Jenny Valeska 🎡

15.Bölüm "Seni Özledim."

(Jenny'nin ağzından)

Gözlerimi açtığımda çoktan sabah olmuştu. Yatağımdan yavaşça doğruldum ve ayağa kalktım.

Bugün 17.yaşımın ilk günüydü. Üstümü giyindikten sonra ayna da kendime baktım.

Gözlerim boynuma kaydı. Kalp desenli ve kenarları incilerle kaplı bir kolye vardı boynumda. Bu Bruce'un hediyesiydi. Kolyeyi incelerken gülümsedim.

Sonra aklıma Ecco ve Jeremiah geldi. Hemen onların yanlarına gittim. Jerome çeşit çeşit silahları inceliyordu. Ecco ve Jeremiah ise birlikte kahvaltı yapıyorlardı.

"Günaydın Jerome, ve....Aşk kuşları." Dedim gülerek. Jerome bana bakıp güldü. Jeremiah sinirli görünüyordu. Ecco ise domates gibi kızarmıştı.

"Ben sizden ne çektim lan. Sabah Jerome da sağ olsun güzel dalga geçti." Dedi Jeremiah.

"Ya ama olsun abi, çok tatlısınız." Dedim gülümseyerek.

"Sevgili inekcim, sonunda Ecco'nun aşkının farkına vardığın için tebrik ediyorum. Eğer biraz daha fark etmeseydin Ecco yaşlanacaktı." Dedi Jerome dalga geçerek. Ecco ve ben kahkahalarla gülerekn Jeremiah, Jerome'a yaklaştı.

Jeremiah tam Jerome'a vuracakken kolunu tuttum.

"İki dakika rahat dursanız ölmezsiniz." Dedim gülerek.

Sonra büyük bir sessizlik oldu. Jerome ve Jeremiah'nın birbirlerine baktığını gördüm. Sanki her ne kadar "nefret ediyorum" deseler de içlerinde bir yerlerde barışmak istiyorlar gibiydi. Sonuçta onlar ikizdi. Neden geçmişi bir kenara bırakmıyorlardı?....

"Siz ikiniz...." Diye başladım söze ve derin bir nefes alıp devam ettim; "Artık barışmalısınız...." Dedim. Hepsi bana baktı.

"Her neyse...." Dedi Jerome ve başka bir odaya gitti.

Jeremiah yanıma yaklaştı ve saçlarımı okşamaya başladı.

"Bu konuları boşvermelisin Jenny. Başka şeyler düşün kardeşim." Dedi Jeremiah.

Sonra Jeremiah da Ecco'yu alıp kendi odasına gitti.

Ben de Jerome'un yanına gittim. Ona yaklaştım ve yanına oturdum.

"Sen de istiyorsun...." Dedim. Jerome bana baktı.

"Neyi?" Diye sordu Jerome.

"Barışmayı işte. Biliyorum sen de istiyorsun. Hatta bence ikiniz de birbirinizi seviyorsunuz-" Derken Jerome sözümü kesti;

"Yeter Jenny." Dedi Jerome derin bir nefes alarak.

"Ama Jerome-" Derken Jerome ilk defa bana sinirli bir şekil de baktı.

"Sana yeter dedim Jenny. Aramız da neyin geçtiğini bilmiyorsun, bu yüzden sus." Dedi Jerome. Bana ilk defa bu şekil de davranmıştı.

"Ama geçmiş geçmişte kaldı değil mi?" Diye sordum.

"Jenny....ÇIK ODADAN!" Diye bağırdı bana Jerome. O an gözlerim yaşlarla doldu.

Koşarak odadan çıktım. Jerome'un arkamdan seslendiğini duydum ama bozuntuya vermedim. Üstüme bir mont alıp labirentten çıktım.

Sokakta yürürken bir yandan da ağlıyordum. Rüzgar saçlarımı uçururken gözyaşlarımı da alıp gitmesini diledim.

Sonra durdum ve kolyeye baktım. Kolyenin kalp şeklinde ki kısmını tutarken "Keşke yanım da olsan...." Diye geçti içimden.

Sonra aklıma bir fikir geldi. Bir çılgınlık yapıp Wayne malikanesine gitmeye karar verdim.

Sonunda malikaneye vardığım da derin bir nefes alıp kapıyı çaldım.