Jenny Valeska 🎡

10.Bölüm "Size İhtiyacım Vardı."

!O SIRADA VALESKA İKİZLERİ VE ECCO! ECCO'NUN AĞZINDAN!

Kendimi o günden beri lanet bitkin bir ruhsuz gibi hissediyordum. Ama Jenny'yi çok özlemiştim, bazen onun bizi affetmeyeceğini düşünüp gözlerim doluyordu. Daha bir kaç hafta olmasına rağmen ona çok alışmıştım. Sabah bize "günaydın" diyen, televizyon izlemeyi çok seven, benim en yakın arkadaşım olan ve abilerini tüm kalbiyle koşulsuz seven 16 yaşında ki bu kıza o kadar alışmıştım ki....

Yatağımdan zorla kalktım ve Valeska ikizlerinin yanına gittim. Jeremiah bir sürü kağıt parçasıyla uğraşıyordu. Jerome ise başka kağıta bir şeyler karalıyordu. Kavga etmemelerine şaşırmıştım. Çünkü o gün gittiğimizden beri yaptıkları tek şey kavgaydı.

Gittim ve duvara yaslandım. Jenny şuan yanımız da olsa nasıl olurdu diye düşündüm. Bunu düşününce ister istemez gülümsedim.

"İlaçlarını aldın mı Ecco?" Diye sordu Jeremiah. Kendime geldim ve düşünmeyi bırakıp gözlerimi açtım. Ben tam cevap verecekken Jerome sözümü kesti;

"Sen işine baksana kalın kafalı. Güya zeki olacaksın. Hala Jenny'yi oradan nasıl kurtaracağımızı bulamadın!" Dedi Jerome, Jeremiah'ya sertçe. Dürüst olacağım, Jerome'u hiç bu kadar ciddi görmemiştim. Genelde dalga geçerdi ama şimdi hiç olmadığı kadar ciddiydi.

Jerome ayağa kalktı ve Jeremiah'ya yaklaştı.

"Belki de anneciğinin yanına gitmelisindir. Sürtük seni özlemiş olmalı kardeşim." Dedi Jerome alay ederek.

Jeremiah daha fazla dayanamayıp Jerome'un gözüne bir yumruk attı. Jerome gözü mosmor bir şekil de Jeremiah'nın burnunu kanattı. Yemin ederim ikisi de çocuk gibiydi.

Gidip aralarına girdim ve onları ayırdım.

"Kesin şu çocukça kavgayı. Birbirinize laf atmak yerine neden bu işi birlikte yapmıyorsunuz? Sonuçta ikizsiniz, aynı düşünebilirsiniz." Dedim. Jerome ve Jeremiah bana tip tip bakmaya başladı.

"Ne?" Diye sordum.

"Hiç. Sadece kendi annemiz bile bizi şu ineği farklı bir yere göndererek ayırdı, yıllarca birbirimizi hatırlamadık bile. Şimdi sen öyle ikiz falan deyince bi garip oldu." Dedi Jerome.

"Herneyse işte." Dedim.

"Arkham Akıl Hastanesi'ne sızmak için önce şu gardiyanları halletmemiz gerek." Dedi Jeremiah konuyu değiştirerek.

"Ondan kolay ne var, Jervis Tetch gardiyanların hepsini hipnotize eder." Dedi Jerome.

"Henüz zor yerine gelmedim kardeşim." Dedi Jeremiah.

"Zor yeri mi? Neymiş zor olan şey?" Diye sordum.

"Jenny'ye kendimizi affettirmek tabii ki aptallar. Kız onu terk ettiğimizi sanıyor." Dedi Jeremiah. O an Jerome ve ben şaşırarak Jeremiah'ya baktık. Doğru söylüyordu.

"Ne zaman gidiyoruz? Ona göre Jervis'e haber vereceğim." Dedi Jerome.

"Yarın ve ya bu gece. Hangisi daha uygun?" Diye sordu Jeremiah.

"Bu gece olsun. Yarın yaparsak işler iyice karışır." Dedim.

"Tamam." Dedi Jeremiah.

Jerome yanımızdan ayrıldı ve gidip yer de duran karalama defterini yerden aldı. Ona bakıp gülümsediğini gördüm, ama şeytani bir gülümseme gibi geldi.

Jeremiah birden yanına gitti. Onları izlemeye başladım.

"Ne çizdin?" Diye sordu Jeremiah, Jerome'a.