The Mageborn Wielders(Completed)

Chapter 11 Arrival

LILYANA'S POV

Binilisan namin ang paglalakad ni Aunas dahil mula sa direksyon namin doon kita ang mga guards na naghahanda na rin sa aming pagdating. Hindi pa namin nasabi ni Aunas ang lahat lahat, dahil ayaw pa namin silang mabigla sa mga nalaman nila. Kaya we decided to keep it, as I suggested to Aunas.

We immediately approached the two guards at nagbow sila as a respect at kinausap ang mga dalawang guards na mayroon kaming kasama.

Kumilos ang isa at wala pang ilang minuto ay nagsipagdatingan na ang mga helpers.

"I already registered them and please don't answer any questions from them." mahinang paguutos ko sa kanila

"Yes, Ms. Smith" tatango tango pang sabi ng isang helper

"We have to go the Director" prisinta ni Aunas

Agad namang tumungo ako. Matagal na rin akong hindi pumunta rito, ngunit batid ko wala pa namang iyong pinagbago, nandoon parin ang mga masasayang ala alang naiwan noon.

Nagtataasang mga columns at mga ilaw na nakakabit sa mga ding ding na siyang nagbibigay liwanag sa hallway na tinatahak namin.

Tahimik naming tinahak ni Aunas ang hallway papuntang office ng Director.

"It's nice to be back" Aunas said in a soft voice

"Yeah, and I miss this place"

"Grabe, parang minumulto lang ako kanina nong una kong makita si..." animoy nagiisip pa

"Ariel" pagtatama ko

"Yes, Ariel, kamukhang kamukha niya, pati ugaling tahimik at seryoso nakuha niya rin"

Impit na tawanan at bulungan at umalingawngaw sa hallway habang tinatahak namin iyon. Hindi ko maitatanggi kung gaano ako kasaya ng unang beses kong nakita si Ariel, I can't help but to weep in tears, how much I miss him. Wala pa rin akong mahanap na taong masisisi kundi ako.

Hindi namin namalayan na nasa harapan na namin ang office ng Director. At bahagya pang tumingin sa akin si Aunas at kinatok niya ito.

Biglang bumukas at tumambad sa amin ang sobrang kalat na kwarto,punong puno ito ng mga librong kalat na kalat, mga piraso ng mga papel at mga nagkalat na panulat.

Tumingin sa gawi namin ang isang matandang puti ang buhok, mahabang balbas, naglalakihang salamin at ,itim na hugis parisukat na hat, at as usual hawak parin niya ang tungkod niyang may korte itong kamay ng agila at isang ahas na nakapalibot sa hawakan nito. I miss his presence. I miss this old man.

"I'd never expect you to be this early!" gulat at napatayong sabi ng Director

"And I can see how mess your room is, Director" pabirong sabi ni aunas

Agad naman itong nakuha ng Director kung ano ang ibig sabihin nito.

"Natural na sakin ang magkalat Aunas, hanggga't hindi ko mahanap ang gusto ko ay hindi ako titigil" ngising sagot nito

"Hands off to you Director, you truly a genius" pabiro ni Aunas

"Our city is suffering, nagawa niyo paring magbiruan ng ganyan?" pagtitimpi ko sa kanila

"This beautiful lady in front of me, is really a short tempered, when do you want to change my daughter?" pabiro nito at mas diniinan pa ang pagkakasabi sa huling linyang iyon.

Yes he is my father pero hindi ko siya biological father, he adopted me since I was a baby. Hindi ko na kailan pa hinanap ang totoong mga magulang dahil they are already dead, my mother died pagkasilang palang ako at ang ama ko naman ay hindi na natagpuan. Pagkwekwento ng Director natagpuan niya lamang daw ako sa ilalim ng puno good thing that he was able to rescued me dahil kung hindi I was killed by those Warlocks.

Nagawang gampanan ng Director ang pagiging ama niya sa akin, siya ang nagturo sa akin lahat ng mga nalalaman niya sa mahika.

"Lilyana, are you listening?" mahinahon sabi niya

Napaigtad ako sa tapik ni Aunas, at saka bumalik sa wisyo.

"D-director..."

"Kailan mo ba ako tatawaging Dad?" pagtatama niya na parang nagtatampo

Yes, kahit kailan hindi ko pa tinawag na Dad ang Director, hindi dahil ayaw ko siya, kundi dahil sa respeto at mataas ang tingin ko sa kanya. Sino ba naman kasi ako para maging anak niya, kaya minabuti ko na lamang na tawagin siyang Director, para iwas issue na rin sa ibang kasama ko dito.

"But we are here in your office..." tuliro kong sabi

"Isn't it we already settled this down Director?" seryosong dagdag ko

"Go on..." sabay tumawa ng mahina

"They are already here" seryoso kung sabi

"I know, I can feel their presence back when they are still in the entrance"sagot nito
We awed in amazed

"Grabe, Director, mas lalong pa atang nag improve ang iyong Clairevoyance spell ha!" manghang sumbat ni Aunas

Tatango tango pang sumbat ng Director ko, at halatang nasisiyahan sa papuri nito.

Napaisip ako kung bakit hindi na lang sila ang mag ama , dahil sa hilig nilang magbiro at hindi alam kung kailan magiging seryoso.

Tsk. Napangiti na lang ako sa naisip kong iyon. By the way, Clairevoyance Spell is the spell in which you can able to see and feel the presence of any living things in your mind, high skilled wielders have a wider range compared to a typical clairevoyance spell.

Tumingin ako sa mukha ng Director at biglang sumeryoso ang mukha niya. Now this is it.

"Treat them as a normal student, I don't want them to feel that they are special, even though they really are.They have something I can feel it, bring out the best in them. I trust in you." seryosong tugon ng Director

Tumango kami biglang pagtigon.

Aalis na sana kami sa kwarto ng biglang hawakan kami at mahigpit na niyakap.

"I miss the two you, Nice seeing you again, see you around" Mahina niyang sabi

Ngumiti kami bilang pagtugon sa kanya at tuluyan na kaming lumabas sa room niya at isinara ang pinto.

Nagkatinginan pa kami ni Aunas pagkalabas namin at bigla niya akong niyakap na siya ring ikinagulat ko.

"This crisis will end soon, the descendants are already here, they already arrived" mahina iyon ngunit naging malakas ito sa aking pandinig at napahigpit ang pagyakap ko sa kanya..

"Hey, hindi ako makahinga!" tawa niyang sabi

Tinapik ko ang likod niya at dahang dahang kumalas mula sa pagkakayap. At hinawakan ko ang pisngi.

"Thank you, Aunas for being there for me"
I immediately hugged him tightly.

Kusang akong humiwalay sa kanya at, kitang kita ko kung paano nagliwanag ang kanyang mukha na parang iyon na ang pinamagandang nangyari ngayon. It was so obvious that Aunas really have feelings for me, but this is not yet the perfect time, not now Aunas.

Ngumiti siya ng todo at hinawakan ang aking kamay at tahimik na nagtungo sa kanya kanya naming kwarto. And there we separated and bid good night to each other, dahil magkaiba ang direction ng kwarto namin.

Namangha ako dahil malinis na malinis ang kwarto ko at hindi ko inexpect iyon. Pinaghandaan nga nila ang pagdating namin.

It's getting late, at maghahanda pa ako bukas para sa kanila. Naglayag ang isip ko hanggang unti unting naging mabigat ang mga talukap ng aking mga mata at tuluyan ng nakatulog.

To be continued