SARMAŞIK

BÖLÜM I- XIII

Daha fazla yeşil renge ihtiyaç duyduğumda uzakta olan masaya ilerleyip boyayı palete sıktığımda içimi tuhaf bir huzursuzluk kapladı. Tuvalin başına geri dönerken izlenme hisside yeniden peydah olmuştu. Kendimi burada güvende olduğuma inandırırken aşağıdan çocuk sesi gelip gelmediğini anlamak için tüm dikkatimi verdiğimde hala büyük bir coşkuyla eğlenemeye devam ettiklerini anlayıp rahatladım. Fırçamı değiştirirken ise duyduğum ayak sesleriyle arkama döndüğümde gelen kişiyi gördüm. Neden tedirgin ve gözetleniyormuş gibi hissettiğimi, yanılmadığımı anladığımda tüm neşem kaçmıştı.

"Güzel haberlerini aldım. Bebek bekliyormuşsun. Bu durumda sanırım seni tebrik etmem gerekiyor ama ya ben?" Bu sefer ondan kurtulamayacağımı bildiğimden sakin kalmaya niyetliydim. O anda bu ilk ve son kez konuşulacaktı. Sonrasında ise beni rahatsız etmesine izin vermeyecektim. "Çocuğun babasının kim olduğuna emin misin?"

"Evet, eminim." Başka koşullar olsaydı ve bildiklerimi bilmeseydim şüphelerim olabilirdi ama benim bildiklerim bu dünyada her şeyden daha kesindi. Hiçbir şekilde bebeğim üzerinde hak iddia edemezdi.

"Değilsin." İstediği şeyin bu olduğu belli olsa da benim yerime tedirgin olan oydu. Bir kadın bebeğinin babasını herkesten daha iyi bilirdi. Her ne olursa olsun bu oyuna kaybedeceğini bilerek başladığının farkında olması gerekirken hiçbir şeyden haberi yoktu.

"Bebeğimin babası Kerem ve sen de manyağın tekisin." Ona gülmekten başka bir şey yapmadım. Aklından ne geçiriyorsa bunun asla gerçek olmasına izin vermeyecektim. Bir kere girdiğim o cehenneme yeniden girmeyecek, Kerem olmadan gözlerim kör, ellerim hissiz ve hiçbir şey yapamayan o enkaz tekrar olmayacaktım. Bu sefer savaşacaktım.

En son konuştuğumuzda Kerem olmadan sürdürdüğüm acı günleri sadece birkaç saat önce bitirmiş ve kendime de hiçbir şeye de güvenimi kazanamamıştım. Ama o konuşmanın ve günün üzerinde çok fazla zaman geçmiş, her şey değişmişti. Kerem'in yeniden yanımda olması, bana güvenmesi, beni yeniden kalbinde tutup kucağında uyutması kendime güvenimi yerine getirmişti. Üstüne bebeğimi öğrenmem bana savaşmak ve ayakta kalmak için güç vermişti. Yeniden bir aileye sahip olacak olmam, uğruna savaşacağım ve kendimi tehlikeye atabileceği iki kişinin olması benim için tüm dengeleri değiştirmişti. Onları korumak, bize yeniden zarar verilmesini önlemek için kendimi siper etmekten çekinmezdim. Bu uğurda her şeyi yapmaya da kararlıydım ve her ne olursa olsun onlar için gözüm kapalı ne gerekirse yapardım. Artık sadece ben yoktum ve biz varken elimi kirletmekten geri durmazdım. Ama bunu yapmayı istemiyordum ve beni zorlarsa istemediğim şeyleri yapmayı göze alırdım.

"Kocan onu aldattığını öğrendiğinde ne yapar? Tabii, öğrenmemesi de senin elinde..." Boyaların olduğu masaya gidip sandalyeye oturduğunda bana bakışlarında bir tehdit aradım ama bulamadım. Sözlerini dünyanın en masum kelimelerini kullanır gibi seslendiriyor ve en önemlisi de buna inanıyordu.

"Senin derdin ne?"

"Kerem'den ayrıl ve o senin yaptığın şeyi öğrenmesin." Kahkaha attığımda yüzünden geçen şaşkınlığı net bir şekilde gördüm. Onu ciddiye almadığım için tepki verdiğimi sansa da aklının gerisinde benim ne için emin olduğumu sorgulamaya başladı. Kendini saklama konusunda ne kadar başarılı olursa olsun ben onun zihninin gerisindekileri görebiliyordum. Bu isteğin arkasında başka planları vardı. "Zaten bebeğinin babası da benim."

"Hiçbir dediğini yapmayacağım ve bebeğim üzerinde sakın hal iddia etmeye kalkma." Ona artık gerçekleri açıklamanın zamanı geldiğine karar verip planlarını sonsuza kadar yok edecektim. Ve ne istiyorsa asla alamayacaktı."Bu biraz bizim Kerem ile özel hayatımızı ilgilendiriyor ama sana anlatayım. Yabancı sayılmazsın. Yakın zamanda bebek yüzünden nasıl bir ilişkimiz olduğunu pek anlayamayacaksın ama biz pek rahat durmayız. Bu yüzden de işler ciddileşirken bir şey olmasın istedik. Senin beni tehdit ettiğin o gece doğum kontrol haplarımı düzenli kullandığım bir zamanda gerçekleştiği için senden hamile kalamam. İkinci bir neden daha söyleyeyim o gece ne olduğunu bilen biri var ve her ihtimale karşı ertesi gün hapı almamı sağladı." Biraz fazla detaya girmiş ve rahatsız edici bir konuşma yapmış olsam da anlamama konusunda direttiği için Bilal'e anlatır gibi anlatmayı seçtim.Ve sonrasında bir şey unuttuğumu anımsayıp parmağımı şaklattığım anda yedek planları üzerine düşündüğü her halinden belli oluyordu. "Asıl önemli şeyi söylemem izin ver. Bu duyduğun şeye kesinlikle bayılacaksın. Bebeğim şu an on birinci haftasını bitirmek üzere."