24

3 1 0
                                    

Bracelet

~♡~

"So, he's into you?"

"Ayoko nang pag-usap. Enough na."

"Pero infairness, he made all the way here just to see you. How sweet?" Nicole said. "How I wish someone will make the same effort for me."

"Sana all, 'di ba? Ang haba ng hair mo, Caz!" Singit ni Clarise.

"Yeah, right. Si Doggie lang kasi ang humahabol sa akin eh." Nicole said.

We laughed at their jokes.

Hindi ako mapalagay. I was looking for Rex to show up. Nasaan kaya siya? I've never seen him here in canteen since I came to this school. Saan kaya siya kumakain?

"So, now, who will you choose?Si Javier o si Rex?"

"Wala. I told you to stop it."

"Tama na nga 'yan. Anong order n'yo?" Said Anastasia.

"Si Czarina."

Sabay-sabay kaming napalingon sa taong nagsalita.

Teka, ako? Pagkain ba ako?

Wait.

Si Rex ito ah?

"Pwede ko ba siyang mahiram ulit?"

Heto na naman ang tilian ng mga barkada ko. Bumalik na ulit ang kilig nila sa aming dalawa.

Halos hindi na alam nina Clarise at Nicole ang gagawain nila habang si Anastasia naman ay seryoso lang ang mukha.

'Di marunong sumupport sa loveteam 'to. My mind speak.

"Hello, guys!"

Suddenly, someone came out from nowhere heading to the unoccupied seat.

Doon siya naupo sa tabi ni Ana at Clarise. Napansin kong tila namula ang mukha ni Ana nang tumabi sa kaniya si Javier.

Malapad ang ngiti ni Javier sa mga kaibigan ko nang bigla siyang napatingin sa akin. Prente siyang nakaupo habang ang dalawang kamay niya ay nakalagay sa kaniyang batok.

I was raising my eyebrow when he winks.

I rolled my eyes.

Marami agad ang nakapansin sa kaniya sa canteen na iyon. Mga babaeng na-love at first sight sa kaniya.

Teka, ako lang ba ang hindi nadadala ng karisma niya? Mukhang itong mga kaibigan ko ay tila may lihim ding pagtingin sa kaniya.

"Can I take you out for lunch?"

Tumahimik ang paligid nang sabihin iyon sa akin ni Javier.

Napako ang tingin ng lahat kay Rex na nakatayo sa tabi ko.

If I were not mistaken, Rex meant to ask me the same question.

Not until, Javier notices him.

What's going on now?

"Ikaw 'yong kagabi 'di ba?"

Javier narrowed his eyes. Mataman niyang pinagmamasdan si Rex na katabi ko lang. It was like there was something intense between Rex and Javier.

Walang makapagsalita. Walang makakibo.

Napalingon ako kay Javier na nakatingin pa rin kay Rex.

Don't make any trouble here, Javier. Malilintikan ka sa akin.

"Ako nga." Simpleng sagot ni Rex.

Nagkibit-balikat lamang si Javier sa sagot na iyon ni Rex. Maangas siyang tumayo at inayos ang damit.

He walked along through me and I was like being trapped.

Who will I choose?

I should've been answered this question the moment Clarise asked me!

"Let's go future wife?" Javier says, taking my hand.

"I'm not going with you. 'll go with Rex."

"Who's Rex?" He asked, confused.

Tahimik lang sina Ana, Nicole at Clarise habang nag-uusap kaming dalawa ni Javier. Nakikinig lang sila at tila kinakabahan din sa pwedeng mangyari.

Walang may lakas ng loob para magsalita.

"Since, he was the first person that asked me for lunch, I prefer to go with him. Probably, you can treat me next time."

Tumayo ako at kinuha ang kamay ni Rex.

Javier's expression gets confused but he quickly covers it with a smile.

Minutes later, Zabrina comes out with her friends, heading close to Javier.

"Javier, have lunch with me."

"Okay."

They both turned and just left us there without saying anything.

Nakakita na naman ng gwapo ang impakta.

The reason why he can't get me. It's so easy for him that when he finds someone new, he leaves.

"Oh my gosh! Ang intense non!" Bulalas ni Nicole.

Hinigit ko ang braso ni Rex at hinatak siya palayo sa canteen na iyon. Nakakagigil lang. As if we're couples!

He's been acting like we are. Sobra na siya. He suddenly appears just to ruin my day.

"'Bat mo ginawa 'yon?"

"Alin?" Salubong ang kilay ko nang lumingon ako kay Rex.

We're on the roadside stall. I take him here para makalayo kami sa mga toxic na tao.

"Hindi mo dapat ginawa iyon sa Boyfriend mo."

"Isa ka pa eh, hindi ko nga boyfriend 'yon. 'Bat ba ang kulit n'yo?"

I didn't notice the tone of my voice. Napagtaasan ko pala siya ng boses.

Nakakahiya.

I let out a sigh before starting to speak again.

"Sorry, kain na tayo." I said.

"Ayos lang. Naiintindihan ko. Siya nga pala, pumunta ako kagabi sa inyo para sana ibigay ito. Gawa ko 'yan."

He handed me a bracelet made of shells. I like the way he made it. Sobrang ganda.

It suddenly changes my mood into something good. Napangiti agad ako nang dahil doon.

Really? He made this for me?

"Thank you."

"Saka, heto pa, 'yong paborito mo." He says, smiling.

Wow, I miss it! My favorite adobong kangkong!

BABALIKTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon