A Feeling So Strange 2 ✔

CHAPTER 30 : Green

A/N : Grabe tawa ko nung tinatype ko yung unang chapter saka 'to. hehehe~ churii~

~~~

Xyla’s POV

“Xytee, my back hurts… patungan mo nga’t tapak-tapakan.” Utos ko sa kanya. Para kasing ngawit na ngawit at ang sakit-sakit eh.

“Why not go to spa Ate?” Sabi niya habang naglalaro sa tablet nakahiga sa tabi ko.

“I don’t want. Too lazy to go out.”

 

“Then call.”

 

 

“I don’t want. I want an instant massage now so stood up and walk at my back.” Tamad kong sabi sa kanya habang nakapikit at nakatakip ang bibig ko sa unan.

“Just to remind you Ate, I’m heavy now compared to the past.”

 

 

“Whatever. Just do it before I’ll be killed by this back aches.” Naramdaman kong tumayo siya sa kama at ipinapatong niya palang ang isa niyang paa ay ramdam ko ng mabigat yon. Halos mapitpit ako nung tapakan niya ako sa likod. Put-a-pie!

“Get down Xytee! You’re too heavy!” I yelled at her so she gets down and laugh horridly. Hinimas-himas ko yung likod ko. Parang mas lumala lang yung sakit. She’s laughing endlessly kaya sinipa ko siya’t nahulog siya sa kama. Ako naman ang tumatawa ngayon. Tumayo siya’t sinamaan ako ng tingin.

“Don’t get mad. Be fair Xytee.” Wala siyang sinabi’t lumabas lang ng kwarto ko. Di ko nalang siya pinansin at pumikit nalang pero ang sakit talaga ng likod ko. Inabot ko yung libro sa side table ko at tinampa-tampa sa likod ko. It somehow felt relief pero nakakangawit. Narinig kong bumukas yung pinto pero di ko pinansin yon.

“Xytee… massage your Ate Lala’s back na… Mamamatay nako sa sakit…” Biglang may nag-alis nung libro na hawak ko’t umupo sa tabi ko. Di parin ako nakatingin at nakapikit lang. Naghihintay ako na may lumapat na kamay sa likod ko pero wala kaya naman humarap na ako’t napakunot ang noo ko.

 

“Lay? Anong ginagawa mo dito? Asan si Xytee?”

“Kinatok niya ako sa kwarto at sabi niya, kailangan mo daw ako saka na siya bumaba.” Aish! That kid! Sabi ko siya, hindi iba. Pano ba ‘to? Eh lalaki si Lay eh. Tsk.

 

 

“Masakit ba ang likod mo?” Tanong niya. Nakadapa parin ako. Iniwas ko ang tingin ko’t ibinaon nalang ang baba ko sa unan.