For my special chapter,ito na po ang pinakaending. Bahala na po kayo magisip kung anong mangyayari haha. And just to let you know na din guys, na hindi ko po ginawa ang special chapter na ito dahil sa naging reaction or opinions ninyo sa previous chapter. Ive always imagined this story to end like this hahaha.
Again salamat sa nagbaba pa rin. Thank you for considering my stories,salamat po. I know there are times na hindi ko mapeplease ang mga gusto ninyong outcomes but at the end of the day I am here lang po to express my ideas. Feel free to unfollow me or just dont read my stories na lang po. Kaloka kayo ha hahaha lol. Pero thanks pa rin po sa comments may it be negative or positive, naa-appreciate ko po yan.
Enjoy this special chapter!
Three Years After
ATONG
"Alam ko,alam ko kanina ka pa paulit-ulit diyan Lovely. Nakakarindi ka na buti sana kung maganda boses mo" inis kong sabi sa kabilang linya habang binabagtas ko ang kanina pang matraffic na daan pauwi ng Bulacan. Ugh ano to Metro Manila?
"Hoy Atong! Kanina ka pa hinahanap ng bata dito noh? Buti sana kung napapatahan ko to! Ewan ko ba bakit close sayo to eh mas pretty naman ako" Reklamo ni Lovely sa kabilang linya
"Akin na kakausapin ko. Mamaya magising si Nanay sa kakulitan ninyong dalawa diyan" utos ko dito at maya-maya pa ay nadinig ko na ang boses ni Arlo.
"Dada?" Bungad nito na halata pa sa boses na galing ito sa matinding pag-iyak.
"Yes baby? Stop crying na ha? Dada is going home na" pag-aalo ko sa bata habang nakatutok pa rin ako sa bumper to bumper na traffic dito.
"I thought you'll go home na this morning. I even took a bath this morning because you said you'll be here na before lunch" nagtatampong sabi nito dahilan para mapangiti ako nang bahagya.
Nakakabilib at nakakatuwa din talagang kausap ang batang ito dahil sa murang edad ay matatas na itong magsalita. Hindi na din siguro ako magugulat lalo na at madaldal ang kasama niya sa bahay.
"Yeah sorry baby. But i'll go home promise" ani ko dito at hindi na nga ito nagsalita pa dahil mukhang kinuha na naman ni Lovely ang telepono.
"Punyeta ka Atong! Makapromise ka sa bata! Pag ito umiyak na naman, naku ikaw talaga sasagot sa tuition nito next grading" pananakot nito sa akin.
"Stop cursing baka madinig nang pamangkin ko yang pagmumura noh. And para lang malaman mo, ako talaga ang sumasagot sa tuition niyang anak mo. Lukaret ka" natatawa kong sabi dito
"I know! Pinaalala ko lang para may recall" ani na lang nito bago tuluyang pinutol ang linya.
Same old Lovely. And yes! Remember the time when Lovely entered to my room and started crying? Yes, she was already three months pregnant that time with his boyfriend Aries. Perhaps the reason din kaya sobra niyang emotional. It just so happen nga lang na hindi naging fortunate ang relationship nila as a couple kaya parang ako na din ang naging father figure ni Arlo though bininisita pa rin naman siya ng tunay niyang ama.
Nanay naman is still busy with the karinderya mas chill na nga lang ngayon dahil mas madami na siyang staff. Gustuhin ko mang patigilan na siya sa pagmamanage nito pero you cant just stop someone with their passion.
For the past three years, I really did what I told myself na magfofocus muna ako sa pangarap ko, sa sarili ko and I guess mukhang may napuntahan naman. Sa loob ng tatlong taon ay nakapagpatayo ako ng sariling restaurant ,Filipino restaurant na halos maging baby ko dahil pinagtuunan at gugulan ko talaga ito ng panahon, its Nida's. Sa mga panahon ding iyon ay mas ginugol ko ang pansin ko sa pag-attend ng ibat't-ibang summit at conferences pagdating sa culinary that helped me a lot sa pagtatayo ko ng Nida's.
