Jenny Valeska 🎡

16.Bölüm "Kardeşim"

Sabah gözlerimi açtığımda Jerome hala yanımdaydı ve bana sarılarak uyuyordu.

Karnım acıktığı için yavaşça Jerome'un kollarından kurtulmaya çalıştım. Ama Jerome homurdanarak bana daha sıkı sarıldı. Sanki gitmemi istemiyormuş gibiydi.

Ellerimi Jerome'un alnına koyduğumda ateşi olduğunu fark ettim. Jeremiah ve Ecco'ya haber vermem gerekiyordu. Jerome'un kollarını yavaşça üstümden alıp kenara koydum. Jerome, ben odadan çıkarken bir şeyler mırıldanıyor gibiydi.

"Hemen geri döneceğim abi." Dedim ve odadan çıkıp Jeremiah ve Ecco'nun yanına gittim.

"ABİ! ECCO!" Diye seslendim endişeyle.

Jeremiah ve Ecco hemen yanıma geldi. Jeremiah kollarıyla beni sardı.

"Ne oldu Jenny?" Diye sordu Ecco.

"Jerome'un ateşi var! Jeremiah, lütfen bir kez olsun şu kırgınlığı bir kenara bırakıp ona yardım et!" Dedim endişeyle.

"Merak etme Jenny, ona yardım edeceğim. Ecco, sen bir doktor çağır." Dedi Jeremiah.

"Teşekkür ederim abi." Dedim.

"Önemli değil kardeşim. Şimdi sen git Jerome'un yanına, yanında birine ihtiyacı vardır eminim ki." Dedi Jeremiah.

Jeremiah'ya olumlu anlamda kafa sallayıp benim odamda yatan Jerome'un yanına gittim.

Jerome'un yanına yatağa oturup ona sarıldığımda sanki beni bekliyormuş gibi kafasını omuzuma koydu ve bana sımsıkı sarıldı.

Ben de ellerimle Jerome'un saçlarını okşamaya başladım. Tıpkı bir çocuk gibiydi şuan. Yardıma ihtiyacı olan masum bir çocuk gibi....

"Merak etme Jerome, doktor çağırdık. Birazdan iyileşeceksin." Dedim.

Jerome, titrerken bana iyice sıkı sarılıyordu. Arada kötü hissettiği için inliyordu. Kollarımla onu iyice sardığımda sanki rahatlıyor gibiydi.

Sadece bana mı bilmiyorum ama, Jerome'un yanında olunmasına ihtiyacı vardı. Her ne kadar belli etmesede....

Bir kaç dakika sonra odamın kapısı açıldı. İçeriye Jeremiah ve doktor girdi.

Doktor, Jerome'u muayene (umarım doğru yazmışımdır.) edeceği için Jerome'un yanından kalkmaya çalıştım ama o elimi daha sıkı tutup ağlamaklı bir ses tonuyla inlemeye başladı. O kadar hastaydı ki; konuşamıyordu, gülemiyordu hatta ve hatta ağlayamıyordu bile.

Ben Jerome'u sakinleştirmeye çalışırken doktor beni kenara itti. Normal de olsa sinirlenirdim ama sonuçta bu Jerome'un sağlığı içindi.

Doktor, Jerome'u kontrol ederken Jerome bana bakıyordu. Hatta o yorgun ve halsiz haliyle bana sanki "yanımda ol kardeşim...." Der gibi elini uzattı.

Gidip Jerome'un elini tuttum ve ona gülümsedim. "Her şey iyi olacak abiciğim." Diye Jerome'a fısıldadım.

"Bayan Valeska, abinize ilaç vereceğim. Lütfen kenar;da bekler misiniz?" Diye sordu doktor.

"Tabii." Dedim ve Jeremiah'nın yanına gittim. Jeremiah'ya sarılarak Jerome'un iyi olmasını bekliyordum. Ve işin ilginç tarafı; Jeremiah'da üzgün ve sanki bir an önce Jerome'un iyileşmesini bekliyor gibiydi.

Bir kaç dakika sonra Jeremiah'nın sabrı taştı ve doktoru azarlamaya başladı;

"İki saattir boş boş rahatsız ediyorsun, bir boktan anladığında yok! Hayır, anlamıyorsan söyle. Gerekirse en iyi doktoru bulur yine de iyileştiririm kardeşimi!" Diye bağırdı Jeremiah.