Ep 21
ဒီနေ့ ရွယ့်ကိုကြိုဖို့ သူမဆေးရုံကိုအလုပ်ကအပြန်ဝင်လာလိုက်သည်။
ဒီနေ့နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ်။ ရွယ်တစ်ယောက်ခွဲစိတ်ခန်းက ထွက်လာတာကိုတွေ့တော့ သူမဆီကိုရောက်ဖို့ခြေလှမ်းတွေခပ်သွက်သွက်လျှောက်လာခဲ့ပေမဲ့........
သူစိမ်းအမျိုးသားတစ်ယောက်ကျွန်မထပ်အရင်ရွယ်ဆီကိုရောက်နှင့်နေခဲ့တယ်။ ထိုအမျိုးသားကတော့ ရွယ်မလိုလားတဲ့သူမရဲ့ခင်ပွန်းဖြစ်ခဲ့ဖူးသူပါပဲ။
အဲ့ဒီလူကရွယ့်ရဲ့လက်တွေကို အားအင်အပြည့်နဲ့ကိုဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ ပစ္စည်းတစ်ခုခုကိုပေးနေတယ်ဆိုတာထက်.... လက်ကိုကိုင်ဖို့ရည်ရွယ်ချက်ကပိုနေတာ အဝေးကနေလှမ်းကြည့်နေရတဲ့ကျွန်မတောင်ရိပ်မိနေရင် ရွယ်ကတော့ မသိပဲနေမတဲ့လား? ဒါပေမဲ့သူမဘာလို့
ဒီလိုအခြေအနေကိုချက်ချင်း မတုံ့ပြန်တာလဲ.... ဒါမှမဟုတ် တုံ့ပြန်ဖို့ကြောက်နေတာလား?
ထိုလူထွက်သွားတော့ရွယ် က သူမလက်ထဲက ပစ္စည်းဘူးကိုဖွင့်ကြည့်ရင်း ခွန်အားမရှိတဲ့မျက်လုံးနဲ့..... ဝေခွဲရခက်တဲ့အပြုံး ကိုအဲ့ဒီပစ္စည်းဘူးထဲကတစ်စုံတစ်ရာကိုကြည့်ရင်း မျက်နှာမှာထိုအမူအရာအတိုင်းပေါ်နေတယ်။
" ရွယ်....... "
ကျွန်မဆီက အသံကိုချက်ချင်းနားစွင့်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်မိတယ်။
သူမက ကျွန်မဆီကခေါ်တဲ့အသံကိုချက်ချင်းမကြားခဲ့ဘူးလှည့်မကြည့်လာဘူးဆိုရင်....... သူမနားကိုတိတ်ဆိတ်ခြင်နဲ့အတူအသံမပေးပဲရောက်သွားသလို
ခိုးကြောက်ခိုးဝှက်ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေဦးမည်။
" ကလေး.... ခုမှရောက်လာတာလား?"
" ဟင့်အင်း..... သိပ်တော့မကြာသေးပါဘူး "
" တို့လဲ Duty ပြီးပြီလေ.... Coffeeသောက်မလား? "
" မသောက်တော့ဘူး..... "
" ဒါဆိုခဏလေးစောင့်နော်..... သူနာပြုကိုမှာစရာလေးတွေမှာပြီးရင် ပြန်ကြတာပေါ့"
" ဒီနေ့.... ရှင့်အိမ်ကိုလိုက်ခဲ့ချင်တယ် "
" ဟင်... အထူးအဆန်းပါလား? "
" ဘာမှမထူးဆန်းပါဘူး..... ကျွန်မအခန်းကရှင်းဖို့လိုနေပြီ မို့လို့"
YOU ARE READING
ရင်ခွင်မှီ
Romance႐ုန္းထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားေလ ပိုနစ္မြန္းေလနဲ႕ ခြန္းအျဖစ္ကလြယ္မေနဘူး...... ႐ြယ္ လြယ္မေနပါဘူး
