağzına alıp kirletme.
Benim anneme dil uzatacak bir kadın olamaz sın sen.
Ben gerçekleri biliyorum zaten.
Annem bana her şeyi anlattı.
Babam olacak adama her şeyi söyleyebilirsin ama anneme dil uzatamazsın.
Ayrıca benim annem kimsenin kocasını ayarmaya çalışmaz."

"Öyle mi Nazlı cık, senin annen daha dün gece benim kocamın yanındaydı.
Seni kurtarması için yardım istemeye gitti."
"Sen ne diyorsun be? Kim senin kocan?
Annem nerden tanıyor onu?"
"Benim kocam kim biliyor musun?"

"Sus artık konuşma teyze" diye bağırdı Poyraz.
"Yeterince ona zarar verdin. Daha fazla uzatma artık. Onu bırak gitsin. Ne yapacaksan bana yap.
Lütfen Nazlı'yı daha fazla üzme artık."

"Seni fedakar aşık. Beni çok duygulandırdın Poyraz. Senin de sıran gelecek. Biraz sabırlı ol"
"Kadın demem teyzem falan demem seni öldürürüm Nazan. Nazlı'yı rahat bırak artık"

"Bana hiç bir şey yapamaz sın Poyraz Karadağlı. Dışarda en az on adam bizim hesaplaşmamızı bekliyor.
Sen de misafirimsin artık.
Buraya elini kolunu sallayarak girip çıkacağını zannetmedin her halde.
Beni izlediğini bilmiyor muyum sanıyorsun? Benim evimin karşısındaki evde sürekli beni gözetlediğini çok iyi biliyorum.
Ah benim şaşkın Poyraz'ım. Teyzen seni iyi eğitememiş. Bana benzeseydin karda yürür izini belli etmezdin."

"Her şeyi biliyordun öylemi? Beni bile bile tuzağa çektin."
"Ha şunu bileydin. Kafan çalışmaya başladı bak. Karşı evden çıkardıkların. Hem senden para aldı. Hem benden. Seni sattılar anlayacağın.
Senin benim yeğenim olduğunu biliyorlardı zaten.
Yani Poyraz Karadağlı işini iyi yapmıyorsun"

"Kesin artık kendi aranızda konuşmayı.
Bana annemin senin kocanı nereden tanıdığını söyle."
"Evet Nazlı cık. Tamda orada kalmıştık değil mi?
Senin annen benim kocamı çok iyi tanır. Çünkü annene tecavüz eden benim kocamdı."
Nazlı, duyduklarıyla dizlerinin üstüne çöktü.
"Bu olamaz. Nasıl olabilir böyle bir şey? Ben annemin hayatını mahveden adamın kasabasında mı çalışıyorum aylardır?"
"Aynen Nazlı. Aynen öyle yapıyorsun. Çok üzüldün değil mi? Yazık sana."
Poyraz, hemen Nazlı'nın önüne eğilip ellerinden tuttu.
"Lütfen Nazlı'm. Seni üzmesine izin verme. Dinleme onu. Konuşmasına izin verme"
Nazlı, öfkeyle baktı Poyraz'ın yüzüne.
Sonra da ellerini tutan elleri ittirdi.
"Dokunma bana. Sende bu kadının kanından değil misin?
İkinizde aynı pisliksiniz.
Senin bir şey anlatmana gerek kalmadan anladım olanları. Teyzen istediği için yaptın her şeyi.
Bana o kadar acıyı teyzen istediği için yaşattın" dedi. Elini göğsünün üstünde ki yaraya götürerek.
Poyraz'ın da tam göğsünün üstü sızladı.
Nazlı'nın eliyle tuttuğu yere uzattı ellerini.
"Affet beni. Özür dilerim Nazlı'm.
Affet gül yüzlüm affet"

"Bu kadar yeter. Sana anlatacaklarım bitmedi. Irmak'ın kızı. Bugün senin hayatında çekmediğin kadar acı çekmeni istiyorum"
Poyraz, hızla Nazlı'nın yanından kalkıp Nazan'ın yanına geldi.
Kadının boğazından tutup.
"Yeter bu kadar" diye bağırdı.
"Yeter artık sus. Onu üzdüğün yeter teyze.
Eğer susmazsan seni öldürürüm"

O sırada içeri ellerinde sopalarla Nazan'ın adamları girdi.
Girer girmez Nazan'ı Poyraz'ın elinden kurtardılar.
Poyraz'ın elinden kurtulan Nazan.
Derin bir nefes alıp adamlarına bağırdı.
"Haddini bildirin şunun"
Adamlar sopalarla Poyraz'ın üzerine yürüdüler. Gözü dönmüş haydutlardı her biri. Poyraz, iyi dövüşüyordu ama on tane adama karşı yapacak bir şeyi yoktu.
Yoruluncaya kadar adamlara karşı kendini savundu. Gücü tükenince adamlar Poyraz'ın üstüne çullandılar.
Ellerinde ki sopalarla yumruklarla neresine denk gelirse vurdular vurdular.
Nazlı, çığlık çığlığa bağırıyordu.
Poyraz'ın canı yandıkca kızın kalbi parçalara ayrılıyordu.