မနက်ဖြန် ရှောင်းကျန့်ရဲ့
ဒုတိယမြောက် စာအုပ်အတွက်
စာအုပ်မိတ်ဆက်ပွဲ ရှိပါတယ်..။
ပထမဆုံးလာတဲ့လူအယောက်တစ်ရာကို
စာအုပ်မှာ လက်မှတ်ရေးထိုးပေးရမှာပါ..။
ခက်တာက
ရှောင်းကျန့်လက်ရဲ့အခြေအနေပါ..။
ဖြစ်ပုံကတော့
ဝမ်ရိပေါ်ရယ်
ရေချိုးခန်းဆေးမယ်ဆိုပီး
Aerialဆပ်ပြာမှုန့်တွေဖြူးလို့
ရေဆေးချပါတယ်..။
ဘလောက်ဆေးချချ မပြောင်နိုင်တဲ့ထိ
Aerialအစွမ်းက တကယ်ကိုစွမ်းပါတယ်
စွမ်းလွန်းလို့ ပစ်ထားလိုက်တာ..
အကို ချော်လဲလို့
လက်ခေါက်သွားတဲ့ထိပါပဲ..။
လက်ကအဆစ်လွဲတဲ့ထိ မဖြစ်ပေသိ
အတော်လေးရောင်လို့နေပါတယ် ..။
ပွဲကို ရွှေ့လိုက်ဖို့ထက်
အကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်က
ချိန်းဆိုထားပီးသား အလုပ်တခုကို
ဘယ်တုန်းကမှ သူ့ဘက်ကစ
ဖျက်ရိုး ထုံးစံ မရှိလို့ ခက်ရပါတယ်...။
ညဘက်ရောက်လို့
အိပ်ခါနီးထိကို
အကို့လက်က ပတ်တီးဖြူဖြူကို
လက်ညှိုးနဲ့ ဖွဖွထိလို့
သူ အတော်ပဲ
စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပါတယ်..။
အဆင်ပြေပါတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းကို
မျက်ဝန်းတွေမှိတ်တဲ့ထိ
အကိုက ရယ်လို့ ပြောနေပေမဲ့
တစ်စက်ကလေးတောင်
လိုက်ရယ်လိုက်ဖို့ စိတ်ကူးရှိမနေဘူး..။
တကယ်တော့
အကို့အနေနဲ့ ဘယ်အဆင်ပြေနိုင်ပါ့မလဲ
မပြေနိုင်တာကိုလဲ
သူက သိတယ်..။
မနက်လင်းလို့
ရှောင်းကျန့် နိုးတော့
ဝမ်ရိပေါ်ဟာ ရှိမနေတော့..
ပွဲကို အရင်သွားနှင့်ဖို့ရေးထားတဲ့
Stick noteတခုသာ
တွေ့ရတယ်..။
ဒီနေ့အတွက်ကို
တရက်လုံး အကို့နောက်လိုက်ဖို့
တစ်လစာscheduleထဲကနေ
အသေအချာကို ဖယ်ထားရတာလို့
ပြောခဲ့တာ မနေ့တနေ့ကမှ ဖြစ်တယ်..။
တွေ့တဲ့အခါမှ
ဆူလိုက်ဖို့ကို တေးထားတယ်..။
ပွဲက ထင်ထားတာထက်ကို
လူပိုများနေတယ်..။
အပေါက်ဝဘက်
တမျှော်မျှော်နဲ့ လည်ပြန်ငေးနေတဲ့
ရှောင်းကျန့်မျက်လုံးတွေ
လက်ခနဲ ဖြစ်သွားတယ်..။
