ARIEL'S POV
The ambience in this ship was perfectly not normal, but I feel like I was riding on a typical ship. Wala talagang pinagkaiba kompara sa barko na nasakyan ko. I gazed upon the vast blue ocean waters as I deeply inhaled the saltiness of the air. I fixated my vision on the cerulean sky as the yellowish clouds seemingly peaceful floating towards the horizon.
Napaisip ako kung ano nga ba ang pinasok namin. Hundred of questions in my mind pero ni isa hindi ko magawang masagot. It's like we risked our life for nothing pero deep inside of me kept pushing to continue this journey we have no idea with.
Pinagpatuloy ko ang pagmamasid sa dagat nang may naramdaman akong presensyang papalapit sa akin.
"Are you okay?" His familiar soft angelic voice made me turned to his direction ngunit agad ko itong binawi
"Huh? Why did you asked?" Pilit kong hindi ipinakita ang mukha ko kung kaya’t hindi ko siya nilingon.
Base sa pagkakaalam ko kanina pa siya nandito ngunit hindi ko man lang napansin, pinagmamasadan ang paggalaw ng tubig at paghampas ng mga alon kasabay sa paglanghap ng hanging nagmumula sa dagat.
Ano ba Ariel, act as if was a typical conversation like he was doing. Be natural. Inhale, Exhale! Pilit kong pinapakalma ang sarili ko sa pagkakataong iyon.
"I noticed how deep your breath is, everytime you inhale and exhale." he exclaimed monotously.
Am I too predictable, that a simple inhalation and exhalation eh mapapansin niya.
"I am okay, but what bothers me is that, kung tama ba ang naging desisyon, desisyon natin?" malungkot sambit habang tingin sa malayo
"What do you think, Ariel?" nangibabaw ang tinig nito
"Hindi ko pa alam, but there was this thing in me na pilit na sinasabing tama ang naging desisyon natin" napalakas ang aking pagkakasabi, at napalingon siya sa direksyon ko at napatingin din ako.
I immediately look away his gazed at itinuon ang aking pagkakatitig sa mga ulap.
"I think enough nayan para pagkatiwalaan na everything will be okay, kung ano man ang dadatnan natin doon magiging okay ang lahat" naging comforting ang pagkakasabi nito.
Hindi ko parin siya linilingon, pero I saw him in my peripheral vision na nakatingin parin sa akin. I took a deep breath; at finally I managed to look into his peceful eyes
"Sana nga..." malungkot kong pagkakasabi.
Malamlam ang mga mata niyang nakatingin sa akin. Bumugso ang maalat na hangin na syang pumagitan sa katahimikan naming dalawa.
After a couple of minutes, ako na ang bumitaw sa staring contest na yun.
"You seems uncomfortable talking to me." impit na ngumiti ito na siyang ikinabigla ko dahil bibihira lamang siya ngumiti.
Napa "ha" na lang ako sa sinabi niya at mabilis na lumingon sa kanya.
"Where did you got that idea Zach?!" Umismid akong tumingin sa kanya
"Uhm, Nothing." napahalf smile siya.
"I am still your bestfriend right?" tanong nito sa akin na matagal bago ako nakasagot
"Ariel, OMG!" nangibabaw ang matinis na boses niya
"There she is, my best friend" I sarcastically looked into his eyes at napangiti sa ginawa ko
It's Sheena kasama si Angeline
"Mukhang napatagal sa paguusap ah!" Pabirong pagtatanong ng pinsan kong adik sa pag ibig.
BINABASA MO ANG
The Mageborn Wielders(Completed)
FantasiaOne summer vacation, the fate of an ordinary woman named Ariel Oberon twisted upon discovering the OZ Kingdom where Mageborns exist, a legendary and mythical being that allows people to wield magic. Inside the Kingdom, evil is lurking and slowly de...
