Jenny Valeska 🎡

7.Bölüm "Valeska Ailesi"

Merhaba, ben bu hikayenin yazarı (ay çok mu klasik oldu qwertqwert)

Öhöm neyse, bölüme geçmeden önce bir şey söyleyeceğim lütfen geçmeden okuyun çünkü önemli.

Geçen bölüm benim telefonum da (telefondan yazıyorum bu arada) yarım olarak görünüyor yani, sonu gözükmüyor ama ben sonunu yazmıştım. Bu aslında ilk başta sinir krizi geçirmeme sebep olsada şuan halime kahkaha atıyorum.

Evet her neyse şimdi asıl önemli kısım;

Eğer sizde de ben de olduğu gibi sonu gözükmüyorsa (umarım böyle değildir) aşağıya kısaca son kısmını özetleyeceğim.

Özet;
Jeremiah, Jerome ve Jenny'yi beklemeden Ecco'yu hastaneye götürür. Jerome ve Jenny hastaneye gittiğin de orada katliam çıkmıştır. (Acaba kim yaptı? 😉) Bir kadın doktor Ecco'ya zorla yardım ettikten sonra Jeremiah onu öldürür. (Bunu neden yazdığımı sormayın ayrıntı vermek her zaman hoşuma gitmiştir.) Herneyse, hepsi eve geldiklerinde Jeremiah Ecco'nun başından ayrılmaz (😸)

Asıl son kısım;
Jenny, Bruce'un onunla konuşmak istemesi üzerine ona kızgın bir şekilde yaşadıkları yerin çatısına (ve ya teras da diyebilirsiniz) çıkar. Bruce konuşurken Jenny'nin ayağı kayar ve Bruce ona elini uzatır. Yani Jenny, Bruce'un elini tutarak binanın çatısında/terasında asılı kalır.

Şimdi bölüme geçebiliriz.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Ölüme bu kadar yaklaşmışken tek dayanağım Bruce'un eliydi. Hayatım boyunca hep ölmek istedim. Neden bilmiyorum. Belki boktan bir hayatım olduğu için, belki de Lila'nın lanet kızı olduğum için, ama neden ölmek istediğimi hiç bilemedim.

Şimdi yaşamak istiyorum. Tüm risklere rağmen hayatta kalmak istiyorum. Belki de bu işin sonunda öleceğim ama önce yaşayacağım.

Aşağı sarkılırken iki elimle de Bruce'un ellerini tutuyorum. Ellerim yavaş yavaş kayarken aşağı bakmamak için kendimi tutuyorum. Göz yaşlarım yanaklarımdan bir bir dökülürken sadece yaşamak için dua ediyorum.

"Dayan Jenny, seni yukarı çekeceğim!" Dedi Bruce. Ona güvenip ellerini daha sıkı tutmaya çalıştım. Bruce beni yukarı çekerken olayın şokunu hala atlatamamıştım. Hayatım bir film şeridi gibi geçmişti önümden. Ama şimdi yaşıyorum, her şeye, herkese rağmen hayattayım!

Ayaklarımı çatıya bastığım an kollarımı Bruce'un boynuna doladım ve ona sıkı sıkı sarıldım. O da beni belimden tuttu ve bana sarıldı. Ona hala sinirliydim ama o benim hayatımı kurtarmıştı. O an öyle korkuyordum ki yaşadığım ve bildiğim her şeyi unuttum.

Gözlerimi açıp Bruce'a baktığım da onun da gözlerinin dolduğunu fark ettim. Ona tekrar sarıldım.

"Teşekkür ederim...." Diye fısıldadım kulağına.

"Asıl ben teşekkür ederim." Dedi Bruce. Ona şaşkın bir şekilde baktım.

"Sen neden teşekkür ediyorsun ki?" Diye sordum.

"Ölmediğin için....Ellerimi sıkı sıkı tuttuğun için ve....Seni kurtarmama izin verdiğin için." Dedi Bruce. Dediklerinden gerçekten etkilenmiştim. Diyecek hiç bir şey bulamadığım için sadece gülümsemekle yetindim.

O an aklıma dank etti. Tanrım, Jerome ve Jeremiah beni merak etmişlerdir!

"Gitmem lazım!" Dedim endişeyle.

"Sorun ne Jenny?" Diye sordu Bruce.

"Sorun mu? Ahaha, Jerome ve Jeremiah beni merak ederse başıma gelecekler dışında hiç bir sorun yok!" Dedim.