The Mageborn Wielders(Completed)

Chapter 35 Alatar Daveer

ARIEL'S POV

Naging magulo ang lahat dahil sa mga inasta ni Lance. Ngunit laking pasasalamat ko pa rin dahil pinili niya kaming iligtas at suwayin ang utos ni Eustas. Pero umasa akong makikita kong muli ang mga ngiting iyon pero hindi na.

Habang nagtatago ako rito sa isang bush kung saan ako iniwan ni Lance, I can't help myself to wonder kung ano ang susunod na mangayayari. Doon ko nakita sina Zach at Lance na paika-ikang lumalapit sa akin. Tumayo ako sa pagkakaupo at nang marating nila ang pwesto ko ay agad akong lumapit sa kanila.

"Hindi ka ba sasama sa amin?" tanong ko sa kanya

"No, I'll stay, beside ito na ang huling pagkikita natin." nagulat ako kung gaano ka seryoso ang mukha nito

"But we have the opportunity to get out from this place, Lance!!" sigaw ko sa kanya bakas hoping na magbago ang desisyon niya. Hindi siya dapat maiwan lalo na't makasasama sa kanya kapag malaman ni Eustas ang ginawa niya.

Hindi siya sumagot at tahimik na pinagmasdan kaming dalawa, at gulat ako ng parang nakaramdam siya ng kung ano sa likuran at ganoon din ako.

A familiar presence

"Not anymore!" hindi ko pa man nasusulyapan ang muka nito ngunit alam ko na kung sino iyon

Labis na balisa na tumingin sa amin si Lance. Isang tingin na puno ng pangamba at takot.

"Run!!" malakas ang sigaw nito at kita ko kung paano niya pigilan si Eustas sa posibleng gawin nito

Hindi ako makagalaw dahil ang kaninang ikinakatakot ko ay nasa harapan ko na. Delikado ang lagay ni Lance sa kanya.

Isang malakas na pwersa ang humablot sa akin, at patakbong umalis sa kinaroroonan naming iyon.

"Ariel, bilisan mo!" sigaw ni Zach sa akin dahil sa bagal kung tumakbo

"Paano si Lance, he's in danger!" hablot ko sa aking kamay at napahinto ako sa pagtakbo at ganoon na lamang ang gulat ko ng malakas akong iharap sa kanya.

"As much as I want to, we need to leave this place! We can't let Alatar have your seed. Alam kong hindi magagawang saktan ni Eustas ang anak niya. We need to leave Ariel!!" bulalas nito sa akin

Naging emosyonal para sakin iyon, at wala akong magawa. Pilit kong linakasan ang loob ko at ipinagpatuloy naming tinahak ang dark eerie forest na ito.

Tumingin ako sa likod ko ngunit laking gulat ko nang matanaw ko sa malayo ang imahe ni Eustas at may kasamang limang warlocks.

"Zach, they're coming!" malakas na sigaw ko sa kanya

Hindi siya sumagot at pilit na nagiisip ng paraan. Pawis ang bumalot sa akin, ngunit hindi ko napansin na number of shuriken and daggers ang bumulosok mula sa pwesto nila.

Malakas akong hinila ni Zach upang matumba kami sa kagustohang hindi matamaan ng mga daggers. Halos walang hangganan ang mga daggers na iyon.

A new idea crossed my mind, those are weapons anyways.

"Protigu Maximu!" sigaw ko and emerald light covered the two of us.

The borg is big enough to cover the two of us at nakita ko kung paano ito irepell ang mga daggers.

"We need to hurry!" sigaw ko sa kanya at tumakbo kami dahil kampante na ako na hindi na kami tatamaan

Tumingin ako sa likod at hindi parin sila nawawala, I summon my xbow to shoot them at Zach fired his magic shot to them. Somehow we managed to slowed them down.