Found Myself In You ✔

39

Kabanata 39

"Hi, baby..."

This is not a dream, right? He's real. He is standing in front of me, looking directly into my eyes. I can't believe this! My man is here!

My heart is beating so fast and loud like it is going to burst out in my ribcage. Hindi ko magalaw ang mga paa ko. Gusto kong tumakbo papunta sa kaniya at yakapin siya ng sobrang higpit pero bakit hindi ko magawa?

I'm totally shocked.

Tumayo siya habang hawak-hawak ang malaking box ng cake. Dahan-dan itong lumapit sa'kin. He smiled. And I missed that!

"Happy Birthday, my baby." He said. Tumigil ito ng isang metro na lang ang layo namin. Biglang pumasok si Matha at kinuha ang box saka umalis. I can't take my eyes off to Ryker who's also staring at me while smiling ear to ear. And the dimple on his right cheek, fuck! I want to poke it!

Alam kong siya 'yung nakita ko sa palengke! Ang buhok niya na dati na kulot at mahaba, ngayon ay maiksi na. At mas lalo pa siyang naging magandang lalaki. Sobra-sobra na ang kagwapuhan niya.

He extends his right hand to me. "Hindi mo ba ako namiss?" he raised his brows and step forward two times. I gulped. Bakit nanigas ako sa kinatatayuan ko? Yes, I miss you so much, Ryker!

Ang tanging nagagawa ko lang ay ang paninitig sa kaniya habang naglalandas ang aking luha.

He looked at me with a full of fervor and tenderness. Parang nanumbalik lahat ang mga alaala namin simula umpisa dahil sa paraan ng pagtingin niya sa'kin.

Sa wakas, naihakbang ko ng isang beses ang aking paa. Bumaba ang kaniyang tingin do'n at lumaki ang ngiti. He looked up and opened his arms wide.

"Come here..."

Nanginig na ang aking labi hanggang sa tuluyan na ako nag-break down. I immediately ran to him and hugged him so tight...so tight that I don't want to let disappear him, again.

I felt goosebumps all over my body when I hugged him. Mariin kong pinikit ang mata habang humahagulgol sa kaniyang dibdib. Isiniksik ko ang aking katawan sa kanya. He wrapped his arms around my body and he tightened more the hug.

Hinalikan nito ang ulo ko.

"S-Saan ka nagpunta?" I asked, sobbing.

"I miss you, baby...I miss you..." bulong niya. Hinalikan niya pa muli ang ulo ko.

Ayokong idilat ang mga mata ko kasi baka panaginip lang ang lahat. Na sa pagdilat ko ay ang pagkawala niya muli sa mga bisig ko. Narinig ko na lang ang pagsarado ng pinto at tumahimik ang paligid.

His heart! It beats so fast. Tila nag-iisa ang aming tibok ng puso. Totoo nga, totoo na 'to!

Walang nagsalita sa'min pero naramdaman ko ang panginginig ng katawan niya and sobbing quietly.

Is he crying, too?

"Bakit mo ako iniwan mag-isa?" I asked.

"I'm sorry, sorry..." paulit-ulit niyang sambit na ikinalakas pa ng iyak ko. "I'm sorry for leaving you alone in six damn years, baby. Please, forgive me." And he sobbed.

Umangat ang tingin ko sa kaniya at dahan-dahan kong iminulat ang mga mata. There, I saw those grey eyes, again...that gave me a lot of chills.

Basa ang pisngi nito kaya inabot ko ang mga 'yon gamit ang nanginginig kong kamay ay marahan na pinunasan 'yon. He closed his eyes, savouring my touch.

"Muriel..." He whispered. "I love you."

That's it.

I reached for his lips and kissed him. It felt like we've kissed for the first time.