I'm Here Waiting To You (On Going)

CHAPTER 20

Stephen POV

Nang nakarating na ako sa room ay agad kong sinipa ang upuan ko palayo sa upuan ni rhianna. Maraming napatingin sa akin pero wala akong pake.

"Stephen, what happened?" Nag-aalalang tanong sa akin ni macey.

Tumulo na ang luha ko. Hindi kona kaya.

"Rhianna is anger at me. " Malungkot kong sabi.

Kinuwento ko lahat sa kanya ang nangyari. Aaminin kong mali din ang ginawa ko, pero hindi ko akalain na hahantong sa ganito.

"What the. Why did you try to hurt my bestfriend? Baka nakalimutan mong yari ka sa dad nya kapag nalaman nya 'to." Naiinis na sabi sa akin ni macey.

Oo nga pala! Buset!

Agad akong napalingon sa kanila ni xavier at rhianna. Nakita kong namumugto ang mga mata nya sa kaiiyak. Nakita kong nakahawak kamay sila ni xavier. Aaminin kong masakit yung part na yun. Inalalayan nya si rhianna maupo. Mukhang wala sa sarili si rhianna. KASALANAN KO TO.

Tumingin si macey kay rhianna at ibinaling ito sa akin.

"Be ready to her father stephen. Kilala mo na ang dad nya kung paano magalit. Nandoon tayo nun kaya imposibleng hindi mo alam." Kalmadong pagbabanta sa akin ni macey.

Tinitigan ko lang sya at umupo na rin sya sa pwesto nya. Ilang minuto din akong tulala at hindi tumitingin sa gawi nila.

Sorry love. Sorry.

Nang uwian na ay agad na nauna  rhianna at macey sa aking lumabas.

Hinabol ko sya at hinawakan sa kamay.

"Rhianna, ihahatid na- hindi pa ako nakatapos magsalita kasi nagpumiglas na sya sa akin.

"Don't touch me! Your girlfriends needs you! Kaya ko ang sarili ko! Galit na sigaw nya sa akin.

Agad syang tumakbo papunta sa kotse nya at......

Umalis na.

Buset! Buset stephen!

Napaupo nalang ako sa labas ng kotse ko at natulala.

Naisip ko ung magandang alaala namin ni rhianna.

Sorry love. Sorry.

Agad na tumulo ang mga luha ko.

We're not official but i give the pain of her.

Nang wala na akong luha na tumutulo. Natulala ako ng mahigit isang oras sa kawalan. May tumawag sa akin mula sa aking gilid pero hindi ko pinansin yon.

"Baby? Andito kalang pala? Tch teka, umiyak ka ba?" Nag-aalalang tanong sa akin ni eunice.

Hindi ko sya tinignan pa.

"Baby, tara na uwi na tayo." Akay sa akin ni eunice.

Tinignan ko sya ng matagal. At makalipas ng ilang minuto ay tumayo na ako. Inalalayan ko din syang tumayo.

"Baby, why you didn't tell me na may iba kana?" Malungkot na tanong sa akin ni eunice.

Napatingin ako sa kanya at nag-iwas.

"Stephen, di ba may pangako tayo sa isa't isa?" Naluluhang tanong nya.

"Do you like her?" Lumuluhang tanong na nya.

Hindi ako nakapagsalita!

Napaiwas ako ng tingin sa kanya.
Ng bigla nalang sya nagsalita.

"Just tell me the truth stephen, do you like me? Or not?" Napayuko nalang si eunice dahil naiiyak na sya.

"Rhinna? Or ako?" Habol pa nya.

Niyakap ko sya at hinimas ang likod nya.

"Baby, i like you both. Sorry." Naluluhang sagot ko sa kanya.

Buset!

Kumalas sya bigla sa pagkakayakap namin.

"Hindi naman ata pwede yon stephen? Stephen naman! Ikaw! Ikaw ang dahilan kung bakit umuwi ako dito! Tapos......... Tapos pagbalik ko......... Pagbalik ko

MAY IBA KA NA.  " LUMULUHANG sagot nya sa akin.

Buset stephen.

"Stephen, mamili ka, AKO BA TALAGA? O SI RHIANNA?" NAPALUHOD na si eunice sa harap ko.

I don't know eunice!

Napaupo nalang ako at yinakap sya.

" S-sorry eunice, but........ But i can choose of rhianna." Naluluhang sabi ko sa kanya.

Agad akong tumayo at pumasok na sa kotse ko. Nagmaneho agad ako pauwi.

Pasensya na eunice. But i can't like you.

A/N: Pasensya na guyss dahil maikli lang ang chapter na ito. HAHAHA kailangan e, para BITIN!

HAHAHAHA thank you readers!