Jenny Valeska 🎡

19.Bölüm "JEROME!"

Ağlayarak terasa çıktığımda yanımda getirdiğim silahı çıkarıp hıçkırıklarımın arasından polisleri vurdum. Sanki içimde bir karanlık taraf vardı, ortaya çıkmayı bekleyen bir taraf....

Bir kaç polis ölmüştü, bir kaçı ise yaralanmıştı. Zerre kadar umurumda olmadı, vicdan azabı bile çekmedim. Merak ettiğim tek şey Jerome'du....

Hemen gözlerimle Jerome'u ararken Jim'in aşağıya el uzattığını gördüm. Ne olduğunu anlamak için göz yaşlarımı silerek oraya yaklaştım. Ama gördüğüm manzarayla bağırarak ağlamaya başladım.

"AMAN TANRIM! AMAN TANRIM! JEROME! KAHRETSİN!" Diye bağırarak ağlıyordum. Çünkü Jerome bir demir parçasına tutunmuş, Jim de ona elini uzatmıştı.

Ben de hemen elimi ona uzattım ve onu sakinleştirmek için ciddileştim.

"J-Jerome....H-Hadi e-elimi t-tut, g-gidelim buradan....Söz bırakmayacağım seni. Hadi Jerome, tut elimi!" Diyordum ama sesim gittikçe yükseliyordu ve sakin kalamıyordum.

O sırada Jeremiah ve Ecco da geldi ve hemen yanımıza koştu. Jerome olanları umursamadan bana baktı ve gülümsedi.

"Jenny, kızıl böceğim benim....Seni daima sevmeye devam edeceğim. Sen de beni sakın unutma olur mu? Beni özlersen şu süper zekalı ikizime sarıl. Ben....Huh, bunu söylemek çok tuhaf olacak ama....İlk defa bir ailem olduğunu hissettim, ilk defa o aile sıcaklığını hissettim. Bu senin sayende. Sana nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum....Senin abin olmaktan ve senin ile gurur duyuyorum. Sakın ben yokken saçma sapan hareketler yapma, yaşamanı istiyorum Jenny. Benim için....Seni seviyorum küçük kardeşim, herkese bir Valeska olduğunu duyur. Herkes seni 'Bayan Valeska' olarak hatırlasın." Dedi Jerome.

Ben hıçkırarak ağlarken, Jerome Jeremiah'ya baktı. Jeremiah ellerini başına götürmüş ve gözleri dolmuştu. Jerome o an Jeremiah ile konuşması gerektiğini anlamıştı.

"Ah sakın! Sen Jeremiah'sın, benim ikizimsin. Sakın ağlayayım deme. Dürüst olacağım, sana hep bana yaptıklarından dolayı senden nefret ettiğimi söylemiştim. Ama işin aslı....Seni seviyorum aptal. Her şeye rağmen iyi ki varsın. Jenny'ye çok iyi bak ve beni unutma. Oh ve beni özlersen, yani umarım özlersin....Her neyse işte beni özlersen aynaya bak. Saç ve göz renklerimiz farklı olsa da birbirimize çok benziyoruz. Öhöm neyse, seni seviyorum küçük Bay Mükemmel. Elveda kardeşim...."

Jeremiah yere çöktü ve ağlamaya başladı.

"B-Ben de seni seviyorum...." Diyebildi Jeremiah sadece, çünkü ağlarken konuşamıyordu.

"JEROME NE OLUR ELİMİ TUT YALVARIRIM!" Diye bağırdım hıçkırarak.

"Şşh, sizi çok seviyorum...." Dedi Jerome ve ellerini bırakıp sonsuzlukta kayboldu....

"JEROME! JEROME HAYIR! LANET OLSUN! TANRIM!" Diye hıçkırıyordum. Jeremiah da yanımda ağlamaktan konuşamıyordu.

Ecco ambulansı aramıştı ve hemen gelmişti tabii. Hastaneye gittiğimiz de Jerome'u apar topar ameliyata aldılar.

O sırada Jeremiah duvara yaslanmış sessizce ağlıyordu. Ecco da hava almak için dışarı çıkmıştı. Ben mi? Bekleme koltuğunda hıçkırarak ağlıyordum. Jim Gordon da oradaydı.

Jeremiah onu görünce ağlayıp bağırarak ona koştu ve onu dövmeye başladı.

"SENİ PİSLİK! SENİN YÜZÜNDEN İKİZİM ŞUAN ÖLÜM KALIM SAVAŞI VERİYOR! S*KTİR GİT ARTIK HAYATIMIZDAN O***U ÇOCUĞU! SENDEN NEFRET EDİYORUM! NEFRET! EĞER ONA BİR ŞEY OLURSA, SENİ DOĞDUĞUNA PİŞMAN EDERİM!" Diye bağırıyordu, ağlıyordu ve Jim'i dövüyordu.