Jenny Valeska 🎡

13.Bölüm "İyi Ki Doğdun!"

Gözlerimi açtığım da çoktan sabah olmuştu. Yerimden yavaşça doğrulurken birden odamın kapısı açıldı. Endişeyle kapıya doğru baktığım da rahatlamıştım. Gelen Ecco'ydu....

"Günaydın doğum günü kızı!" Dedi Ecco gülerek. Elinde bir kahvaltı tepsisi vardı ve o tepsiyi önüme koydu.

Dur bir dakika....

Bugün benim doğum günümdü! Doğru ya! Acaba abilerim be yapmıştı?

"Ah Ecco, buna gerek yoktu. Teşekkür ederim." Dedim gülümseyerek.

"Sen iyi misin Jenny? Yorgun ve bitkin görünüyorsun." Diye sordu Ecco.

"Hayır, merak etme. Sadece, sabah uyandığım da hep böyleyimdir." Dedim gülümsemeye çalışarak. Aslında içim de garip bir his vardı ve bu beni huzursuz hissettiriyordu.

Ama bugün doğum günümdü ve aptal bir hissin beni manipüle etmesine izin vermeyecektim.

"Peki o zaman. Biliyor musun? Seni harika bir sürpriz bekliyor! Ve hepsiyle tek tek Jerome ve Jeremiah uğraştı! İşin garip tarafı da; birlikte yaptılar! İlk kez ortak yaptıkları bir şeyde kavga etmediler, sen onlar için çok özelsin Jenny. Tabii ki benim için de ama bilirsin ya, onlar senin ailen." Dedi Ecco.

Çok duygulanmıştım. Ağlamamak için dudağımı ısırıyordum. Hepsi için gerçekten özeldim, ve onlar da benim için çok özeldi.

"Gerçekten siz de benim için çok özelsiniz. Sizi o kadar çok seviyorum ki....Ve Ecco, sen de ailemizdensin, hem merak etme yakında gerçek bir Valeska olursun ;) Anlarsın ya Jeremiah ve sen-" Gülerek bunları söylerken, Ecco parmağıyla sözümü kesti.

"Jenny, Jeremiah ile aramız da bir şey yok ve eminim olmayacak da....O beni sevmiyor ve kendimi ona zorla sevdiremem. Onun için hep bir asistan olacağım, fazlası değil...." Dedi Ecco umutsuzca nefes alarak. Ona gerçekten üzülmüştüm, o Jeremiah'ya gerçekten çok aşıktı....Ama bence Jeremiah da ona aşıktı, sadece belli etmiyordu.

"Ecco....Ona çok aşıksın, değil mi?...." Diye sordum.

"Evet...." Dedi Ecco üzgün bir şekil de.

"Ecco bak, bu aşk işlerinden anlamam çünkü daha önce hiç aşık olmadım. Ama bana kalırsa Jeremiah da sana aşık, sadece belli etmek istemiyor. Bunu sen de biliyorsun, ilk geldiğim de bana da çok soğuk davranırdı. Ama bir gün mutlu olacağınıza eminim, birlikte...." Dedim hüzünle gülümseyerek.

Ecco neredeyse ağlayacak bir duruma gelmişti. Hızla burnunu çekti ve bana zorla gülümsedi.

"Herneyse, boşver şimdi bu konuyu. Kahvaltını bitir, hazırlan ve yanımıza gel." Dedi Ecco.

"Bana ne giyeceğim konusunda yardım etmeyecek misin?" Diye sordum yalandan dudaklarımı büzerek.

"Oh....Tamam, peki....Sen kahvaltını yerken ben de senin dolabından sana uygun bir elbise bakayım." Dedi Ecco gülerek.

"Bir dakika, elbise mi?! Asla olmaz!" Dedim.

"Bana karışma ve kahvaltını bitir Jenny." Dedi Ecco dolabımı açarken.

Ecco dolabımı karıştırırken ben de kahvaltımı bitirdim. Yataktan kalkıp Ecco'nun yanına gittim.

"Elbise bulamadın mı?" Diye sordum Ecco'ya.

"Aslında buldum, bunu dene." Diye cevap verdi Ecco elinde ki elbiseyi bana uzatarak.

İstemeye istemeye elbiseyi elime aldım.

"Arkanı dön Ecco." Dedim.

Ecco arkasını döndü ve ben elbiseyi giyinmeye başladım.

Elbiseyi giydiğim de Ecco'ya seslendim;