Untold
~♡~
"Nagugulahan ako. Hindi ko maintindihan. Why are you here?"
"Ayaw mo ba?"
I turned around and walked as fast as I could, trying to leave him there at some corner.
Mabilis niya akong sinusundan kaya't tumakbo na ako palabas ng school nang bigla kong nasilayan sa kabilang kalye si Rex.
Pinagkukumpulan siya ng mga babae kaya't napairap ako, habang ang isa namang ito panay ang habol sa akin.
"Caz, wait naman." He held me in my wrist.
"Ano ba?"
"Let's have some talk. I miss you." He said, sincerely. "Let me drive you home."
Kinaladkad niya ako papunta sa kaniyang sasakyan. Hindi na rin naman ako nakapalag pa dahil masyado siyang malakas para magpumiglas.
Akala ko pa naman magiging okay ang araw ko. Ano ba naman kasi ang ginagawa niya rito?
"Wala ka man lang bang sasabihin sa akin?"
"Wala." Bagot kong tugon.
"Namiss ko 'yang pagsusungit mo." He chuckled.
"Javier, I left my town to espace from you, tapos susunod ka rito? Tell me, what do you want?" I
said, rolling my eyes.
"Why are you asking me that? Isn't it obvious?"
Gulat na gulat si ate nang makarating kami sa bahay. Naiinis ako sa mga ngiting ibinibigay ni ate.
My whole family knows him. Alam nila na nililigawan ako ni Javier for ages. Damn! Hindi ba siya nagsasawa?
"He really loves you." Pangungulit sa akin ni ate.
Nasa kusina kaming dalawa. Panay ang sundot ni ate sa tagiliran ko. Ayaw ko sa lahat 'yong kinukulit ako sa taong hindi ko naman gusto.
Habang umiinom ako ng tubig, nabaling ang tingin ko kay Javier. Prente siyang nakaupo sa sofa nang bigla siyang lumingon sa kinaroroonan namin.
Kinindatan niya ako. Mabilis naman akong tumalikod.
"Caz, aalis muna ako saglit. Isasama ko na si Geraldine. Maiwan muna namin kayong dalawa." She said, placing the foods on the table.
"Ingat po, ate Sofia."
I turned my gaze at Javier.
Kapatid mo ate ko, ha? Feelingero! My mind speak.
"Bye po ate Caz! Bye po kuya Jave!" Pagpapaalam ni Geraldine.
Nang makalabas na sila ng bahay, mabilis akong umakyat sa taas. Naririnig ko si Javier sa baba ngunit hindi ko siya pinapansin.
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad.
Nakatulog pala ako ng halos isang oras. Mabilis akong bumangon nang maalala ko si Javier.
Umalis na kaya siya?
I stepped out of my room. I was heading down the stairs. Wala na siya. I let out a heavy sigh.
Siguro umuwi na 'yon.
Naisipan kong lumabas at tumambay sa cottage.
Habang naglalakad ako nakita ko si Javier na nakaupo sa isang cottage. I was wrong. Hindi pa siya umaalis.
Dumidilim na ang paligid. Wala ba siyang balak umuwi?
"Gising ka na pala." Pagbati niya sa akin.
"Ba't di ka pa umaalis?"
Hindi siya sumagot, bagkus bigla siyang tumayo at lumalakad siya ngayon papunta sa akin. Bigla akong kinabahan.
He looks different this time.
"Lika."
Kinuha niya ang kamay ko. Nagpadala na lamang ako sa kaniya sa paglalakad.
Papunta kami sa seashore. Ilang minutong katahimikan ang naghari sa aming dalawa.
Naramdaman kong lumapit siya sa akin ng bahagya. Hinuli niya ang bewang ko saka ako hinagkan mula sa aking likuran.
I found myself cornered.
"Namiss kita, future wife." He said, lying his head over my shoulder.
Hindi ako makagalaw. Hindi ko maintindihan.
I feel guilty. I know his efforts, but I can't even make a return for it.
Gustong-gusto niya ako noon pa man. Ang bata bata pa namin noon and he has a feelings for me until now. Nagu-guilty ako dahil hindi ko magawang maging fair.
"It's nice here. Pwede bang dito na lang ako sa inyo tumuloy?" He chuckled.
"Javier." I called out, cutting him off.
He just moaned.
Hindi ko alam kung paano ko 'to sasabihin sa kaniya. Ewan ko ba kung bakit ngayon ko lang naisipang sabihin sa kaniya ang mga ito.
He's been taking so much of my time but I never tell him this before.
"Javier I miss you too but, I have something to tell--"
Suddenly, he kissed me on my cheek, so it made me stop from talking.
Mabilis naman akong pumiglas sa yakap at sinamaan siya ng tingin.
"I knew it. I know you miss me. That's why I'm here." He continued.
"Stop. Let me take this moment. I have something to tell you, Javier."
"What is it, future wife?" He said, smiling.
It hurts seeing him genuinely smiles at me. Iniisip ko pa lang kung anong magiging reaksyon niya nasasaktan na ako. Kinakabahan ako sa hindi ko malamang dahilan.
It will hurt him, for sure.
When I looked up at him, his lips were still forming a smile and waiting for me to spill it out.
"Javier, it's not likely I want to hurt you. I hope you understand me for telling you these words, but can you stop--"
"Caaaaz!"
Sabay kaming napalingon sa taong tumatawag sa akin mula sa malayo. Hindi ko na rin naituloy ang sasabihin ko.
It was Rex.
Bakit siya nandito?
BINABASA MO ANG
BABALIK
Fiksi Remaja"Rex had to go, too far that you both were going to be apart. You couldn't get a touch with each other and surviving your relationship would be too hard." "Dapat maging sigurado ka sa sagot mo. It was like a trap, one wrong move and you'll die." "No...
