Ep 36
" ခြန္း...... "
မနက္မိုးလင္းမ်က္လုံးဖြင့္တည္းက ေတြ႕ေနရတဲ့ဒီအရႈပ္ထုတ္မ်က္ႏွာေၾကာင့္.....
စိတ္မလြတ္လပ္ျဖစ္ေနရသည္။
" ဘာလဲ..... ေနပါဦး.....နင္ကေရခ်ိဳးခန္းထဲထိဘာလို႔ဝင္လာရတာလဲ"
" ဟာ...... ေဒါက္တာကနင့္ကိုဂ႐ုစိုက္ေပးဖို႔ငါ့ကိုမွာသြားတယ္.... "
" သူက်ေတာ့ရွိမေနပဲနဲ႕....... "
ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။
" မလိုပါဘူး....... "
" ခြန္း........ ဒီလကုန္ Company ကအစီအစဥ္နဲ႕ဝန္ထမ္းေတြအားလုံး ကမ္းေျခကိုေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ၾကမွာ... အဲ့ဒါနင္လိုက္မယ္မွတ္လား?"
" ညေန ႐ြယ့္ ဆီသြားအုံးမယ္ "
နိုးတဲ့အထိေတာင္မေစာင့္နိုင္ပဲဘာေၾကာင့္ အေစာႀကီးအိမ္ျပန္
သြားလဲ ။လူကိုစိတ္ပူေအာင္လို႔။
" ခြန္း.... နင္ငါေျပာတဲ့ဆီေရာစိတ္ေရာက္ရဲ႕လား?"
" ငါၾကားပါတယ္.... ဒါေပမဲ့အဲ့ခရီးကိုငါမလိုက္ဘူး "
" နင္အခုခ်ိန္မွာစိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္သေဘာမ်ိဳးလိုက္သင့္တယ္ "
" မလိုပါဘူး .... အခုငါေရခ်ိဳးမလို႔ နင္အခန္းအျပင္ထြက္သြားနိုင္မလား?"
" အင္းအင္း..... "
ေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္စားလဲျပင္ဆင္ၿပီး.... ကြၽန္မအလုပ္သြားဖို႔ဆုသံစဥ္နဲ႕အတူ ကားဂိတ္ကိုေရာက္လာသည္။
" ေဒါက္တာ့ဆီဖုန္းမဆက္ဘူးလား?"
" သူအေၾကာင္းထူးရွိရင္ ဆက္မွာေပါ့ "
" ငါေမးတာနင္ဖုန္းမဆက္ဘူးလား...လို႔"
" ........... "
ကားေပၚတက္လာၿပီး တစ္ေယာက္ထိုင္ခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ဆုသံစဥ္ကေတာ့ကြၽန္မအေနာက္ခုံမွာထိုင္ေနသည္။
" ငါ့ေမးတာေျဖဦးေလ "
" ငါဖုန္းမဆက္ခ်င္ဘူး"
" ဘာလို႔လဲ...... ,နင္သူနဲ႕စကားမေျပာခ်င္လို႔လား?စိတ္ေကာက္ေနတာလား?"
" ငါကေလးမဟုတ္ဘူး ဆုသံစဥ္...... ငါနဲ႕႐ြယ့္ၾကားကသံေယာဇဥ္ကအခ်ိန္တိုငး္ဖုန္းဆက္စကားေျပာေနမွၿမဲမွာမဟုတ္ဘူး "
YOU ARE READING
ရင်ခွင်မှီ
Romance႐ုန္းထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားေလ ပိုနစ္မြန္းေလနဲ႕ ခြန္းအျဖစ္ကလြယ္မေနဘူး...... ႐ြယ္ လြယ္မေနပါဘူး
