Ceren ne olduğunu anlamamış neden müziğin kesildiğini düşünürken, Islak ayakkabılar şaşkın bakış açısına girer, başını yavaşça kaldırıp baktığında, biraz kibir, biraz da öfkeyle harmanlanmış bir çift karanlık gözlerle kesişir kendi masum gözleri.
...
Benim babam, benim en büyük hayal kırıklığımdır. Daha dört yaşımdayken elimde kocaman bir uçurtma vardı.. Anneme bir gün sormuştum..
- Kuşalar çok mu uzağa uçar anne...
Benim melek yüzlü annem, kırılgan sesiyle cevap verirdi..
- Evet yavrum çok uzağa uçar..
Çocuk aklımla merkala gözlerimi aralayıp sormuştum.
- Bende uçmak istiyorum anne, seni de alıp çok uzaklara uçmak istiyorum. Babam gelmesin.
Annemin yüzünün nasıl solduğunu şimdi daha iyi hatırlıyorum. Banim annem çok nadir gülümser.. Güldüğünde kısılan gözleri.. İnci gibi parlayan sıralı dişleri görülür..
Babam hiç bir zaman görmedi bu gülüşleri.. Babam evde olduğunda evi bir sessizlik kaplardı.. Gece bile korkup susardı sanki.. Akşam yemeklerimiz sessiz geçerdi, annem başını yemek tabağından ayırmaz, bir iki lokma anca yediğini görürdüm.
Geceleri uyuyamaz, anneme sığınmak için yataktan kalktığımda.. Yatak odasından gelen babamın bağırışları, annemin ağlayan sesleriyle büyüdüm.
Ben bildiklerimle sustum, annem yaşadıklarıyla..
Büyüdüğümde onu babamın elinden kurtaracağıma söz vermiştim kendime..
Uzaklara gidecektim onu da alıp çok uzaklara.. Sadece anne oğul bir hayat kuracaktık.. Olmadı.. Hayat izin vermedi..
Ağladığım da sığındığım kollar, artık yoktu..
Babam acımasızdı, otoriter, sözü geçsin.. Herkes ona uysun onun kuralları yasız kurallardı.. Yapmadığımızda hiç düşünmeden acımasızca cezalandırırdı.
Akşam yemeğine beş dakika geç geldim diye, evin bodrumunda 2 gün boyunca aç kaldığımı hatırlıyorum. Annem ne kadar yalvardıysa ona, babam duymazlıktan geldi annemin feryatlarını...
Okuldan gelirken bir heyecanla koşarak bahçeden geçiyordum, ayağım takılıp kendimi yerde bulduğumda dizimin taşa vurmamla acıyla bağırmam bir oldu..
Annemle babam benden uzakta bahçede ayrı karşılıkla koltuklarda oturmuşlar, benim feryadımla beni fark ettiler. Annem endişeli gözlerle hızla yerinden kalkıp bana doğru bir adım atmaya fırsat bulamadan babamın sert emri yankılandı ıssız bahçemizde.
