I'm Here Waiting To You (On Going)

CHAPTER 42

Stephen POV

Umalis ako ng may galit na nararamdaman. Hindi ko akalain na tutulungan pa ni Rhianna si Xavier. Habang nagmamaneho, mas lalong dumidiin ang hawak ko sa manibela.

Wth Xavier.

Kung saan ako pupunta? Hindi ko alam. Hindi ko alam dahil nakatutok lang ang pag-iisip ko sa dalawa. Liliko na sana ako bandang kaliwa ng bigla akong salubungin ng malaking  truck. Nanlaki ang mga mata ko at kinabahan. Napalunok ako at ipinikit ang mga mata ko. Pinabayaan kong magsalpukan kaming dalawa. Kaya't nagtagumpay ako. Nagpaikot-ikot ang kotse ko kung saan saan. Hanggang sa nauntog ako sa manibela ko ng malakas at nawalan ng malay.

Wala ng pakinabang ang buhay ko. Wala.

"Love. It is a BUSET. 'lam mo yun? Nakakainis ka. Subukan mo lang mawala Stephen. Hindi ko makakaya." Naiiyak na sabi ni Rhianna sa akin.

Hinahawakan nya ang kamay ko habang umiiyak. Kahit hindi ko pa idilat ang mga mata 'ko, alam kong sya ang katabi ko. Alam kong sya ang umiiyak ng ganito. Alam 'ko din sya ang nagsabi nito.

Iminulat ko ang mga mata ko, bumungad sa akin ang puting pader sa itaas at napakaliwanag na ilaw.

Buhay pa ako.

"L-love! " Sigaw ni Rhianna at yinakap ako.

"A-akala ko singhot hindi ka na gigising eh!" Naiiyak na sabi nya.

Pumasok din sila mom at dad habang nakangiti.

"Juskoh po anak! Akala ko hindi ka na gigising." Naiiyak na sabi ni mom.

"Anong masakit sa iyo anak?" Nag-aalalang tanong ni dad.

Ngayon ko lang napagtanto na may nakabalot sa ulo 'ko.

May Benda ako.

Masakit ang ulo 'ko. Sobrang sakit. Pero mas masakit kapag nakikita kong umiiyak si Rhianna sa harapan 'ko.

"W-wala po dad. Wala. I'm okay." Nakangiting sabi ko.

"Okay. I call the doctor." Sabi ni dad at umalis na.

"Take a rest son. Don't mind everything okay? Nakakasama 'yon sabi ni doc." Nag-aalalang sabi sa akin ni mom at umupo sa tabi 'ko.

Nginitian ko sya. "Thank you mom."

"Ah- l-labas lang po ako tita." Nahihiyang sabi ni Rhianna ngunit pinigilan ito ni mom.

"Thank you Rhianna.  Just talk to your M.U.  Ako nalang ang aalis. Alam kong may pag-uusapan pa kayo." Nakangiting sabi ni mom at umalis na.

Naiwan kami ni Rhianna ng tahimik. Tinignan ko sya at nakita kong nakatulala lang sya sa kanang kamay ko. Binigyan ko ang tyansa na tignan sya ng matagalan. Maganda si Rhianna malayuan man o malapitan. Napapangiti ako kase ang swerte ko sa kanya. Sobra.

Nabasag ang katahimikan ng may pumasok sa kwarto ko.

Heck.

"Dude? Are you okay huh?" Nag-aalalang tanong nya.

Tinignan ko sya ng masama kaya't bigla syang nagseryoso.

"Ano na namang kalokohan ang ginawa mo?" His so serious. Very serious.

"Tss. Tingin mo ba sinadya ko ang lahat ng ito?" Seryosong sabi ko.

Ngumisi sya. "Dude, pwede ka namang umalis kung gusto mo. Kaso hindi e! Psh! May cctv don! Kaya kita ko!" Seryosong sigaw nya.

Seriously? He was very hate at me. Why? Because he so very concerned huh? Oh! I forgot! Si Xavier pala sya. Xavier na seryoso sa lahat ng bagay.

"Tsk! Just take a rest dude." Malungkot na sabi nya. Tumingin sya kay Rhianna.

"Rhianna, can you join me at the park?" Malungkot na tanong ni xavier.

Tinitigan  ko ng masama si Xavier dahil akala nya papayag ako. Hinde, dito lang si Rhianna sa tabi ko. Dito lang. Bago pa man makasagot si Rhianna, ay inunahan ko na sya.

"No. She's mine. Don't try to get my M.U.  She's mine dude." Seryosong sabi ko kay Xavier.

Ngumiti sya at tumingin sa akin ng maangas.

"Dude. Seriously? Magpapasama lang ako. Hindi ko sinabing magtatanan kami." Nakangising sabi ni Xavier.

Tumayo si Rhianna at pumunta sa bandang pinto.

"Love, okay lang na samahan ko muna si Xavier huh? Andito naman yung parents mo kaya okay lang." Seryosong sabi ni Rhianna.

Seriously? Iiwan nya ako dito? Tsk. Baka naalala na naman nya yung nangyari kanina.

"Oo nga dude. Tsaka ilang araw kana din binabantayan ni Rhianna. Hayaan mo munang magpahangin sya." Seryosong sagot ni xavier.

Ilang araw? What?

Tumalikod na si Xavier kaya't agad ko syang tinawag.

"Dude? What do you mean na ilang araw?"

"Limang araw 'kang tulog dude. Limang araw ka ding binantayan ni Rhianna. Limang araw simula ng hindi pumasok si Rhianna. Limang araw syang iyak ng iyak. Limang araw syang walang maayos na pahinga dude." Seryosong sabi nya

Limang araw. Hell.

Tumalikod na si Xavier at sumunod sya kay Rhianna sa labas. Hindi ako makapaniwala na limang araw akong tulog. Kaya pala ganoon nalang ang reaction nila kanina simula ng nagising ako.

Pumasok si mom ng puno ng pag-aalala. Lumapit agad sya sa akin at umupo sa gilid ko.

"Anak—

"Where have you been mom?" Nagtatakang tanong ko.

Nag-iba agad ang mukha ni mom at yumuko. Umiiyak na naman sya.

"Nung una hindi ako naniwala sa doctor. Pero mukhang paniniwalaan ko na sya ngayon."

"What are you talking about mom?"

"Sabihin mo nga, ano ang nakakalimutan mo?"

Nag-iwas ako ng tingin habang hindi ko maintindihan si mom. Hindi ko makuha ang punto nya. Nag-isip ako ng mga bagay na nakalimutan ko. Teka, si Rhianna? Saan pala sya?!

"Rhianna? Where have she been?" Nagtatakang tanong ko.

Umiyak na naman sya tsaka tumayo.

"You need to take a rest anak. Kailangan na kailangan mo yan." Malungkot na sabi ni mom.

Umiwas ako ng tingin. Itinuon ko nalang sa kung saan. Hindi ko maintindihan si mom. Hindi. Naagaw ang atensyon ko sa pumasok. May pumasok na lalaking matangkad at lumapit ito sa gawi ko.

"Anak, kamusta ka na? Anong masakit sa iyo?" Nag-aalalang tanong ng lalaki.

"Who are you?"

Nagkatinginan muna sila mom atsaka yumakap sa akin si mom.

"He's your dad anak. " Naiiyak na sabi ni mom.

Hindi ko sya mamukhaan kaya't umiwas ako ng tingin. Wala akong kilala na ganyan ang mukha. May pumasok na naman sa kwarto ko pero hindi ko na pinansin pa. Para saan pa? Iisa lang ang kilala ko sa kanila.

Walang iba kundi si mom.