23

4 1 0
                                    

Moves

~♡~

Malakas na alarm ang gumising sa akin mula sa pagkakatulog. Dali-dali kong inayos ang sarili ko para sa pagpasok.

I was heading the door out, when I saw Manong Boy. He was standing at the door made my eyes got narrow. He wasn't used to it. Madalas, sinasalubong niya ako roon labas ng bahay.

Bakit kaya? Maybe, changing the style.

Lumapit ako sa kaniya na dala-dala ang mga gamit ko. He gestures to help me and took my bag off.

He didn't even greeted me a good morning. He seems very sad.

Habang naglalakad kami, isang pamilyar na kotse ang nasilayan ko at mukhang doon kami patungo.

Nang lumingon ako sa kanan, nandoon ang sasakyang ginagamit ni Manong sa paghahatid-sundo sa akin.

We were making the wrong way.

"Manong, 'yong sasakyan po natin, ayon po, oh?" Usal ko habang itinuturo ang sasakyan.

"Hindi na po ako ang magiging driver n'yo simula ngayon."

Nagulat ako sa sinabi ni Manong. Nakasandal ang isang lalaki sa isang pamilyar na kotse. He's wearing a school uniform.

Napairap agad ako nang na-recognize kung sino siya.

Iniabot ni Manong Boy ang mga gamit ko kay Javier. Masaya naman itong tinanggap ng Mokong. Pagkatapos, bumaling ang tingin niya sa akin. Kumunot ang noo ko at inirapan ko siya.

I was about to turn around when he grabbed my hand.

"Wait. Where are you going?"

"Going to school, of course."

"Then, we can go to school together." He smirked.

"Javier, ano na naman bang pakulo ito?"

"For now on, ako na ang maghahatid-sundo sayo."

Napansin kong tahimik lang si Manong Boy habang nagbabangayan kaming dalawa ni Javier.

Iyon ba ang ikinalulungkot niya?

Losing his job means a lot to him. Kung hindi na siya ang maghahatid-sundo sa akin, papaano na ang pamilya niya kung mawawalan siya ng trabaho?

Hinigit ko si Javier palayo kay Manong. It occured to me that I should talk to him.

Kawawa namang 'yong tao kung magkataon.

"Javier, ano ka ba? What do you think you're doing?"

"What? Is there anything wrong with it? I'll just drive you. That's all."

"The point is not that. He's been working for months here. Aren't you enough of your money? You don't have to work at all. Ang yaman-yaman mo na."

He was starting to contain his laughter when he burts it out in a second.

Pinapalo ko siya sa dibdib niya ngunit patuloy pa rin siya sa pagtawa. I'm serious and he can't just laugh at me.

"What's so funny there, Javier?"

"I'm not working as your personal driver." He replies, laughing.

"Then, why are you here?"

"I'll just drive you. You worried about Manong Boy? Don't you worry. I'll pay for him." He said. "We'll get late. Tara na."

As we reached the car, Javier handed Manong Boy a money.

Napairap ako sa sobrang yabang ng lalaking iyon.

Pinagbuksan niya ako ng pinto saka ako pumasok. Sandali pa siyang nakipag-usap kay Manong Boy. Nakita ko namang lubos ang pagkagalak ng matanda.

Nang nakaupo na siya sa driver seat, inirapan ko siya nang nginitian niya ako habang tumataas-baba ang isa niyang kilay.

I hate that smile of him. Nakakademonyo.

Nang makarating kami sa school mabilis niyang pinark ang kotse niya at muling pinagbuksan ako ng pinto.

We're acting like couples.

Mabilis naman niya akong inakbayan nang naglalakad na kami pareho.

"You can't make such move here." I said, taking his hand off me.

Nagkibit-balikat lamang siya.

Habang nalalakad kami sa corridor, lot of girls are staring at us. May nagbubulungan, may nagsasapakan dahil sa kilig, may tumitili at may naiinis.

Javier, what a charism!

He was just smiling at them as if he's the most handsome guy in the world.

"Why would you have to transfer here, anyway?"

Mabilis siyang napalingon sa akin. Nakangisi siya ngunit hindi ko iyon pinansin. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad, not even looking at him.

"I told you, I'll follow you."

"I wish you didn't."

Ihinatid niya ako sa mismong room ko. Nang makaalis na siya, nakita kong nakaupo si Rex sa upuan niya habang nagsusulat ng kung ano.

I wonder how is he now. He didn't tell me what brought him and he showed up at my house yesterday.

*

"Caaaaz!"

Sabay kaming napalingon sa taong tumatawag sa akin mula sa malayo. Hindi ko na rin naituloy ang sasabihin ko kay Javier. It was Rex. Bakit siya nandito?

"Bakit nandito ka?" Tanong ko kay Rex, nang biglang hawakan ni Javier ang kamay ko.

I was tugging my hand but Javier was too strong. He was holding my hand so tight. Nakakahiya. Nandito pa naman si Rex at ayokong mag-isip siya ng kung ano sa aming dalawa.

"Wa-wala naman. Sige maiwan ko muna kayo."

Mabilis siyang tumalikod at iniwan kami roon. I was about to follow pero pinigilan ako ni Javier.

Sinamaan ko siya ng tingin saka binawi ang kamay ko mula sa kaniya.

"Didn't you say, you have something to tell me?"

"If you had only let go my hand, I would tell you."

BABALIKTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon