A Feeling So Strange 2 ✔

CHAPTER 27 : An act is louder than voice

Xyla’s POV

Sobrang sakit ng ulo ko’t feeling ko mababasag ang ulo ko sa sobrang sakit. Palabas ako ng kwarto ng Makita kong nagmamadaling pumasok si Lay ng kwarto niya at paglabas niya ay may bitbit na siyang medicine kit at patakbong bumaba. May nangyari ba? Bumaba ako’t rinig ko yung daing ni Bel.

“Awww… mahapdi.” She said while sobbing. Tiningnan ko sila sa sala at lumapit. Nakita kong nililinis ni Lay yung sugat niya sa palad. Parang nahiwa or something.

“Anong nangyari diyan?” Nagtataka kong tanong. Tumingin lang sakin si Bel habang tumutulo yung luha niya habang yung iba naman ay parang nag-aalala.

“It’s her fault. She’s so pakialamera that’s why I’ve accidentally cut her palm.” Nilingon ko si Xytee na nasa likod ko. Accidentally? Tiningnan ko yung palad ni Bel at ang haba nung hiwa.

 

 

“What happened? Bakit mo nahiwa ang kamay niya?” Tanong ko kay Xytee na nakatingin ng blanko sa kawalan.

“I’m peeling some apples when she suddenly interrupts and I accidentally hit her palm by the sharp pointed knife.” Nilingon ko ulit si Bel na umiiyak lang habang binebendahan ni Lay ang kamay niya.

 

 

“Say sorry Xytee.” I said and look at her but she just look at me.

 

“Why should I? It was an accident and I didn’t mean it.”

 

“Even if so, you should say sorry to Bel.” Kumunot lang ang noo niya at tiningnan ng masama si Bel.

 

“I won’t and never will feel or say sorry to her. Never!” She cried and runs upstairs.

 

 

“Xandra!” I yelled pero tumuloy lang siya sa pagakyat. Napupuno na talaga ako sa kanya. Bakit ba ang hirap niyang pakiusapan? Napasabunot ako sa ulo ko. Mas lalong nadadagdagan ang sakit at parang gusto ko ng barenahin ‘to.

“It’s okay Xyl.” I look at Bel and furrowed my brows.

“Don’t say it’s okay if it wasn’t!” I yelled and walk upstairs. Binuksan ko yung pinto at nakita kong nakahiga siya sa kama at nakatalikod sa direksyon ko.

 

 

“Let’s talk Xandra.”

 

“I don’t want to talk. I want to sleep.” Nagtalukbong siya ng kumot pero nilapitan ko siya’t inalis yon.