Ep 38
The sea........
ပင်လယ်ရေပြင်ကလှိုင်းတွေရိုက်ခပ်ခြင်းခံနေရတဲ့ကျောက်စောင်က ဘယ်လောက်ထိမာကျောနိုင်မာလဲ.......
အလုပ်နားရက်မို့ ဆုသံစဉ်နဲ့ကျွန်မကမ်းခြေတစ်ခုကို ရောက်နေကြသည်။ အစီအစဉ်မရှိပဲရောက်လာခဲ့တာမို့ ဘာမှထွေထွေထူးထူး ပြင်ဆင်စရာမရှိ။ ကမ်းခြေတစ်လျှောက်လမ်းလျှောက်ရင်း အခုတော့
ကျောက်စောင်ခပ်ကြ ီးကြီး တစ်ခုပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သားအတူထိုင်ရင်း...........
" ဒေါက်တာ ဘယ်တော့ပြန်လာမယ်ပြောလဲ "
" မမေးမိဘူး "
" သူအမြန်ဆုံးပြန်လာဖို့သင့်တယ်....... ဟိုလူက ခြငေ်္သ့ လိုတော့သေစ္စာရှိနေမှာမဟုတ်ဘူး မြေခွေးလိုကောက်ကျစ်ဖို့ချောင်းနေမှာ "
" တစ်ယောက်တည်းသွားတာမှမဟုတ်တာ သူ့မိဘတွေလဲပါနေတာပဲ "
" နင်စိတ်မပူဘူးဆိုရင်လဲ....... အခုမှုန်ကုတ်နေတဲ့မျက်နှာကိုဖြေလျော့သင့်တယ် ဒါမှစိတ်မပူတဲ့ပုံစံဖြစ်မှာပေါ့..... "
ကျွန်မစိတ်မပူပဲနေပါ့မလား? ဒါပေမဲ့အဖြစ်သည်းနေတယ်ဆိုတာမျိုး သူစိမ်းတစ်ယောက်ရှေ့မှာကျွန်မအသည်းအသန်တွေ ပြာယာခက်မနေနိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့်ပုံမှန်တိုင်းပဲစကားပြန်ပြောနေခဲ့ပေမဲ့ ဆုသံစဉ်လိုလူကကျွန်မဆီကဖုံးကွယ်တားမှုတွေကိုအလိုလိုရိပ်မိနေတယ်။ ဒါကလဲသူဖြစ်နေလို့ပါ။
" မနေ့ကစကားပြောတော့ ..... အဆင်ပြေနေသေးတယ်ဆိုရုံလေးပဲ...... "
" ကိစ္စကဘာတဲ့လဲ "
" မျက်ရည်ကျလောက်တဲ့အထိဝမ်းနည်းစရာက ဘာဖြစ်မယ်ထင်လဲ "
" ခွန်းရာ နင့်ဟာကမဟုတ်သေးပါဘူး..... ပုစၦာမဟုတ်တာကိုဘာလို့အဖြေကိုခက်ခက်ခဲခဲတွေးနေချင်ရတာလဲ...... ကိစ္စကဘာလဲ ဘာလို့မျက်ရည်ကျရတာလဲဒဲ့ပဲမေးရင်စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းသိမဲ့ကိစ္စကို "
" ငါမှမသိချင်တာ "
" ဟင်....... ဒေါက်တာမျက်ရည်ကျရတဲ့ကိစ္စကဘာလဲဆိုတာကို နင်ကမသိချင်ဘူးဆိုတာဖြစ်နိုင်ပါ့မလား?"
YOU ARE READING
ရင်ခွင်မှီ
Romance႐ုန္းထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားေလ ပိုနစ္မြန္းေလနဲ႕ ခြန္းအျဖစ္ကလြယ္မေနဘူး...... ႐ြယ္ လြယ္မေနပါဘူး
