The Mageborn Wielders(Completed)

Chapter 20 Encumbered

ZACH'S POV

The squeking sound of the door made me to wake up. I rubbed my eyes to make my perception clearer. Pero nagtataka ako dahil wala si Lance sa kama niya.

I can't help myself to wonder kung saan naman siya nagpunta,dahil napapadalas ang kanyang pag alis tuwing gabi.

I look for my cloak and immediately put it on. Buong ingat akong lumabas mula sa kwarto at pilit na hindi gumawa ng ingay habang tinatahak ko ang madilim na hallway.

I turned my gaze everywhere to look for any traces kung nasaan siya pero wala ni isang bakas kung nasaan ito. I continued searching walking in the hallway until I saw Ariel in my vision. Gaya ko suot rin niya ang kanyang cloak at mukhang mayroon rin itong hinahabol dahil bakas sa kanyang kilos na kinakabahan siya. Malayo ako sa kanya pero I saw the way she walked ay nanginginig ito bawat yapak.

Palinglinga ito na parang may hinahanap. Before she look into my direction I manage to hide myself in the darkest part of hallway. At dahil dark colored ang cloak ko, she didn't manage to notice my existence.

Hindi ko alam sa sarili ko kung bakit ipinagpatuloy ko parin ang pagsunod kay Ariel, it's just that I'm curious kung saan ang punta nito. Until I saw her getting out of the Academy. Without a second thought sinundan ko siya dahil minsan nang nabanggit ni Lance na it is too dangerous to be alone especially outside the academy.

Before I followed her, hinayaan ko muna siyang medyo makalayo sa akin. Then, I run as fast as I can to go the main door. I closed the door grasping my breath and I calm myself before I look for Ariel.

Isang kagubatan ang bumungad sa akin and I saw Ariel straightly entering to the forest. Maingat ko siyang sinundan hanggang sa marating namin ang hangganan ng forest.

Ariel is not really good at perceiving someones presence ever since, that's her weakness. Kulang siya sa pagiging alerto kaya hindi niya magawang maramdaman ang aking presensya.

Thanks to the moonlight strucking at every leaves of the trees, I manage to look for her and see her image. She entered to the narrow patch of the end of the forest and she frooze for a while. Hindi ko man makita ang kanyang facial expression dahil nasa bandang likuran niya ako. Bumaling ako sa ibang pwesto at doon ko nalaman kung bakit siya napatigil.

Isang malawak na nagluluntiang damuhan ang lumantad sa akin. The fireflies that limitly emitting light made the place seem so serene and magical.

I turned my gazed to Ariel and maingat itong naglakad papunta sa gitna ng lugar na ito. I made my decision, I nearly showed myself to her. Ngunit napatigil siya ng hakbang ng biglang tumayo ang isang lakake sa pagkakahiga at napaigtad ng bahagya si Ariel. Lumapit ako sa kanila upang aninagin ang mukha ng lalake, pero siniguro kong hindi nila ako makikita sa pwesto ko.

Naging tahimik ang namagitan sa amin at tanging ingay ng mga damong tila nagsasasayaw sa malamig na bugso ng hangin

"Lance Ackerman"

Hindi ko alam kung ano naman ang ginagawa niya sa lugar nito, knowing him hindi ako sanay na makitang ganon kalamlam ng kanyang mga mata at tingin kay Ariel. Pilit kong nagfocus sa kanila pero hindi ko magawang marinig ang kanilang pinaguusapan.

Ngunit napawi lahat ng interest ko sa pinaguusapan nila ng unti unting binihag ni Lance ng kanyang braso si Ariel. Lalong lumakas ang bugso ng hangin at sa pandinig ko mas lalong lumakas ang huni ng mga damo at naging maingay iyon sa pandinig ko.

I have no heart issue pero bakit ako nakakaramdam ng paninikip ng dibdib. As if a strong pressure squeezing forcefuly my chest and hundreds of needles punctured every part of my heart. Hindi ako ganun ka slow para hindi ko iyon alam.