Xyla’s POV
“Don’t! Help! Belinda! Xylo! AHHH!! Wag!! Papa! Mama!”
“MAMA!” Napasigaw ako sa sobrang takot at paggising ko, parang malalagas ang buto ko at nakita kong nasa kwarto ko silang lahat at nagsilapitan sakin. Agad nakalapit si Suho kaya agad ko siyang niyakap.
“Wag niyo akong iiwan. Please…” I said and cried again. He brush my hair and hush.
“Di ka namin iiwan… dito lang kami.” Umiyak lang ako at mahigpit siyang niyakap.
“I’m scared…” I whispered to his ears at naramdaman kong hinigpitan niya rin yung yakap niya.
“Don’t be. Walang gagalaw sayo hanggat nandito kami.”
“My back… it terribly aches…”I whispered again. Dahan-dahan niya akong inihiga pero di ko parin siya binibitawan.
“Humiga ka muna at magpahinga.” He said but still not letting go of him. He tried to remove my arms around his neck but I shook my head.
“Don’t.”
“Dito lang ako sa tabi mo at di kita iiwan… I promise.” He whispered so I let go of him but hold his hand. Umupo siya sa tabi ko at hinaplos ang buhok ko. Lumapit naman yung iba at malungkot na nakatingin sakin.
“I’m sorry Xy-Xy at hindi ka namin agad naprotektahan.” Xiumin said as he lowered his head.
“Hayaan mo dahil binigyan ko nang remembrance yung g***ng yon at tiniyak naming sa bilangguan ang diretso niya.” Baekhyun said and I mouthed ‘thank you and I’m sorry.’ Kasalanan ko naman. Ako ang may kasalanan kung bakit nangyari sakin ‘to. If only I listen to Xiumin at first pero hindi. I thought trusting others would be okay pero hindi. I tried but I failed. Tama nga siguro ako na hindi dapat magtiwala kahit kanino. Except for this boys.
“Don’t be sorry. Kami ang nagpabaya kaya nagkaganyan ka.” I smiled bitterly and close my eyes still holding Suho’s hand tight. Naramdaman kong pinisil niya ang kamay ko. I feel too much safetiness around them. They were the last I would give my trust if ever.
Suho’s POV
![](https://img.wattpad.com/cover/27352168-288-k803173.jpg)
BINABASA MO ANG
A Feeling So Strange 2 ✔
RomansLeaving is my choice. Hatred is my reason. Self became my enemy. But no matter how I deny things and ran away, they keep on haunting me. Until coming back became a choice for a reason in a new season. And I realize that no one comes home for so long...