Assassinate the Class President ✔

Chapter 28

EROLE was eyeing all that happened on his sniper scope. Iyon pala ang batang tinutukoy ni Aria. Nakilala niya ito sa likod ng building nila at naabutan na pinagtutulungan ng tatlo pang estudyante. That was their only encounter kaya hindi rin niya alam ang pangalan ng batang iyon. But if Aria would look for his name in the school directory, she'd find it. Pero wala na siguro itong oras. He can't help but sigh.

Napatingala siya sa langit nang magsimulang pumatak ang malalaking butil ng ulan. Ah, mukhang malamig ang labanan ngayon! Muli siyang sumilip sa kanyang sniper scope.

Bumagsak na ang bata sa ground. Duguan at wala ng buhay. Si Aria naman ay nakaluhod habang yumugyog ang balikat sa kaiiyak. Napalunok siya. How can he kill this woman?

Naalala pa niya ang sinabi nito sa kanya bago siya umalis nang bisitahin niya ito.

"Before you go, I have a favor," wika nito.

He turned back to her and looked at her eyes. There was desperation in them. Bumuntong-hininga siya at bumalik sa pagkakaupo.

"What is it?" tugon niya.

"If there will come a certain situation that would leave you with no choice but to kill me, then do it," wika nito.

Nagtagis ang kanyang bagang. Mariin siyang pumikit at umiling. "We already talked about it, Aria."

She smiled although her glow was fading and it nearly died down.

"Stop pretending that you're okay!" Tinuro niya ang sugat sa braso nito. Unti-unti nang humuhupa ang pagdurugo. "Cry if it is necessary. Doesn't it hurt? Don't just..." Nasapo niya sa dalawang kamay ang ulo habang nakatukod ang siko sa mesa.

"Erole, please... There's no time to waste. Just listen to me. I've been in the main cube. Doon ko nakausap si Mr. Holston. Doon nila ini-store ang data. I need to destroy it."

Ilang segundo ang lumipas at hindi pa siya sumagot. Tinitimbang niya kung anong sasabihin rito.

Narinig niya ang pagbuntong-hininga nito kaya inangat niya ang kanyang tingin.

"Sunrise Orphanage..." wika nito.

Naikuyom niya ang kamao at nag-iwas ng tingin. "I don't want to talk about that place," tugon niya.

Napangiti ito nang mapakla at napayuko. "I've been there, too."

Napalunok siya at dahan-dahang ibinalik ang tingin niya sa kaharap. "Y-You've been there? So, did you experience t-those..." Hindi niya maitawid ang sasabihin dahil parang kahapon lang nangyari ang mga iyon.

"Those tortures?" Nagkibit-balikat ito saka tumango. "Yes. In exchange for every mistake is a broken bone or burned skin. I can't wait to turn 18 and get out of that hell but then I was pulled out at an early age thanks to the PCIS. The agency is my savior. That's why I can't betray the country, Erole. All evidences I gathered will be submitted to the President. Of course, it is our job to exterminate traitors."

"Then why do you want to be killed?" Tumaas na ang boses niya. Her statements were contradicting to each other. He wasn't sure on what to do anymore.

"I don't want to die but I'm permitting you to kill me so that it won't make you feel bad," wika nito saka natawa nang mahina.

"Shut up!" sambit niya. "Have you ever think of finding your real parents?"

Napalabi ito at tumango. "I want to find them and I want to ask them why would they gave me into that kind of orphanage. Ikaw ba?"

Nagkibit-balikat siya. "I have my own parents. Why would I find those people who abandoned me?"

"Sometimes, looking for the truth can help us mend our wounds even if it means that we need to put a lemon in it first. Because it's better to have a scar than leave it to rot and infect our whole being."

Napalunok siya at muling nagpakawala nang malalim na hininga. "Let's talk about that matter again if we make it out of this shit alive."

Muli siyang bumalik sa kasalukuyan nang makitang tumatakbo si Adhel patungo kay Aria.

"What is that fucker doing?" tanong niya sa sarili. Hindi ba nito alam na bomba ang nakakabit sa katawan ni Aria? His jaw almost fell to the ground when he saw him hugged her.

||

TUMAYO si Aria nang marinig ang malakas na boses na tumatawag sa pangalan niya. Nakawala mula sa pagkakahawak ng mga Holston Army si Adhel dahil nagsimula nang lumaban ang mga Cosmos. Sinusubukan ng mga itong agawin ang mga baril na dala ng mga army.

Nakatulala lang ang mga agents ni Miss Monique kaya nilingon niya ang mga ito. "You're on your own this time. Miss Monique is dead and that leaves me as the highest rank agent. You need to follow my orders. Pakawalan ninyo si Principal Minyamin at ilayo ninyo siya rito. Get him out of here and take his bomb off carefully!" Bahagya niyang nilakasan ang boses dahil sa ulan.

Yumuko ang mga ito bilang respeto at agad na tumalima sa utos niya. Binigyan pa siya ng isa sa mga ito ng earpiece bago umalis. Maingat na inalalayan ng mga ito si Principal Minyamin na parang hihimatayin na sa kaba at takot.

Nagsimula nang kumirot ang sugat niya dahil sa tubig-ulan pero ininda na lamang niya iyon. Kinurap niya ang mga mata nang maaninag ang isang lalaking tumatakbo palapit sa kanya.

"Adhel?" bulong niya sa sarili. Muntik na siyang mapamura nang mahulaan niya kung anong gagawin nito.

Gusto niyang umiwas pero huli na ang lahat. Kinabig na siya nito para yakapin. Ibinaon nito ang mukha sa balikat niya habang mahigpit ang mga kamay na nakapalibot sa katawan niya.

"What the hell are you doing?" usal niya.

"I-I'm glad you're okay," wika nito sabay hikbi.

Mariin siyang pumikit. "I'm okay just before you did this..."

"What do you mean?" tanong nito.

"This vest I am wearing is a bomb. May sampung segundo ito bago sasabog kapag nasagi nang kahit kaunti."

Naramdaman niyang natigilan ito at nanigas. Akma itong hihiwalay sa kanya pero ipinulupot niya ang mga kamay sa likod nito. "Don't move. J-Just trust me in this."