My Love, Physique Edifice

2

Chapter 2

"May I have this dance?" tanong sakin ni James habang inilalahad ang black rose sa gawi ko.

Everyone are staring at us, waiting for me to answer in his call. Tiningnan ko sina Dad na sobrang laki ng ngiti sakin.

"I will loved to." sabi ko sakanya na bahagyang ngumiti.

Kinuha ko ang kanyang kamay at tumayo na para pumunta sa gitna para magsayaw na. Everybody on this hall claps on us before we start.

He put both of my hands in his shoulders encircled. And both of his hands were on my waist. The orchestra started the music with a slow sweet rhythm.

Hindi ako makatingin sakanya sa sobrang hiya. Halos mamula ako sa kanyang hawak sa bewang ko. Tumingin na lamang ako sa kanyang gilid para iiwas ang tingin.

"Look at me." hindi ko siya pinansin. "I said look at me." sabi niya at pinihit ang aking mukha gamit ang kanyang kamay.

"You're uncomfortable with me huh?" asar niya sakin. "Ganito ba namang ka-gwapong nilalang, sinong hindi mahihiya?" pagmamalaki niya sa akin.

"Gwapo ka ba? Eh hindi ka nga umabot sa standards ko eh." angal ko sakanya. Pero imbes na mainis sa akin ay nakakalokong ngumiti.

"Standards eh? So type mo ko? Naks." sabi niya sakin kaya agad "Tss, pero okay lang. Type naman kita." sabay kindat sakin.

Namula ako pero hindi ko pinahalata. Lakas ng amats nitong lalaking ito. Oo crush ko siya pero hindi ako aamin! Never!

Bakit ko naman kasi ako pumayag na makipag-sayaw dito. Lalong lalaki ang ulo nito eh. Para din siya chix magnet.

"Barya ka ba?" tanong nito sa akin. Obviously tao ako. Pero alam kong babanat ito kaya naman binasag ko.

"Hindi, tao ako." basag ko sakanya. Nagpanggap siyang nasaktan kaya nabitawan niya ako dahilan para mabuwal ako.

Pikit mata na ako at handang lumagapak sa sahig pero ilang segundo ang lumipas ngunit hindi pa rin. Kaya naman dahan dahan kong binuksan ang mata ko at nanlaki ang mata ko sa sobrang lapit ng mukha naming dalawa.

Inaalalayan niya akong muli para makatayo, at pinagpatuloy ang pagsayaw. Maya-maya naisip kong magsalita.

"Chancing ka doon ah. Naks, hahaha pero thank you." sinsero kong sabi.

"Chancing ka din kasi nahawakan mo ang biceps kong matigas hahaha pero, always welcome." sabi niya ng nakangiti.

"So, anong profession mo?" tanong ko sakanya ng nakakunot ang kilay. "Magpakilala ka nalang haha." patuloy ko.

"Chef James Lauren Valdez at your service. 20 years old." sabi niya sakin ng may nagmamalaking tono.

"It is nice to meet you Chef, my name is Architect Blaire Sevaspiana Manalo 20 years old." sabi ko naman sakanya.

Nagtawanan kami habang sumasayaw sa mabagal ngunit nakaiindayog na musika. It felt so surreal. Me, dancing with a man. Hindi ko kailanman inisip na makakasayaw ko ang taong hindi ko kakilala. Na ngayon ko lamang nakilala at hindi ko pa alam ang pagkatao niya.

The dance just smoothly ended at hinatid pa ako ni James sa table namin nina Dad. Pinagkaguluhan naman siya pagkatapos ng aming sayaw ng mga ka-edad kong babae na gusto ring makipagsayaw sakanya. Magalang niya naman itong tinanggihan at bigla na lamang nawala sa loob.

Si Claire naman ay nagingisay sa kilig habang nakatingin sakanyang phone. Sumilip ako dito at laking gulat ko na kami iyon ni James na magkasayaw at nakangiti sa isa't isa. Kita doon ang mga ngiti ni James na tila kumikinang. Habang ako ay naningkit ang mga mata habang kausap si James.